Phara de Aguirre: Het verhaal van de kleine jongen uit Syrië doet me denken aan mijn eigen geschiedenis
Gisteren kon u in "4x7" kijken naar een reportage van VRT-journaliste Phara de Aguirre over de kleine jongen Mohamed, die vluchtte uit Syrië en in België strandde. Wat voelt zo'n kind in dat vreemde land? Het verhaal deed De Aquirre denken aan haar eigen geschiedenis en die van haar grootvader.
Tachtig jaar geleden, op 31 mei 1937, is mijn vader met twee broers met de boot vertrokken uit Baskenland, op de vlucht voor de Spaanse burgeroorlog.
Mijn vader was toen 10 jaar oud.
Hoe zwaar dat moet geweest zijn voor mijn grootmoeder? Je kinderen laten vertrekken zonder te weten of je hen zal terugzien, heb ik pas goed en wel beseft toen ik zelf kinderen had. Maar toen was mijn grootmoeder overleden.
De eerste keer dat ik Mohamed ontmoette, was in 2016. Hij was toen 8, kwam uit Syrië en woonde in een opvangcentrum voor niet-begeleide minderjarigen in de buurt van Brussel. Het gebouw had duidelijk zijn beste tijd gehad maar was opnieuw in gebruik genomen omdat er tijdens die grote Europese asielcisis zoveel niet-begeleide minderjarigen in ons land aankwamen.
Enkele maanden later zag ik hem terug bij zijn pleeggezin in Ieper, Nele, Filip en hun vier kinderen. Mohamed is één van de vluchtelingen die we 5 jaar lang volgen voor een programma dat in 2020 op Canvas zal worden uitgezonden.
We willen weten of hij kan aarden in ons land, hoe hij de taal leert, hoe hij zijn weg vindt, hoe hij groeit en bloeit.
Een groot gemis
Mohamed is met zijn gat in de boter gevallen in dat pleeggezin in Ieper, maar er is één groot gemis: zijn ouders, zijn zussen en broers. Het gezin is in 2014 de oorlog in Syrië ontvlucht en in Istanbul gestrand. Omdat ze niet het geld hadden om met hele gezin naar Europa te vluchten en het leven in Istanbul bijzonder hard is voor Syrische vluchtelingen, hebben ze Mohamed met een oom laten vertrekken.
Zodra Mohamed in ons land erkend was als vluchteling en alle nodige documenten voorhanden waren, heeft de voogd de aanvraag voor gezinshereniging opgestart. Het was dan eind 2016.
Maar om de zoveel tijd mailt de voogd van Mohamed me over alweer een nieuwe hindernis die is opgedoken en die alweer tijd en/of geld zal kosten. Over die lijdensweg kunt u meer lezen in de tekst van Ilse Van der Straeten, de voogd van Mohamed. Wat dat lange wachten voor Mohamed betekent, kunt u lezen in de tekst van Filip en Nele, de pleegouders van Mohamed.