Kranten over Puigdemont: van diplomatiek wespennest tot politieke splijtzwam

De opiniemakers van De Vlaamse kranten schrijven vanochtend bijna allemaal over één ding: de "vlucht" van Puigdemont naar ons land. Ze wikken en wegen de politieke en diplomatieke gevolgen. Een bloemlezing.   

Benvingut, Carles

"Is Puigdemont de N-VA een regeringscrisis waard?", vraagt Jan Segers van Het Laatste Nieuws zich af. "Nee", geeft hij zelf het antwoord. "Bart De Wever beseft dat het sop de kool niet waard is. Hij kan rekenen. Hij weet dat Puigdemont zijn hand overspeeld heeft. Dat het nog moet blijken of een meerderheid, laat staan een tweederdemeerderheid van de Catalanen de onafhankelijkheid genegen is. Wellicht niet. (...)

"Diplomatiek conflict tussen België en Spanje? Ach, wie ligt daar wakker van, voor de tijd dat zoiets duurt? Theo Francken offeren op het altaar van Madrid? Ga weg. Een cadeau aan de N-VA. Martelaar trekt lijst in Vlaams- Brabant. Als Carles Puigdemont vandaag wakker wordt in België: geweldige kappers vind je hier. Doén, Carles!"

Meneer de president, welkom in België

Bart Maddens ziet in De Standaard wel heil in een Catalaanse regering in ballingschap. "Wat Puigdemont en zijn ministers van plan zijn, weten we nog niet precies. Maar het zou wel verstandig zijn om hier een regering in ballingschap te vormen. Vanuit het perspectief van het Catalaanse staatsrecht is Puigdemont het wettige staatshoofd van de Catalaanse republiek. Het koninkrijk Spanje is sinds vorige vrijdag een vreemde bezetter."

"Je kunt er enig begrip voor opbrengen dat de N-VA-ministers zich aan dit alles niet willen verbranden. Dat zou allicht de onmiddellijke val van de regering betekenen. Maar er zijn grenzen aan het pragmatisme. Niets belet de partij zelf om alle mogelijke logistieke en financiële steun te geven aan de Catalaanse regering in ballingschap. Kantoren, vergaderruimte, IT-faciliteiten: de N-VA heeft het allemaal in overvloed. In wezen gaat het hier om hulp aan een bevriend volk in nood. Een zinvollere besteding van de 13 miljoen euro die de Vlaams-nationalisten jaarlijks krijgen, is nauwelijks denkbaar."

Na Catalaanse onafhankelijkheid geen 'honeymoon'

In De Morgen plaatst econoom Paul De Grauwe vraagtekens bij de economische leefbaarheid van een onafhankelijk Catalonië: "Een onafhankelijk Catalonië dat zoals voordien zijn goederen en diensten vrij kan exporteren naar de rest van Europa kan even welvarend zijn als vandaag. Maar hier nijpt het schoentje. Het is niet evident dat Catalonië dit zal kunnen doen. Er stelt zich een politiek probleem."

"Spanje en andere landen, zoals Frankrijk, kunnen stokken in de wielen steken en (voor een lange tijd) beletten dat Catalonië, als onafhankelijke staat, toetreedt tot de Europese Unie. Als dat het geval is, ontstaat een groot probleem voor Catalonië. Dat land zou dan geconfronteerd worden met grote handelsbarrières die catastrofale gevolgen zouden hebben voor de Catalaanse economie."

Balorige Theo

Roger Huisman maakt in Het Belang van Limburg het proces van staatssecretaris Theo Francken: "Francken is slim genoeg om te beseffen dat hij met zijn open invitatie aan het adres van Puigdemont in een diplomatiek mijnenveld stapte. Asiel aanbieden aan een politicus uit een Europese lidstaat, het is in de geschiedenis van de Europese Unie wellicht nooit eerder gebeurd."

"Hoeveel geduld zal Charles Michel nog hebben met zijn staatssecretaris? En bij welke nieuwe misstap van Francken moet Michel grijpen naar de zwaarste sanctie?"

Leerling-tovenaars

Liesbeth Van Impe beschrijft in Het Nieuwsblad het "diplomatieke wespennest" waarin in ons land is terechtgekomen:  "Tot nu leek Michel het vrij handig te spelen: de Spanjaarden wel schofferen, maar ook niet te veel en N-VA haar Catalaanse vreugdedansjes gunnen, maar ook niet te veel. Tot de Catalaanse ex-regeringsleider Puigdemont op het vliegtuig/trein/stoomboot naar Brussel stapte en ­Michel plots met een Catalaanse tikkende tijdbom op zijn schoot zat." (...)

"Puigdemont heeft zich al een leerling- tovenaar getoond, die niet in staat is om de krachten die hij losgemaakt heeft, ook te beheersen. Ook Rajoy is in dat bedje ziek, met zijn recht van de sterkste zonder plan om de Catalaanse geest terug in de fles te krijgen. Ook Francken mag nu in het rijtje aanschuiven van politici die hun vingers dreigen te verbranden. Wie zei ook alweer dat we in dit land geen buitenlandse ­conflicten moeten importeren?"

Meest gelezen