Het onophoudelijke geblaf van een hond lokte een toevallige passant het voorbije weekend naar de struiken aan de Gentse Snepkaai. Daar, in een uithoek van de Blaarmeersen, stond een tentje. Binnen lag Jordy Brouillard, 19 jaar, uit Ninove. Hij was 48 uur voordien gestorven van ontbering, door een combinatie van de hittegolf en gebrek aan geld voor eten. Een aan lager wal geraakte dakloze, klonk het snel. Het Gentse parket spreekt na een autopsie van een natuurlijk overlijden. Van geweld was geen sprake. Kous af.

“Zijn dood was vermijdbaar, is een absolute schande en een collectief falen”, zegt de man die de jongen in jeugdinstelling Ter Muren in Erembodegem meer dan tien jaar begeleid heeft. Hij is er het hart van in.

Vijftien jaar in jeugdinstelling

Door problemen in het ouderlijke gezin verdween de jonge Jordy op zijn derde al vanuit Ninove richting Ter Muren. Een centrum waar hij zich volgens vriend en vijand thuisvoelde. “Op een korte passage in een pleeggezin na heeft hij er vijftien jaar verbleven”, vertelt Freya Willems, Jordy’s beste vriendin. “Hij ging naar school in Liedekerke en had af en toe contact met zijn twee broers en andere familieleden. Hij schoot ook goed op met zijn begeleiders.” Ze kende Jordy als een zeer lieve jongen met wie ze nachten door praatte en plezier maakte. “Alleen speelde zijn overgevoeligheid, autisme en hoge graad van beïnvloedbaarheid niet altijd in zijn voordeel.”

Zijn passage in Ter Muren verliep niet rimpelloos, al zegt zijn vaste begeleider dat grote problemen al die jaren uitbleven. Jordy was niet vies van een jointje en wat experimenteren met het snuiven van aanstekergas, al langer een gevaarlijke trend bij bepaalde jongeren. Net vóór zijn achttiende verjaardag volgde wel een incident. Hij stal in een winkel butaan – gas om aanstekers bij te vullen – en belandde even in de gevangenis. “Een schok voor hem”, zegt Freya.

Op zijn achttiende ‘vrij’

De dag van zijn achttiende verjaardag, daar keek hij volgens zijn vrienden reikhalzend naar uit. De dag dat de jeugdrechter van Dendermonde hem meedeelde dat hij, als hij dat wou, kon vertrekken uit Ter Muren. Hij kon ook blijven, tot zijn twintigste, kreeg hij te horen. Een aanbod dat hij vriendelijk afsloeg.

Het probleem voor Jordy, bevestigen zijn familie, begeleider en beste vriendin, was dat de jongen naar de letter van de wet in geen enkel vakje paste. Hij was geen misdadiger (kwam niet voor de jeugdrechter na het plegen van een misdrijf), niet gehandicapt (enkel licht autistisch) en net niet drugsverslaafd genoeg (enkel af en toe wiet en aanstekergas). Gevolg: hij verdween niet in een psychiatrisch ziekenhuis, niet in de gevangenis en de jeugdrechter schreef ook geen bevel uit om hem strikt op te volgen in een bepaalde instelling. “Figuren als Jordy vallen op die manier tussen de mazen van het net”, zegt zijn begeleider. “Een problematische vaststelling.”