België en Europa zwijgen, terwijl Rwanda vluchtelingen opvangt. Diepe schaamte

Diepe schaamte. Kun je wat anders voelen nu Rwanda zich heeft aangemeld om 30.000 Afrikaanse migranten op te vangen uit Libische slavenkampen?

Rwanda doet dat, nu aangetoond is dat Libische gangsters vluchtelingen en migranten uit zwart Afrika niet enkel vasthouden, maar ze ook als slaven veilen.

Sommigen zullen zeggen: ‘Goed zo. Opvang in eigen regio!’ De afstand tussen de hoofdsteden van Rwanda en Libië bedraagt 4.200 kilometer. Dat is het dubbel van de afstand tussen Brussel en Tripoli. Hoezo, eigen regio?

Mededogen

Rwanda is een land met 11 miljoen inwoners, evenveel als België. De 30.000 migranten die het Afrikaanse land nu in een keer wil opvangen, komt ongeveer overeen met het totale aantal vluchtelingen dat in ons land een erkenning heeft gekregen in de voorbije twee jaar samen.

Rwanda is een land waarvan het bnp 58 (!) keer lager ligt dan dat van België. De levensverwachting van de gemiddelde Rwandees ligt 17 jaar lager dan die van de Belg.

Rwanda leverde in 1994 het dramatische decor voor de grootste genocide van de hedendaagse tijd: naar schatting 800.000 doden. Die massamoord kon enkel op zulke schaal plaatsgrijpen nadat westerse landen, waaronder België, zich spoorslags uit de voeten maakten.

Dan zou je verwachten dat Rwanda wel van zichzelf wondes genoeg heeft om te helen, en dat een grote instroom van migranten er nu even niet bij kan. Integendeel, de genocide blijkt een argument voor mededogen: “Met het oog op onze eigen geschiedenis, kunnen we niet zwijgen terwijl mensen geveild worden als vee.”

O, maar België kan wel zwijgen. Europa kan zwijgen.

Welke beschaafde Europeaan durft na het gebaar van Rwanda nog schreeuwen dat de boot hier ‘vol’ zit? De Libische slavenkampen zijn er juist gekomen doordat de wanhopige Italiaanse regering Libisch tuig afkocht om migranten tegen te houden. Nog liever houden Europese regeringen mee slavenkampen in stand, dan dat ze een deftig legaal migratiepad aanleggen. De angst voor de boze burger regeert.

Dat is de ware impact van het voortdurende antimigratiediscours van populaire, rechtse politici in heel Europa. Niet alleen hebben ze het beleid stelselmatig weten te verstrengen, ze hebben een groot deel van de publieke opinie doof gemaakt voor ellende van buitenaf. Ze hebben menselijke solidariteit verdacht gemaakt, alsof enkel het dwaze ‘open grenzen’ een alternatief is voor hun harde koers.

En dus moet de wereld nu rekenen op Rwanda of Uganda voor wat menselijke grootsheid. Laat ons maar een eind weg leuteren over Zwarte Piet en de ongevraagde kus van Doornroosje.

Het klopt dat morele claims geen sterke argumenten opleveren. Deze ene keer moet het toch maar. Schaamte. Diepe schaamte.