"De kus, de seks hielpen me ontwaken uit een lange winterslaap"

"Ze was een heel leuk Russisch meisje van 26 met lang rood geverfd haar en van die typische lange Russische jurken. Via via had ik haar en haar beginnende band leren kennen. Ik was gecharmeerd geraakt van hun muziek en toen ze op weg waren naar een studio in Londen en in Nederland goedkoop onderdak zochten, besloot ik hen te verrassen met twee kamers in het pension in mijn dorp. Het had misschien voor de hand gelegen dat er toen iets tussen mij en haar ontvlamde. Ik was een gescheiden man, na 28 jaar huwelijk weer alleen, geen kinderen. Objectief gezien werd het wel weer eens tijd voor romantiek. Maar liefde trekt zich niks aan van dit soort methodische overwegingen. Ik was gelukkig, alleen. Twee dagen heb ik met de band opgetrokken en op de terugweg kwam ze opnieuw. Ze bleef hangen om hier in haar eentje, in alle rust te componeren.

"Het was, die eerste maanden dat ze bij mij logeerde en haar vertrek steeds bleef uitstellen, geruisloos vriendschappelijk tussen ons. Zij werkte tot diep in de nacht aan haar composities en songteksten en leidde haar leven grotendeels los van mij. Haar aanwezigheid in huis had niets onaangenaams of opdringerigs. Ik vond het best dat ze bleef en had het best gevonden als ze weer was vertrokken, en toch zou ik onze verhouding verre van onverschillig willen noemen. Ons kenmerkte een aantrekkelijke mix van betrokkenheid en vrijheid die ik als ideaal ervoer. De manier waarop wij ons tot elkaar verhielden, was als het ware één lange, heerlijke, ongedwongen ontmoeting zonder einde.

“’s Avonds kwam ik thuis van mijn werk en kookte voor haar. Ze had nog nooit vegetarisch gegeten, maar wat ik haar voorzette, vond ze altijd lekker. Na het eten dronken we koffie en praatten we over muziek, en de verschillen tussen Nederland en Rusland. Soms trokken we er samen op uit of hielp ik haar met het verzenden van haar cd’s. Ze was vol verbazing toen we eens op het postkantoor een kop koffie kregen aangeboden en ze daar niet, zoals in haar eigen land de gewoonte was, de huid werd volgescholden. Na een tijdje begon ik me aan haar te hechten, als aan een huisvriend. Ik begon er een gewoonte van te maken een paar keer per week aan het einde van de ochtend even naar huis te gaan om samen met haar taart te eten. Ze smulde en ik smulde van haar plezier. In zekere zin zou je wat wij hadden, een van de meest ideale verstandhoudingen kunnen noemen die er tussen twee mensen maar kan bestaan. De vertrouwdheid en betrokkenheid waren enorm. Ik hielp haar omdat ze geen geld had en tijdelijke huisvesting zocht, zo zag ik dat, en zij vertelde over haar leven. Ons samenzijn was spectaculair in de kalmte.

“Tot het oud en nieuw werd en ik besloot die nacht samen met haar thuis door te brengen. Ik had haar gewaarschuwd voor de knallen op straat maar zij kon zich daar totaal geen beeld bij vormen en toen iedereen om twaalf uur zijn pijlen begon af te steken, was ze verrukt. In Rusland werd zoiets centraal georganiseerd.

“Of het daarmee te maken had, met die extase die het onbekende soms in mensen teweeg kan brengen, weet ik niet. Maar die nacht, na het vuurwerk, na weer urenlang in de keuken te hebben gekletst over het leven, lag ik net in bed toen ze op mijn deur klopte en iets wilde vragen. Ik was verbaasd, het klinkt naïef, maar dit had ik niet voelen aankomen. Behalve heel lief en een echte vriendin vond ik haar ook een beetje een rare snuiter, iemand met pieken en dalen in haar gemoedstoestand – al haar songteksten gingen daarover. Ze verraste me voortdurend. Soms vond ik briefjes in de broodrooster waarop stond: ‘You’re weird. I like you.’ Maar die nacht in mijn slaapkamer kwam ze op de rand van mijn bed zitten met haar tandenborstel nog in haar mond en voor ik het wist, lag ze in mijn armen en kusten we hartstochtelijk en toen ik de volgende ochtend wakker werd, lag ze er nog steeds en was ik verliefd.

“De kus, de seks hielpen me ontwaken, leek het, uit een lange winterslaap en de maanden erop leefden we innig tevreden als blije minnaars. Maar er gebeurde nog iets anders. Met de seks en de romantische liefde slopen onvermijdelijk verwachtingen ons leven binnen en na een paar maanden konden we niet langer om de vraag heen: hoe nu verder? Wat altijd onbegrensd was geweest en gedrenkt in vrijheid, veranderde in een relatie en een relatie wordt nu eenmaal altijd afgebakend door afspraken. Ook een frictieloze als de onze.

“Dus toen zij op een goede dag over kinderen begon, wilde ik daar best over nadenken. Maar ik voelde het als mijn plicht eerst te praten over ons grote leeftijdverschil. Vond ze dat werkelijk geen probleem? Of stopte ze dat weg? En als ze het echt geen probleem vond, waarom had ze haar vrienden dan nog niks over mij verteld?

“Ze zweeg. Daarop dacht ze lang na en een paar dagen gaf ze toe dat het nogal naïef was om te doen of die dertig jaar verschil er niet toe deden. Wat totaal niet speelde toen we vrienden waren, was nu ineens een hoge drempel en vervolgens beëindigden we onze liefdesrelatie en pakten, geloof me of niet, zonder drama de draad van de vriendschap weer op. Ze woont intussen weer in Zainsk en als ze me belt, vraagt ze plagend of ik al verkering heb. En dan moet ik toegeven dat het blijvende effect van onze romantische verhouding is dat ik na jaren weer verlang naar een vrouw. Ik ben weer aan het daten, ik ben weer terug, in alle opzichten.”