Felle funkateers en gekwelde puberzieltjes: dit zijn de tien beste platen van de week

1. Vulfpeck 'Mr Finish Line'

Zeker, de Amerikaanse funkgroep Vulfpeck is grillig en weird. Maar de catalogus van de band is nu al impressionant en etaleert een wijd spectrum aan stijlen, van klassieke rhythm & blues over funk en disco tot bij yacht rock uit de eighties, catchy ballads en komische instrumentaaltjes. Mr Finish Line, hun derde plaat, mikt recht in het hart van de zwarte soul. ‘Baby I Don’t Know’ doet ongepolijst aan, alsof het een demo uit de Staxstudio van veertig jaar geleden betreft. Het Commodores-achtige ‘Grandma’ hadden wij wat graag gehoord met Bill Withers of Donny Hathaway achter de microfoon. Helemaal fantastisch is ‘Business Casual’, een zonnig deuntje vol eightiesvibes. Sluipen deze cartooneske funkateers straks op slinkse wijze de hitparade binnen? Wij duimen!

Lees hier de volledige recensie.

Lees hier de recensie van het concert in de AB.

2. Willow 'The 1st'

Ho maar! De zeventienjarige dochter van Will 'The Fresh Prince' Smith verbaast en hypnotiseert op deze tweede soloplaat. Als kindsterretje scoorde ze zeven jaar geleden een minihitje in eigen land met het onnozele 'Whip My Hair'. Een oogwenk later experimenteerde ze met futuristische r&b à la The Internet en Sa-Ra Creative Partners. Met The 1st gaat ze opnieuw een radicaal andere richting uit, zijnde die van de contemplatieve, lichtjes psychedelische singersongwriterpop. Jazeker, door haar op de gitaar gecomponeerde liedjes schemert heel soms een neurotisch, gekwelde puberzieltje ("You suck the life right out of me!", "It sucks cause you give me butterflies", "You are a human leech!"), maar even vaak doen deze fascinerende songs aan als een resolute stap richting volwassenheid. Denk aan Lorde zonder de productiesnufjes, aan Selah Sue zonder de hyperkinetische zangtics of, in de meest doorwrochte momenten, aan een piepjonge Fiona Apple. Intrigerend.

3. Freddie Hubbard Quintet '1973: Live in Zonderschot'

Het Belgische platenlabel Cortizona, dat ons eerder dit jaar verblijdde met een fraaie reissue van het Jean Hoyoux-curiosum Planètes, gooit de hoogste ogen met deze release van een zelden gehoord concert van de Amerikaanse jazzgigant Freddie Hubbard in Zonderschot, een parochie in Heist-op-den-berg, in 1973. Dit woeste, onweerstaanbare concert in een katholieke kerk, opgenomen indertijd door de BRT, was een initiatief van de legendarische jazzclub Hnita. Live in Zonderschot is hét hebbeding voor de zichzelf respecterende jazzfreak: helder van klank, fraai uitgegeven met een felpaarse lay-out, voorzien van liner notes door de Britse dj Gilles Peterson.

4. Metallica 'Master Of Puppets (Deluxe Box Set)'

Master of Puppets is de cruciale derde plaat van de Amerikaanse metalband Metallica, uit 1986. Ze verscheen bij een groot label, de groepsleden vonden ook een sterk management-team dat hen naar hogere echelons stuwde. De extra's van deze geremasterde deluxe-boxset? Interviews met de bandleden, vroege mixes, riffs en demo's uit de kluizen van de spil James Hetfield en Lars Ulrich. Drie live-platen ook (op tour met Ozzy, het verjaardagsconcert van Hetfield en de eerste Europese tour met bassist Jason Newsted). Twee DVD's, een boek van 108 pagina's en zes badges. Tot slot ook een cassette met het laatste optreden van de betreurde, verongelukte Cliff Burton, opgenomen door een fan. Master Of Puppets "klinkt nog altijd even fris, potent en relevant als toen", kon u bij ons lezen.

Lees hier de volledige recensie.

5. V/A 'Bill Brewster presents Tribal Rites'

Spectaculaire uitgave waarmee Bill Brewster in de bloemetjes wordt gezet. Brewster is een Britse vinylfreak, dj, muziekjournalist (hij is de co-auteur van het klassieke muziekboek Last Night A Dj Saved My Life), schrijver, chefkok, voetbalkenner en pophistoricus die intussen 36 jaar over de golven van de pop surft. Deze compilatie bestaat uit drie delen die respectievelijk de postpunkjaren, de balearic sound en de elektronische dansmuziek behandelen. Brewster beschikt over een excellente muzieksmaak, wat logisch lijkt, maar voor het Gentse Eskimo-label dat deze verzamelaar uitbrengt, pikt hij de zoetste krenten uit de pap. Zie het als een smakelijke soundtrack bij het leven van één van de meest tot de verbeelding sprekende muziekconnaisseurs. 

6. Djrum 'Broken Glass Arch'

Fans van verfijnde, polyritmische elektronica kennen Djrum (oftewel Londenaar Felix Manuel) van zijn voortreffelijke ep's en remixen op kwaliteitslabels als 2nd Drop en Ninja Tune. Met zijn eerste ep op het Belgische R&S-label profileert hij zich expliciet als geestesgenoot van Burial en Four Tet. Dit is hartstochtelijke, met oor voor detail geproduceerde elektronica, diep geworteld in de grootstad, niet vies van melancholie. Knap.

7. NAG & Lefto 'Cirkels'

Brusselse dj-muziekconnaisseur waagt zich aan een muzikaal avontuur met een Anwerpse rapper? Waarom niet? Op Cirkels strooit NAG met poëtische straatwijsheden en amusante absurdheid ("Als ge de naald niet zoekt, ziedde het hooi nie / als ge nooit nie valt, ziedde de plooi nie / als ge nooit probeert te vliegen, ziedde de kooi nie"). Lefto wikkelt de hoekige flow van zijn compadre in warme, organische jazzfunksamples en stut met beats uit de conscious hiphop-hoek. Madlib would be proud. 

8. James Holden & The Animal Spirits 'Animal Spirit'

Anno 2017 profileert de Britse elektronaut James Holden zich als een verlicht sterrenkind dat de mosterd haalt bij Sun Ra en Alice Coltrane, psychedelische jazzgoden wier muziek het effect heeft van een overdosis lsd. Bubbelende modulaire synths, Gnawa-invloeden, Terry Riley, kosmische jazz: Holden en zijn Animal Spirits doen bij momenten totaal van de pot gerukt aan, dan weer wrikt hun bruisende paddenstoelenpunch ons Derde Oog wijd open. Weet waaraan u begint.

9. Kamaiyah 'Before I Wake'

Met A Good Night In The Ghetto schonk de Californische rapster Kamaiyah ons één van de charmantste hiphopplaten van 2016. Op de frisse mixtape Before I Wake vloeit deze getalenteerde dame over stonede elektrobeats die recht uit 1985 lijken geplukt. Ze klimt ermee uit een diep dal: ze verloor haar broer aan kanker, worstelde met een depressie en zag de release van deze plaat vertraagd omdat een aantal samples niet gecleared geraakten. Maar kijk: daar is ie! En ie is super!

10. Brian Blade & The Fellowship Band 'Body and Shadow'

Vorige zomer zaten wij op Jazz Middelheim nog met grote ogen te kijken naar drummer Brian Blade, toen hij het Joshua Redman-project Still Dreaming van geraffineerde grooves voorzag. Bij Blade zijn "passie en joie de vivre elkaars gelijken", concludeerden we toen. Zo blijkt ook uit het vijfde album dat hij met zijn The Fellowship Band maakt: spookachtig, dramatisch, introspectief en knetterend-elektrisch wisselen er elkaar moeiteloos af. Geen wonder dat Wayne Shorter, Herbie Hancock en Joni Mitchell graag met hem samenwerken.