2 november 2007, een appartementsblok in Perugia. Na een telefoontje van de toen 20-jarige Amanda Knox en haar vriend Raffaele Sollecito (23) treffen de Italiaanse speurders het levenloze lichaam aan van Meredith Kercher. De 20-jarige Britse studente was een dag eerder met meerdere messteken om het leven gebracht.

Er volgt een jarenlange juridische strijd: in 2009 krijgen Knox en Sollecito respectievelijk tot 26 en 25 jaar cel opgelegd voor de moord. Een veroordeling die twee jaar later in beroep ongedaan wordt. Nog eens twee jaar later, in 2013, bepaalde het Italiaanse Hooggerechtshof echter dat ook die beslissing aan kant gezet werd. Er zou een nieuw proces volgen. Op 27 maart 2015 volgde dan de definitieve vrijspraak voor de twee. Knox, die ondertussen al lang gebroken had met Sollecito, keerde vrijwel meteen terug naar de Verenigde Staten. Sindsdien probeert ze haar gewone leven weer op te pikken: ze maakte haar studies af en schreef een boek over de zaak.

“Mooie herinneringen begraven onder gruwelijke beelden”

Maar echt normaal zal haar leven wellicht nooit meer zijn. Ze wordt nog altijd gestalkt door de paparazzi, ze wordt door sommigen nog altijd beschuldigd van de moord en soms krijgt ze zelfs nog doodsbedreigingen in de bus. Maar het ergst van al vind ze nog dat zij nooit heeft kunnen rouwen om de dood van haar beste vriendin. “Mijn herinneringen aan Meredith zijn begraven onder de gruwelijke autopsiefoto’s die ze in mijn gezicht hebben geduwd, onder de verwijten die naar mijn hoofd werden geslingerd en onder de doodsbedreigingen die ik kreeg en zelfs nu nog altijd krijg”, schreef Knox deze week in een essay dat gepubliceerd werd in een lokale krant in Seattle.

“Tien jaar geleden werd mijn vriendin verkracht en vermoord door een inbreker, op een moment dat ze alleen was in het appartement dat we deelden tijdens onze studies in Italië”, staat nog te lezen. “Als ik aan Meredith terugdenk, herinner ik me vooral de mooie, doodgewone momenten die we meegemaakt hebben samen. Die herinneringen lijken dichtbij maar tegelijk ook heel veraf. Dichtbij omdat ik ze koester, veraf omdat ik eerst door een decennium aan lijden moet om ze terug te vinden. Door alles wat gebeurd is, heb ik nooit de kans gekregen om te rouwen.”

“Mis haar nog elke dag”

“Tot vandaag zijn er zelfs nog altijd mensen die vinden dat ik het recht daartoe niet heb. Zij geloven nog altijd dat ik iets te maken heb met haar moord - wat niet zo is - of dat ik haar vergeten ben door mijn eigen strijd - wat evenmin zo is. Ik mis haar nog elke dag en ik ben nog altijd dankbaar voor onze tijd samen.”

Op dit moment zit de zwerver Rudy Guede een celstraf van zestien jaar uit voor de moord op Kercher. Hoewel de rechtbank oordeelde dat hij niet alleen handelde, werd er nog niemand anders in staat van beschuldiging gesteld.