Na straffe uitspraak Rutte: 6,5 redenen waarom onze noorderburen jaloers moeten zijn op ons (volgens een Nederlander)

Eerst dat bedrijfsleven. Premier Rutte kent alleen megabrouwer AB Inbev. Collega-premier Charles Michel reageerde: "Blijkbaar nooit gehoord van Solvay, UCVB, Bekaert, Umicore? Grote Belgische bedrijven met wereldfaam." Typisch Belgische bescheidenheid, want de lijst is veel langer. Zelfs in Wallonië - het Groningen van België maar dan zonder instortende huizen - duiken tussen de steenhopen en verlaten staalfabrieken bloeiende bedrijven op: lucht- en ruimtevaart, life sciences, farma, agro, duurzame energie. De winstbelasting? Op papier 34 procent (straks 29), maar iedere fiscalist brengt die naar goede Belgische gewoonte in een handomdraai naar nul. Lokkertjes voor grote bedrijven waren er al ver voordat Nederland ze uitvond. Mijn salaris komt elke maand uit België. Niet omdat ik er werk, maar omdat zo'n beetje de hele Nederlandse dagbladmarkt wordt gerund door Belgen - blijkbaar betere uitgevers dan Nederlanders.

De instellingen? Nederland stelt momenteel alles in het werk om het Europees Medicijnagentschap (EMA) binnen te halen, en springt een gat in de lucht als dat lukt. Nederland huisvest dan, inclusief portier en koffiedame, 900 man extra, bovenop de 1.065 van Europol en de 253 van Eurojust, plus - om eerlijk te zijn - nog IPO (patenten), ESA (ruimtevaart) en wat VN- instellingen. Niet slecht, maar kruimelwerk vergeleken met België: 40.000 EU-medewerkers (Commissie, Raad en Parlement), 10.000 NAVO-mensen (Brussel/Mons) en 30.000 lobbyisten.

De Nederlandse groeicijfers zijn spectaculair beter dan de Belgische, dat klopt. Maar waarom? Omdat België nauwelijks last heeft gehad van de crisis en niet, zoals wij, uit een diep dal hoeft te komen. Op de Nederlandse werkloosheidscijfers, ongecorrigeerd voor deeltijdwerk en zzp'ers (zelfstandige zonder personeel), hoeft Vlaanderen zeker niet jaloers te zijn. De Belgische staatsschuld is Zuid-Europees hoog, maar dat zal menige Belg - riant wonend in zijn volledig afbetaalde villa - een rotzorg zijn. En zo is het al decennialang.

Rutte kan het met iedereen, maar kan hij het ook met een trio erbij? Dat moet hij nog bewijzen. In België tellen regeringen minimaal vier partijen, vaak vijf of zes. Er valt weleens een regering, politici kunnen elkaar fameus uitkafferen, maar met elkaar besturen ze zonder veel problemen een supercomplex land. "Ik ben blij in een land te wonen waar geschillen in dialoog worden opgelost", zei vorige week nog het groene parlementslid Kristof Calvo - van Catalaanse origine.

Loop in België een willekeurige supermarkt binnen en de kreeften, oesters en kangoeroefiletjes blinken je tegemoet. Elk najaar in elke supermarkt een wijnbeurs. Vergelijk dat met de relatieve armoe in sommige Nederlandse supermarkten. De favoriete kroeg van mijn zoon (Delirium, in het Ilot Sacré) schenkt bijna 2.500 bieren, een overvloed die model staat voor het goede leven in België in heel veel vormen. Natuurlijk, ook Nederland heeft zijn sterrenrestaurants, zelfs vlak over de grens: er was Oud Sluis van Sergio Herman bijvoorbeeld, een Nederlander - een Zeeuws-Vlaming dan nog - die wel in België leerde koken. Nu is dat Pure C.

Oud-Eurocommissaris Frits Bolkestein brandde ooit het Brusselse cultuuraanbod tot op de grond toe af, in hetzelfde interview waarin hij zei dat hij bijna elk weekeinde in Nederland zat. Het is met de natte vinger, maar ik denk niet dat België en Nederland elkaar op dit vlak veel lessen schuldig zijn. En sport? "Ik trek me op aan het voetbal", aldus topeconoom Paul De Grauwe gisteren. De Belgen wel naar het WK, Nederland niet, de Belgen met tal van topspelers op topplaatsen bij buitenlandse topclubs. Op wielen? Eddy Merckx, Jacky Ickx...

Ooit interviewde ik, op terugreis uit Congo, toenmalig buitenlandminister Louis Michel, de vader van de huidige premier. Terloops vroeg ik hem een oordeel over een Nederlandse ambtsgenoot. De oude Michel knikte naar de cassetterecorder: "Zet dat ding eens af!" En meteen daarna: "Twee keer niks. Zet maar weer aan." Dat gaat waarschijnlijk in België ook beter: ze voelen er aan wanneer het geluid even uit moet.