Zou het kunnen dat Kevin De Bruyne het verschil niet kent tussen interlands en clubvoetbal?

Zijn we er tóch ingetuind, riep Herman Kuiphof nadat Gerd Müller de 2-1 had gescoord namens toen nog West-Duitsland tegen Nederland in de finale van het WK 1974. Wij zijn er hier ook ingetuind, en geen klein beetje. Eén hele column, die van zaterdag, ging over het futiele van oefeninterlands net na een afgesloten campagne en deze gaat er ook over, dus zo futiel was het allemaal ook weer niet. En dan komen die kleine Japanners er nog aan om ons het leven zuur te maken, morgen in Brugge. Neen, we zijn nog geen wereldkampioen.

King Kev, geboren Kevin De Bruyne, heeft gesproken en hij had kritiek, dus is dat wereldnieuws. Je kon het een beetje zien aankomen. Dat schokschouderen, die armbewegingen af en toe, alsof hij wilde zeggen "loop nu een keer waar ik denk dat jullie moeten lopen en niet waar je zelf zo graag loopt". Gisteren na de training spuwde hij een klein beetje gal. Tenminste, zo werd dat gepercipieerd en uitvergroot om heel even al het andere non-nieuws dat nu al een paar dagen Vlaanderen biologeert naar de achtergrond te verdringen.

We vatten Kevin De Bruynes betoog even samen: we spelen nog altijd te veel op basis van talent, we hebben niet de juiste tactiek, we spelen met vijf verdedigers, we spelen verdedigend voetbal met aanvallende spelers, het is jammer dat we nog altijd geen oplossingen gevonden hebben, ik wil dat alles op punt staat om een goed WK te spelen, het is aan de trainer om daar de oplossingen voor te bedenken. Conclusie: (eigen toevoeging) eat your heart out, Roberto.

Een vaststelling: Kevin De Bruyne voelt zich niet zo goed in de nationale ploeg als in zijn clubteam Manchester City. Zijn bepalende rol van spelversneller wordt bij de Rode Duivels tenietgedaan door het teveel aan talent dat volgens hem in de ploeg staat. Gevreesd wordt dat hij het dan heeft over de spelers die in de bal komen en de bal opeisen, zoals Eden en Thorgan Hazard, af en toe Axel Witsel, Moussa Dembélé en Youri Tielemans. Alle ballen die bij anderen terechtkomen, zijn niet voor Kevin De Bruyne en dus tijdverlies, zou het zo simpel zijn?

Zou het kunnen dat Kevin De Bruyne het verschil niet kent tussen interlandvoetbal en clubvoetbal? Dat hij niet weet dat clubvoetbal een verhaal is van wekenlang met elkaar trainen en spelen, terwijl interlandvoetbal meer iets is als speelplaatsvoetbal: je kiest een stel spelers en je hoopt met minimale afspraken dat de meest getalenteerden de boel op sleeptouw nemen.

"Te veel spelen op basis van talent", is zeggen dat te veel wordt gekozen op basis van talent en te weinig op bewezen specifieke capaciteiten. Met dat verhaal is Roberto Martínez overigens helemaal mee. Hij vindt ook (althans in interviews) dat een team bestaat uit dragende en scorende spelers, generaals, en role players, soldaten, waarbij een soldaat zelfs tijdens de oorlog perfect kan worden bevorderd tot officier.

Blijft de vraag wat Rode Duivel nummer één van het moment bezielt om zo de kat de bel aan te binden, en dat op zeven maanden voor de World Cup na een welhaast perfecte kwalificatiecampagne tegen – toegegeven – niet al te getalenteerde tegenstanders. De verdediging viel door de mand tegen Mexico, ook dat klopt, en van veel communicatie met het verdedigende compartiment op het middenveld was al helemaal geen sprake, maar al gekeken wie daar achterin liep? Laurent Ciman en Dedryck Boyata zijn tweede keus en Thomas Vermaelen en Thomas Meunier spelen niet of weinig bij hun team. Daarvoor geen Marouane Fellaini, ook geen Radja Nainggolan, role players die je nodig zal hebben om middenvelden van getalenteerde ploegen te ontregelen.

Het is niet opportuun om de ploeg te fileren tijdens een troepenschouw op een moment dat de belasting voor de topspelers het grootst is. Tussen nu en mei zitten nog zes maanden. Wie weet wat er allemaal kan gebeuren. Vincent Kompany kan aan een derde jeugd toe zijn, of niet. Hazard of De Bruyne kunnen het WK missen door een blessure, of niet. Een verloren gewaande international kan ineens opstaan en zich onmisbaar maken op een plek waar niemand dat had verwacht, zo gaat het altijd met grote toernooien. Of een team goed presteert op een toernooi hangt af van drie dingen: de mate waarin spelers zich voor elkaar kunnen opofferen, dus de onderlinge sfeer, de juiste baasjes op de juiste plek en de vorm van het moment. Meer moet je achter interlandvoetbal niet zoeken en om dat te vinden is er nog tijd zat.