De bittere exit van Laszlo Fazekas, de blote voeten van Ruud Krol en de chocopot van Sergio Brio: ook deze spelers met naam en faam trainden ooit een Belgische eersteklasser

Ruud Krol (68) maakte deel uit van het grote Ajax dat begin jaren '70 drie keer op rij de Europacup I, de huidige Champions League, won. Na het afhaken van Piet Keizer werd hij aanvoerder van de Amsterdamse topclub. Krol werd zes keer kampioen met Ajax. Ook bij het Nederlands elftal was voor de stijlrijke verdediger een prominente rol weggelegd. Krol kwam tot 83 interlands voor Oranje en reikte met Nederland zowel in 1974 (2-1 nederlaag tegen Duitsland) als 1978 (3-1 nederlaag tegen Argentinië) tot de finale. Hij droeg 45 keer de aanvoerdersband bij Oranje, lange tijd een record. Na het vertrek van succescoach Aad de Mos naar Anderlecht kwam toenmalig KVM-voorzitter John Cordier bij Krol uit als opvolger. Een avontuur dat amper een half seizoen zou duren. Op 12 december 1989 kreeg Krol zijn C4 als trainer Achter de Kazerne, ondanks het feit dat Malinwa nog ongeslagen was in competitie. Zijn gebrek aan ervaring als coach op het hoogste niveau - de Nederlander startte in Mechelen zijn trainersloopbaan - werd hem fataal. Krol werd bij de Maneblussers nadien vooral herinnerd als de coach die bij vriestemperaturen blootsvoets in de dug-out zat. 

Ernst Happel, overleden in 1992 op 66-jarige leeftijd, speelde bijna zijn hele carrière bij Rapid Wien. Happel, een centrale verdediger, won zes keer de landstitel met de Oostenrijkse traditieclub. In 1999 werd hij postuum verkozen in het 'Elftal van de Eeuw' van Rapid. Happel verzamelde 51 caps voor Oostenrijk. Op het WK in 1954 eindigde hij met zijn land derde, tot op heden nog altijd de beste WK-prestatie in de geschiedenis van de Oostenrijkse nationale ploeg. Zijn trainersloopbaan startte hij bij Rapid Wien. Na passages bij ADO Den Haag, Feyenoord en Sevilla verzeilde Happel in januari 1974 in ons land. Hij volgde bij Club Brugge de ontslagen Jaak de Wit op en zou met blauw-zwart grote successen boeken: drie landstitels op rij, één Belgische beker, twee (verloren) Europese finales, telkens tegen Liverpool. In november 1978 stopte de samenwerking met Club. Na een ommetje bij tweedeklasser Harelbeke, een vriendendienst voor politicus en industrieel Pierre Lano, keerde Happel in de zomer van 1979 terug als coach op het hoogste niveau in België. Hij ging aan de slag bij Standard. Een landstitel veroveren zat er met de Rouches niet in. Wel leidde hij de Luikenaars in 1981 naar bekerwinst (4-0 tegen Lokeren). Happel was een man van weinig woorden én van straffe quotes. "Kein Geloel, Fussball spielen", is één van zijn bekendste oneliners.

Laszlo Fazekas (71) speelde  van 1965 tot 1980 in zijn vaderland Hongarije voor Ujpest Dosza en veroverde met de club negen keer de landstitel. In zijn laatste seizoen bij Ujpest werd hij ei zo na Europees topschutter van het jaar, enkel Erwin Vandenbergh deed met 39 goals beter. Een feit dat ook Antwerp niet was ontgaan. De Great Old haalde de Hongaarse baltovenaar naar de Bosuil, waar Fazekas nog een mooi verlengstuk aan zijn carrière breide. In 1985 sloot hij zijn actieve loopbaan af bij STVV. Fazekas verzamelde voor Hongarije liefst 92 caps en scoorde 24 goals. Hij was met zijn land actief op de WK's van 1978 en 1982. Op dat laatste WK strandde Fazekas in de groepsfase met zijn land na een 1-1-gelijkspel tegen de Rode Duivels. De Hongaar trainde nadien in België diverse clubs. Met Eendracht Aalst promoveerde hij in 1991 naar eerste klasse. De 'Ajuinen' wogen echter te licht en zakten opnieuw naar tweede, het einde voor Fazekas in Aalst. Drie jaar later kreeg hij opnieuw de kans om zich als coach te bewijzen op het hoogste niveau. Antwerp, zijn oude liefde, haalde hem weer binnen, maar meer dan een middenmotersrol zat er voor RAFC onder Fazekas niet in. Compleet gedesillusioneerd stapte de Hongaar nog voor het einde van de competitie op. Een trainersjob kwam er na zijn bittere exit op de Bosuil nooit meer van.

Een buitenbeentje, en dat op vele vlakken. Sergio Brio (61) kwam het grootste deel van zijn carrière uit voor Juventus. Hij veroverde met de 'Oude Dame' vier keer de Italiaanse titel en won met de club zowel Europacup I, II als III, een prestatie waarin slechts vier andere spelers slaagden. In 1985 was hij als speler van Juventus getuige van het Heizeldrama. Ondanks zijn successen op clubniveau kon Brio nooit een cap voor de 'Squadra' versieren. Zijn trainersloopbaan startte hij in 1990 in eigen land bij Juventus als assistent-coach. Na een jaartje Cagliari als hoofdtrainer bleef het lang stil rond Brio. Tot de Italiaan tijdens het seizoen 2003-2004 plots in Bergen opdook. De Henegouwse club vatte op dat moment zijn tweede campagne in eerste klasse aan en stelde Brio aan als hoofdcoach. Met zijn eigenzinnige aanpak, gestoeld op een ijzeren discipline, trok de Italiaan al snel de schijnwerpers op zich. Bergen moest heel het seizoen knokken voor het behoud en slaagde in zijn missie, nota bene na een... 0-9 nederlaag tegen Club Brugge. Het seizoen nadien zou Brio het niet lang uitzingen. Nadat de Italiaanse coach kapitein Olivier Suray naar de B-kern had verwezen omdat die het waagde een boterham met choco te eten tijdens de groepsmaaltijd, mocht hij twee weken later zelf beschikken. Het einde van een woelige passage.

Wlodzimierz 'Wlodek' Lubanski, één van de grootste namen uit het Poolse voetbal, speelde in zijn vaderland tijdens zijn hele carrière voor Gornik Zabrze. In 1975 verkaste de stijlrijke aanvaller naar Lokeren, waar hij zeven seizoenen zou blijven. Lubanski verzamelde voor Polen 75 caps en scoorde daarin 48 goals. Het WK 1974 in Duitsland, waar Polen derde eindigde, ging jammer genoeg aan hem voorbij door een zware blessure. In Argentinië, in 1978, was Lubanski wel van de partij. Na zijn actieve carrière, die hij in 1985 afsloot bij het Franse Quimper, besliste de Pool om terug te keren naar België. Hij werd trainer bij tweedeklasser RC Mechelen, maar zijn oude liefde riep hem snel weer naar Daknam. Lubanski werd assistent-coach bij Lokeren en in 1988, na het ontslag van de Nederlander Wim Jansen, ook even hoofdcoach bij de Waaslanders. De dag van vandaag woont Lubanski nog altijd in Lokeren.