Cant leidde meteen het pak tijdens de eerste modderstroken. Wyman nam halfweg de eerste ronde het commando over en sloeg meteen een klein kloofje. De Britse kreeg in de tweede toer opnieuw het gezelschap van Cant. Achter het leidende duo volgden Loes Sels en de Amerikaanse Ellen Noble met haar landgenote Katherine Compton in het wiel. Ellen Van Loy reed op de zesde plaats met in haar gezelschap de Tsjechische Katerina Nash. Compton haastte zich naar Cant met Wyman en op twee ronden van het einde kregen we drie leidsters. Niet voor lang evenwel. Cant legde er duchtig de pees op en kon zo een kloof slaan. Gaandeweg kon ze deze uitdiepen en haalde het zo afgescheiden van de rest.

“Normaal komen op deze omloop diegenen met de meeste power naar voren”, sprak ze. “De ouderen, zeg maar. Dat Compton en Wyman hier op het podium eindigen, verbaast mij dus niet. Maar dat ik nog beter zou zijn dan hen, dat had ik niet verwacht. Het was echt zoeken. Waar kon je rijden, waar moest je lopen? Ik koos zelf meestal voor het laatste. Anders reed je je toch maar vast in de modder. Al heb ik een paar keer gedacht: ‘wat loop ik hier te doen?’ Dan keek ik om en zat al de rest nog op de fiets.”

Het zegt veel over het stijgende vormpeil van Cant. Na winst in het Amerikaanse Waterloo in september kende ze in oktober een heel moeilijke periode. “Dat was mentaal moeilijk”, zegt ze erover. “Je bent wereldkampioen, dan wil je die trui tonen ook. Ik deed wel mee, maar in de finale wilde het nooit lukken. Ik had één troost: ik wist wat de oorzaak was. Maag- en darmproblemen. Dat zie je nu ook. De problemen zijn van de baan en het gaat meteen een stuk vlotter. Al blijf ik de trainingsachterstand wel voelen. Mijn echte topvorm is er nog niet.”

Spaanse stage

Daarvoor trekt ze na de cross in Hamme vandaag samen met Mathieu Van der Poel naar Spanje. Een dikke tien dagen trainen in de zon. Pas in Essen maakt ze haar wederoptreden. “Kwestie van de vorm nog aan te scherpen. Wat nodig zal zijn. In december komt bijvoorbeeld Marianne Vos terug. Tegen zo’n klepper ben je maar beter gewapend.” In de Wereldbeker zit het intussen wel al meer dan snor. Met drie zeges na vijf wedstrijden lijkt de eindzege nu al binnen bereik. Al tekent Cant zelf nog wel voorbehoud aan: “Ik heb een mooie voorsprong. Maar dat zal nodig zijn. Over drie weken komt Namen eraan, al jaren mijn zwart beest.”

Iserbyt wint bij beloften

Eerder op de dag was bij de mannen beloften de zege weggelegd voor Eli Iserbyt. Hij haalde het afgescheiden voor Thijs Aerts en Thomas Joseph waarmee we een compleet Belgisch podium kregen. Yannick Peeters finishte als vierde, Toon Vandenbosch als zesde en Jelle Schuermans als negende. In de stand neemt Eli Iserbyt de leiding over van Thomas Pidcock. De Brit kwam in Duitsland niet aan de start.

Bij de junioren was de overwinning weggelegd voor de Nederlander Pim Ronhaar. Hij haalde het voor de Tsjech Tomas Kopecky en zijn landgenoot Mees Hendrikx. Jarno Belles werd vijfde. In de stand van de Wereldbeker is Ronhaar nu alleen leider.