Het noordelijke deel van de Brusselse Ring (tussen de E40 richting Gent en de E40 richting Leuven) wordt grondig aangepakt. En dat heeft ook gevolgen voor het bekendste viaduct van ons land, zo blijkt uit een voorontwerp. Zowel het doorgaand verkeer als het verkeer dat de afritten rond Vilvoorde wil bereiken, krijgen elk twee aparte rijstroken.

“Bij de herinrichting splitsen we het doorgaande verkeer en het lokale verkeer op. De hoofdrijbaan en de parallelrijbaan bestaan elk uit verschillende rijstroken, maar blijven van elkaar gescheiden”, zegt Marijn Struyf van het Agentschap Wegen en Verkeer. “Daardoor verdwijnen de gevaarlijke weefbewegingen, die vandaag de oorzaak zijn van heel wat ongevallen. Het verkeer wordt vlotter en veiliger.”

Keuzezone van 2 kilometer

Wie een lokale afrit wil nemen die nog voor het volgende verkeersknooppunt ligt, zal kunnen overschakelen op een parallelrijbaan voor lokaal verkeer. “Het viaduct is ideaal als zogenaamde keuzezone”, aldus Struyf. “Als chauffeur zal je twee kilometer de tijd hebben om over te schakelen tussen de parallelrijbaan en de hoofdrijbaan.”

Omdat er voor zo’n keuzezone vier rijstroken (in elke richting) nodig zijn, wordt de huidige pechstrook omgevormd tot volwaardige rijstrook. “Het verdwijnen van de pechstrook wordt opgevangen dankzij dynamisch verkeersmanagement. Zo kunnen portiekborden (zoals op de E40 tussen Sterrebeek en Nevele, nvdr.) indien nodig een rijstrook tijdelijk afsluiten.”

“Uit verkeerssituaties blijkt dat twee rijstroken voor het lokale verkeer en twee voor het doorgaande verkeer volstaan. Veel auto’s verlaten de Ring in Machelen of Strombeek-Bever. Er is dus geen gevaar voor een flessenhalseffect.”

Geschiedenis en cijfertjes

Het viaduct van Vilvoorde kwam er na beloftes van de regering aan Renault. De fabrieksgebouwen van de Franse autobouwer zouden niet moeten wijken voor de komst van de Ring. Het viaduct, een dubbele brug, werd op 29 december 1977 ingehuldigd. Het jaar nadien volgden de drie binnenste rijstroken.

De 1.700 meter lange dubbele brug bestaat uit staal en beton, is 40 meter breed, heeft een gemiddelde hoogte van 35 meter en wordt rechtgehouden door 22 rijen pijlers. De bouw ervan kostte destijds 1,6 miljard Belgische frank, ofwel zo’n 40 miljoen euro.