Lut leerde haar echtgenoot kennen via een zoekertje. Hij zat al 4,5 jaar in de cel voor moord of doodslag en voelde zich eenzaam. Daarom had hij een advertentie laten plaatsen waarin hij zocht naar een man of een vrouw om mee te praten. Daar is Lut op ingegaan. “Het klonk als een noodkreet”, zegt ze op Radio 1. “Dat heeft mijn aandacht getrokken. Ik vond het vertederend, maar ook voelde ik de enorme nood om te praten.”

En dat deden de twee ook nadien. “Tijdens onze eerste ontmoeting heb ik vooral geluisterd. Het leek alsof hij jarenlang op slot zat en nu ineens de kans kreeg om te praten.” Volgens Lut werkte dat ook bevrijdend. “En van het een kwam het andere. Intussen werd ik stilaan verliefd op hem.”

Afgesloten hoofdstuk

Voor de man in de gevangenis was dat minder evident. Omdat hij levenslang in de cel zit, stond hij niet meer stil bij de liefde. Voor hem was dat een afgesloten hoofdstuk. Maar ook hij werd verliefd. “Het was niet zijn bedoeling om nog verliefd te worden. Ik heb hem uiteindelijk verteld dat ik verliefd was. En toen is het een heel andere kant op gegaan. Op dat moment heeft hij zich opengesteld. Ruim twee jaar na die eerste ontmoeting zijn wij getrouwd, in de gevangenis.”

Allesbehalve een evidentie, want veel privacy hebben de twee niet in de gevangenis. “We ontmoeten elkaar enkel aan de tafel in de gemeenschappelijke bezoekzaal”, vertelt Lut. In de week is dat bijna 3 uur, in het weekend anderhalf uur. Lut gaat nagenoeg elke dag langs. Ze hoopt dat haar echtgenoot, die intussen 65 is, ooit nog vrij komt. “Ik heb al gehoord dat hij nooit meer zal vrijkomen. Maar daar kan je niet op voortgaan. Ik ga enkel voort op mijn eigen hoop.”

“Ontmenselijkt”

Lut roept op voor een andere aanpak van het gevangenissysteem. “Er is geen zorg. Er is in ons geval ook geen enkel perspectief, en dan neem je iemands zuurstof helemaal af. Ik zou bijna zeggen dat dit iemand ontmenselijkt”, zegt Lut. “Daarom vind ik dat mensen zeker niet meer zo’n lange straf moeten uitzitten. Gedetineerden en naasten moeten bij beslissingen betrokken worden. Onze politici moeten beseffen dat lange straffen geen meerwaarde hebben. Hoe langer de straf, hoe zwaarder het wordt.”

De echtgenoot van Lut zit vast voor een ‘levensdelict’ zo zegt ze zelf. Dat is een misdrijf die de dood van een ander tot gevolg had. “Dat is niet niks. We moeten de twee kanten blijven bekijken. Maar op deze manier gebeurt er helemaal niks. Er worden geen kansen geboden aan dader en slachtoffers er iets aan te doen, er iets uit te leren of er iets positief uit te halen.”