Peeters haalt in Die Huis herinningen op aan de nacht van 3 op 4 september 2014, toen hij het premierschap misliep. Dat kwam omdat partijgenote Marianne Thyssen de functie van Europees commissaris kreeg toebedeeld. Nochtans dacht iedereen dat Didier Reynders (MR) Eurocommissaris zou worden, zegt Peeters. “Er werd ons ­gevraagd wie we gingen voordragen als commissaris.”

Had Peeters toen “Reynders” gezegd, dan was hij naar eigen zeggen nu premier geweest. “Maar Thyssen had gewoon recht op die job.” Peeters noemt het “een morele, maar verschrikkelijke persoonlijke keuze”. Daarnaast haalt hij de risico’s aan van zijn verhuis naar Antwerpen, waar hij volgend jaar de strijd aangaat met burgemeester Bart De Wever (N-VA). Wat als zijn score niet aan de verwachtingen voldoet? “Het is zoals in het voetbal: wanneer de ploeg slecht speelt, wordt de trainer ontslagen.”

Ook over zijn privéleven is Peeters openhartig. Zijn immense schrik voor dementie, bijvoorbeeld. “Het was verschrikkelijk om mijn moeder dement te zien worden. Ik hoop dat ik mag sterven aan een hartaanval of iets dergelijks.”

Tijdens zijn wekelijkse looptochten eindigt hij steevast in de straat waar zijn ouders begraven liggen. “Om even goeiendag te zetten”, aldus Peeters.