Goede kinderopvang is cruciaal, waarom investeren we dan ook niet in een aantrekkelijk loon?

Iedereen gratis naar de crèche : luchtkasteel of logica

Ik sta achter het idee van gratis en kwalitatieve kinderopvang  indien mogelijk voor alle kinderen, maar absoluut en in de eerste plaats voor de kansarme kinderen. Ik juich ook toe dat er veel meer geïnvesteerd wordt in kwalitatieve opvang. Daartoe worden jonge mensen op een professionele manier opgeleid.

Als deze jonge gemotiveerde mensen aan de slag gaan in een kinderdagverblijf of crèche stel ik ook enerzijds vast dat de verwachtingen naar hen toe terecht hoog zijn (zowel die van de zorgvoorzieningen zelf, Kind en Gezin en de overheid, alsook van de ouders die hun kinderen aan hen toevertrouwen) maar anderzijds dat de verloning die hen hiervoor wordt aangeboden (zeer) laag is.

Iedereen is het erover eens dat een goede en kwalitatieve opvang in de eerste levensjaren cruciaal is voor de ontwikkeling van het jonge kind alsook voor zijn evolutie op lange termijn. Waarom dan ook niet investeren in een goed en aantrekkelijk financieel statuut voor al die enthousiaste en gemotiveerde medewerkers in de kinderopvang die dagdagelijks hun beste beentje voor zetten?

De kloof met de barema’s in het kleuteronderwijs bijvoorbeeld is groot. Een debat hierover is mijn inziens evenzeer aan de orde.

Bea Lamote, via email

Catalonië (1)

De Catalaanse voorstanders van onafhankelijkheid stellen dat de Spaanse regering nooit is willen ingaan op hun vraag naar dialoog. En inderdaad, de Spaanse regering heeft in deze problematiek de fouten opeengestapeld (het referendum verbieden, geweld gebruiken tegen eigen volk, politici opsluiten).

Toch is er iets mis met de redenering van Puigdemont en de zijnen: een dialoog aangaan wil ook zeggen dat je bereid bent om te praten over een compromis. Maar over welk compromis willen ze dan spreken? Een of andere mini- of mediumonafhankelijkheid? Voor zover ik weet, bestaat dit niet. In de huidige situatie zou je bijvoorbeeld een dialoog kunnen aangaan voor het bereiken van (nog) meer Catalaanse autonomie, maar ook daartoe zijn de Catalanen duidelijk niet (meer) bereid. Kortom, ze doen alsof, maar ook de Catalanen willen géén echte dialoog!

In hun zwart-witdenken voelen én verkopen de Catalanen zich nu als dé grote slachtoffers. Niet toevallig worden zij hier blindelings gevolgd door hun Vlaamse vrienden van de N-VA. Die partij weet immers als geen ander in België van de slachtofferrol een ware partijstrategie te maken.

Jan Holvoet, Deurne

Catalonië (2)

“Spanje is bruut, anarchistisch, egocentrisch, wreed, Spanje is bereid zich voor onzin de das om te doen, het is chaotisch, het droomt, het is irrationeel.” Zo schreef Cees Nooteboom in De omweg naar Santiago. Hij merkt eveneens op dat Spanje aan Europa vastzit maar geen Europa is. Eeuwenlang hebben de Pyreneeën als een Berlijnse muur het land geïsoleerd. Dat uitgerekend een nationalist als Puigdemont een beroep doet op dit Europa voor het door hem gecreëerde Catalaanse probleem, kan als een pure wanhoopsdaad gezien worden. De EU specialiseert zich in het uitvlakken van nationale eigenheden en verlangt eerder dat de deelstaten in ganzenpas naar een ideaal Verenigd Europa stappen. Puigdemont gaat dus eerder bij de duivel te biecht. Don Quichot is nog springlevend. De condottiere El Cid slaapt voorlopig nog voort.

Roger Vyverman, Ninove

Sportclubs

Minister van Sport Philippe Muyters (N-VA) vindt het niet nodig om een bewijs van goed gedrag en zeden in te voeren voor begeleiders in sportclubs. Daarmee geeft hij blijk van een tenenkrullend gebrek aan normbesef. Dat het met dat normbesef binnen de N-VA pover gesteld is, heeft de geschiedenis jammer genoeg al bewezen. Daar kan men zelfs met een bezoedeld verleden probleemloos lijsttrekker worden voor de gemeenteraadsverkiezingen! Kijk, meneer Muyters, om een bewijs van goed gedrag en zeden in te voeren zijn – in tegenstelling tot wat u beweert – geen ingewikkelde en oeverloze procedures nodig. Maak het gewoon verplicht voor elke functionaris bij elke sportclub. Zoals nu bijvoorbeeld al in het onderwijs. Dat is klaar en duidelijk. Als er daardoor hier en daar mensen hun functie zullen moeten opgeven (bij de Vereniging bijvoorbeeld): so be it. Het zullen dan toch maar de rotte appels zijn, dus uiteindelijk wint de sport er alleen maar bij. Dat ziet u toch ook, hoop ik, meneer Muyters.

Marc Gillis, Mechelen