Een toevallige voorbijganger die zijn hond uitliet aan de Snepkaai ontdekte het voorbije weekend het tentje met daarin het lichaam van Jordy Brouillard, 19 jaar, uit Ninove. Hij was 48 uur voordien gestorven van ontbering. Het Gentse parket spreekt na een autopsie van een natuurlijk overlijden.

Geen enkel vakje

Maar achter de dood van Jordy gaat een veel schrijnender verhaal schuil. Een verhaal van een jongen die na een leven in instellingen niet klaar was voor een zelfstandig leven. In de instelling waar hij als jongen belandde, voelde Jordy zich thuis. Maar toen hij daar op zijn achttiende vertrok, ging het mis.

Het probleem voor Jordy, bevestigen zijn familie, begeleider en beste vriendin, was dat de jongen in geen enkel vakje paste. Hij was geen misdadiger (kwam niet voor de jeugdrechter na het plegen van een misdrijf), niet gehandicapt (enkel licht autistisch) en net niet drugsverslaafd genoeg (enkel af en toe wiet en aanstekergas).

Tussen de mazen

Gevolg: hij verdween niet in een psychiatrisch ziekenhuis, niet in de gevangenis en de jeugdrechter schreef ook geen bevel uit om hem strikt op te volgen in een bepaalde instelling. “Figuren als Jordy vallen op die manier tussen de mazen van het net”, zegt zijn begeleider. “Een problematische vaststelling.”

“Het gaat om zeer kwetsbare jongeren die na een jeugd in instellingen achttien worden en oordelen dat ze volwassen zijn. Een soort eindpunt, een beloning om vrij te zijn”, zegt woordvoerder Peter Jan Bogaert van het Vlaams Agentschap Jongerenwelzijn. “Alleen blijkt de realiteit vaak veel grauwer en volgt vaak een terugval.”

Niet zelfstandig

Nochtans zijn jongeren niet verplicht om te vertrekken uit de jeugdhulp, zo benadrukt Jan Bots, directeur van begeleidingscentrum Wingerdbloei in Deurne. “Maar voor velen is de meerderjarigheid een magische grens. Ze willen een eigen leven leiden.”

“Toch is het als maatschappij belachelijk om te denken dat kwetsbare jongeren op hun achttiende in staat zijn om zelfstandig te kunnen wonen - al dan niet met begeleiding”, gaat Bots voort. “Jongeren blijven gemiddeld tot hun 24ste thuis wonen. En dat zijn kinderen die meestal wél goed omringd zijn en familiaal ondersteund worden. Dat is bij kwetsbare jongeren niet altijd het geval.”

Mentaliteitswijziging

Volgens het Vlaams Agentschap Jongerenwelzijn zijn we dringend toe aan een maatschappelijk debat over de voortgezette jeugdhulp. Ook Bots pleit daarom voor een mentaliteitswijziging. “Iedereen moet ervan overtuigd geraken dat er ook hulpverlening moet zijn na 18 jaar.”

“Dat kan bijvoorbeeld door al vroegtijdig - lang voor de achttiende verjaardag - een traject uit te tekenen dat start van zodra de jongere het begeleidingscentrum verlaat. Het is belangrijk dat de jongere daarin wordt meegenomen en inspraak krijgt”, aldus Bots.