Bewoners Molenstraat halen opgelucht adem: “Al 20 dode ratten gevonden na plaatsing van gifbuizen”

Buurtbewoner Walter Staes geeft zijn kippen dagelijks eten. Dat was best naar de smaak van de vele ratten in de Molenstraat. De beesten klommen in de bomen en over de afsluitingen en nestelden zich ook onder de bergruimtes in de tuin van Walter. De gemeentelijke diensten werden ingeschakeld. Die deden een beroep op Tim ­Bastiaens, een van de zogenaamde exotenbestrijders van de provincie Antwerpen.

Zestig jongen per vrouwtje

“Vijf weken geleden kwam ik hier voor het eerst. Ik zag meteen dat het ernstig was. Overal zag ik rattengangen. Het is altijd moeilijk in te schatten over hoeveel ratten het precies gaat. Maar reken erop dat een vrouwtje per jaar gemiddeld zestig jongen werpt. Een gulden regel is dat je het aantal ratten dat je overdag opmerkt, moet vermenigvuldigen met tien. Dan kom je min of meer in de buurt van de juiste hoeveelheid. Ik aarzelde toen niet om meteen vier gifbuizen achter te laten. Woensdag kwam ik opnieuw ter plaatse en stelde vast dat niet al het gif was verdwenen”, vertelt Tim Bastiaens.

“Ik heb al een kleine twintig ratten begraven”, zegt bewoner Walter Staes. “Dagelijks krijgen ze nog altijd gif gemengd met granen, want daar blijken die beesten ook verzot op. Vandaag heb ik er nog maar eentje gezien.”

Bastiaens: “Ik vul de gifbuizen terug aan en zorg ervoor dat ik ze niet aanraak met mijn blote handen. Ratten ruiken dat en zijn slim genoeg om de buizen dan enkele weken onaangeroerd te laten. We mogen geen gif meer in openlucht achterlaten. Daarom gebruiken we nu gifbuizen. We zorgen ervoor dat de ratten daar erg gemakkelijk in kunnen kruipen, maar dat andere dieren er niet bij kunnen. Wie thuis een rattenbak zet, kan als lokmiddel ook pindakaas, choco of chocolade nemen. Voor ratten schijnt vooral pindakaas onweerstaanbaar te zijn”, zegt Tim Bastiaens.

Ratten niet hoofdopdracht, maar planten

Als exotenbestrijder is het verdelgen van ratten niet Tims hoofdopdracht. “De problemen met ratten zijn ook niet overal even erg als hier in Hoevenen”, zegt hij. “We hebben ook gifbuizen liggen in Essen, Putte en Schoten. In Wuustwezel, Brasschaat en Kalmthout komen we veel minder vaak of nooit. Onze hoofdopdracht is het onder controle houden van exoten – ingevoerde planten en dieren die hier geen natuurlijke vijanden hebben. Het parelvederkruid (een Zuid-Amerikaanse waterplant, red.), de grote waternavel (een soort klimop uit Zuid-Amerika, red.) en sinds kort ook de Australische watercrassula (een vetplant, red.) bezorgen ons meer last. Wanneer we die niet onder controle houden, overwoekeren ze op heel korte tijd volledige vijvers en waterlopen.”