Immokantoor en twee huisverkopers vrijgesproken voor 'dubbele verkoop van woning'
Een immobiliënkantoor uit Blankenberge, de zaakvoerder en een medewerkster, zijn net als twee mensen uit het Antwerpse, vrijgesproken voor ‘de dubbele verkoop van een woning’. Volgens de rechter is er geen bewijs dat ze iets strafbaars deden.
De zaak gaat terug tot september 2012. Een koppel kocht in Blankenberge een woning met verschillende verdiepingen voor 275.000 euro. Ondanks het feit dat de verkopers eigenlijk 395.000 euro vroegen, gingen ze akkoord met de fors lagere prijs.
Het koppel ondertekende een compromis maar liet die nog nalezen en aanvullen door hun eigen notaris. Ze bezorgden hun exemplaar aan het immokantoor. Ook de verkopers hadden al een ander exemplaar getekend en bezorgd aan het immokantoor.
De verkopers kregen in de week die volgde echter een tweede, hoger bod van 345.000 euro. Ze contacteerden het immokantoor dat de eerste verkoop annuleerde en gingen in op het tweede, hogere bod.
'Uitgelachen door de zaakvoerder'
Toen het koppel het immokantoor een week later belde om de verkoop verder te regelen werden ze naar eigen zeggen uitgelachen door de zaakvoerder die hen zei dat de verkoop niet doorging. Hij deelde hen naar eigen zeggen mee dat hij de bewijzen op zijn computer zou vernietigen nog voor de deurwaarder langskwam. Het koppel diende daarop klacht in waarna het gerecht een onderzoek startte en een huiszoeking hield in het immokantoor.
Daar werden op de computer de restanten gevonden van een compromis, enkel getekend door de verkopers uit het Antwerpse. Het immokantoor, de zaakvoerder en zijn medewerkster, werden net als de verkopers vervolgd wegens een oplichtingsmisdrijf: het bewust doen verdwijnen van een getekende compromis en de eigenlijke verkoop van een woning die al verkocht was.
Er was nooit een geldig compromis
De rechter sprak hen nu vrij. Volgens zijn redenering is er nooit sprake geweest van een rechtsgeldige compromis aangezien er geen enkele exemplaar bestaat waarop de vier handtekeningen, die van de kopers én verkopers, staat. Wat op de computer van het immokantoor werd teruggevonden kan enkel tellen als een ‘ontwerp-project’ en niet als een volledige onderhandse verkoopsovereenkomst. Er ontbraken ook enkele pagina’s.
Omdat op dat ontwerp de handtekeningen van de kopers ontbraken, bleef dat ontwerp eigendom van de verkopers die het wél ondertekenden. En dus oordeelde de rechter dat zij daar mee mochten handelen naar eigen goeddunken, zelfs als ze het wilden vernietigen omdat ze een hoger bod ontvingen. Er is volgens de rechter dus nooit een bindende overeenkomst geweest en dus werden ze allen vrijgesproken.
Het koppel reageerde ontgoocheld en boos op het nieuws en overwegen verdere stappen. Ze hopen dat ook het openbaar ministerie beroep aantekent tegen de vrijspraak.