Tommy Wieringa over "De heilige Rita": "Dit boek was een lijdensweg"

"Ik heb nog nooit zo geleden onder een boek." Wieringa laat er geen twijfel over bestaan in "De wereld vandaag" op Radio 1: zijn jongste roman "De heilige Rita" heeft hem bloed, zweet en tranen gekost. "Ik ben er in 2013 mee begonnen. Tussenin schreef ik 2 kleinere boeken, maar het was een lijdenweg."

"Vanaf mei 2015 heb ik een dagboek bijgehouden. Ik wou voor mezelf opschrijven hoe dat gaat, een boek schrijven. Nadien vergeet ik dat altijd. Het was een hellegang."

"De heilige Rita" vertelt het verhaal van Paul Krüzen, een man van bijna 50 die al zijn hele leven in een fictief dorp bij de Duitse grens woont. De tijd is er blijven stilstaan en hij en de andere personages zitten in hun omgeving vastgeroest.

"De figuren staan met 1 voet in de 19e eeuw, met 1 teen in de 21e eeuw en met de rest in de 20e eeuw. Ik ben vaak naar mijn geboortestreek rond Twente teruggekeerd om onderzoek te doen. Dat bestond uit cafébezoeken. Het is een traditionele en katholieke gemeenschap waar de buitenwereld langzaam binnenkruipt. De wereld penetreert dit bijzondere gebied en de mensen kijken er verbaasd naar."

"De titel kwam pas helemaal op het einde. Ik begreep opeens dat er een heilige bestond, een patrones voor de hopeloze gevallen. Ik besefte dat zij fantastisch was voor dit boek."

Tegelijk spreekt Wieringa tegen dat de situatie echt uitzichtloos is voor zijn personages. "Het is zoals het is. Het leven voltrekt zich. Mijn hoofdfiguren hebben iets niet gedaan. Ze hebben zich niet vermenigvuldigd, ze zijn niet aan een vrouw blijven kleven, ze zijn bij hun ouders blijven wonen. In zekere zin zijn ze altijd kind gebleven. Ze hebben de verpopping tot een eigen mens zijn gemist en eindigen in een boerderij aan de rand van de wereld. Het lijkt niet fraai, maar eenmaal je er bent, is het toch niet zo hopeloos."

Morgen (1 november) is Wieringa te gast op de Boekenbeurs in Antwerpen. Hij houdt 2 signeersessies en geeft ook een lezing.