De ontdekking werd gedaan door het team van Franse en Japanse wetenschappers van ScanPyramids. Ze deden dat aan de hand van ‘muografie’, een moderne techniek die de verandering in dichtheid detecteert in grote steenstructuren.

Boven de Grote Galerij

De Grote Piramide ofwel de Piramide van Cheops werd gebouwd tijdens het bewind van farao Cheops, tussen 2509 en 2483 voor Christus. Met 140 meter is het de hoogste van de drie beroemde Piramiden van Gizeh, het enige bewaard gebleven Klassieke Wereldwonder.

De piramide bevat drie grote kamers en een reeks gangen, waarvan de 47 meter lange en 8 meter hoge Grote Galerij de bekendste is. De nieuw ontdekte holte zou zich daar net boven bevinden en gelijkaardige afmetingen hebben.

Omdat er nog te weinig informatie over de functie van de pas ontdekte ruimte is, spreken de wetenschappers nog niet over een ‘kamer’, maar over een ‘holte’. “We weten ook niet of deze grote holte horizontaal of hellend in de piramide ligt. “We weten op dit moment eigenlijk alleen dat de holte er is”, zegt Mehdi Tayoubi van het HIP Institute in Parijs. “En dat niemand dat verwacht had.”

Wat wel vaststaat is dat de piramide compartimenten bevat waarvan experts menen dat ze bedoeld zijn om instorting te voorkomen door de druk van de bovenliggende stenen een beetje weg te nemen. De wereldberoemde Koningskamer heeft bijvoorbeeld vijf van zulke ruimtes boven zich.

“Een abnormaliteit”

Hoe belangrijk deze vondst is, is nu nog heel moeilijk in te schatten, zegt de Amerikaanse archeoloog Mark Lehner, die het werk van ScanPyramids controleert. “Het kan gewoon zo’n ruimte zijn die de Grote Galerij moet beschermen”, verklaarde hij in het BBC-programma ‘Science in Action’. “Maar mogelijk heeft het een veel significantere betekenis. Het is een abnormaliteit. Het verdere onderzoek hiernaar moet heel omzichtig gebeuren. We kunnen ons niet zomaar met dynamiet een weg banen naar de ruimte zoals de Britse Egyptoloog Howard Vyse deed in het begin van de negentiende eeuw.”

Volgens Hany Helal van de universiteit van Caïro, een van de hoofdonderzoekers, is de ruimte veel te groot om een drukverminderend doel te hebben. “We proberen de interne structuur van piramiden te begrijpen. Hoe werd dit Wereldwonder in godsnaam gebouwd? Dat is de vraag. Beroemde Egyptologen, archeologen, architecten… Iedereen heeft zo zijn hypotheses. Wij bezorgen hen nieuwe data. Het is aan hen om daar verdere conclusies uit te trekken.”

Wat is muografie?

Muografie is een relatief nieuwe techniek die de voorbije 50 jaar ontwikkeld werd om het binnenste van fenomenen als vulkanen en gletsjers te onderzoeken. Probleem is dat de gegevens die eruit gewonnen worden, nogal vaag zijn. De techniek werd ook gebruikt om de kerncentrale van Fukushima te onderzoeken na de kernramp in 2011.

De techniek maakt gebruik van de “regen” van hoge-energiedeeltjes die vanuit de ruimte op aarde neervalt. Als supersnelle kosmische stralen botsen met luchtmoleculen, produceren ze een reeks van ‘dochter’-deeltjes zoals muons. Die bewegen zich voort met een snelheid die bijna gelijk is aan die van het licht en interfereren bijna niet met materie. Als ze de bodem bereiken, penetreren ze dus diep in de steen.

Sommige deeltjes worden echter geabsorbeerd en afgebogen door de atomen in de mineralen van de stenen. Door de muon-detectoren onder een bepaald onderzoeksgebied te plaatsen, verkrijg je een beeld van de afwijkingen in dichtheid in het gesteente of bouwwerk.