Normandië, van frontlinie tot veelzijdig paradijs
Wie Normandië zegt, zegt D-Day. Op 6 juni 1944 vielen de geallieerde troepen Frankrijk binnen om het te bevrijden van de Duitsers. Die belangrijke rol tijdens de Tweede Wereldoorlog laat zich ook vandaag nog voelen. Zo zijn er de invasiestranden Juno, Omaha, Sword, Gold en Utah Beach, met onder meer het Musée du Débarquement. En op het reusachtige Normandy American Cemetry and Memorial vertelt de stilte hetzelfde verhaal.
Onthaasten per amfibieboot
Foto T. Houyel
Onze volgende halte klinkt behoorlijk exotisch, ook al zijn we in Normandië niet ver van huis. Net als het bekende Mont Saint-Michel is het eiland Tatihou een pareltje. Voor de kust van Saint-Vaast-la-Hougue koppelt het natuurlijke diversiteit aan een rijke geschiedenis. Wie het spel met de getijden wil spelen, kan er te voet heen. Wij opteren evenwel voor een amfibieboot.
«Vroeger was het een straf om hier te komen, nu een beloning», verwijst gids Manuella naar de voormalige gevangenis. Die heeft plaatsgemaakt voor een oase aan rust. Te midden van 150 vogelsoorten en verscheidene tuinen, kunnen bezoekers er onthaasten of het maritiem museum bezoeken. De toren en het fort doen dan weer de geschiedenis herleven, met vooral de zeeslag bij La Hougue uit 1692.
Foto M. Mochon
Naast Saint-Vaast-la-Hougue loont Barfleur de moeite. Wat het eerste dorpje betekent voor de oester, is dit vissershaventje voor de mossel. Even verderop springt ook de vuurtoren van Gatteville in het oog: als tweede hoogste van Frankrijk schiet dit bouwwerk tot bijna 85 meter de lucht in.
Legendarische kasseien
De aaneenschakeling van idyllische plaatjes doet ons wegdromen, al toont Le Val de Saire ook een ander gelaat. Uit het lokale graniet worden de kasseien gemaakt voor de loodzware wielerwedstrijd Paris-Roubaix. «De hel van het Noorden, dat zijn wij», grijnzen enkele dorpelingen.
Als afsluiter ruilen we het departement La Manche in voor het naburige Calvados. Op een vijftiental kilometer van Caen ligt Ouistreham, een van de badplaatsen met een familiaal karakter aan de parelmoerkust. Van strandzeilen tot een bezoek aan het casino of relaxen in de wellness: er zijn slechtere manieren om Normandië uit te zwaaien!
Hoe geraak je er?
Foto T. Houyel
Openbaar vervoer
Vanuit Brussel-Zuid namen we de Thalys naar Paris-Nord. Vervolgens ging het met de metro naar Paris Saint-Lazare, om daar de trein te nemen naar Valognes. Zo waren we 5,5?uur ontspannen onderweg.
Met de wagen is het een kleine 600 kilometer en neemt de verplaatsing dus ongeveer evenveel tijd in beslag. Het voordeel is wel dat je dan in Normandië zelf geen vervoermiddel meer moet regelen.
Matthias Adriaensen