Blauwe enkels en benen: Eden Hazard is weer schietschijf in de Premier League

Na tien jaar profvoetbal is hij het ondertussen gewoon. Ietwat ongemakkelijk slenterde Eden Hazard zaterdagavond door de catacomben van Anfield,  waar hij 45 minuten lang de baas was geweest en zijn tegenstanders met acht fantastische dribbels had gedegradeerd tot kegeltjes. Hij was onhoudbaar, tot Mo Salah zich net na rust in een van Hazards trucjes verslikte en niet eens opzettelijk zijn rechterachterbeen aantikte. Hazard ging onderuit en schreeuwde het uit. Weer een aanslag op zijn rechterbeen. Die met het ijzeren plaatje in de voet, na de enkelbreuk. Minutenlang trekkebeende Hazard. Zijn loopbewegingen waren niet zo vloeiend meer achteraf, zelden nog die uitbarsting van snelheid. Hij bleef nog een keer achter de voet van Milner hangen. Zonder erg, maar alles laat zijn sporen na. Mojo weg.

Op de ledematen van Hazard zijn de voorbije weken redelijk veel markeringen gezet. Het begon met de schoppartij op Stamford Bridge tegen Manchester United, waar Jones, Herrera, Valencia en co gretig op zijn benen tokkelden. Uit de oefeninterland tegen Mexico kwam hij evenmin ongeschonden - een gezwollen enkel. Op West Brom plantte Gareth Barry zijn studs met veel power onbestraft op zijn enkel. Zelden hebben we Hazard - lieve jongen - zo kwaad gezien als toen. Zijn frustraties en revanchegevoelens balde hij eerst in een overtreding, vervolgens in een glansprestatie. In your face, Barry. Met 2,4 fouten mee per wedstrijd draait Hazard zoals elk seizoen weer bovenin mee in de ranking van spelers met de meeste overtredingen mee. Met 3,4 overtredingen elke 90 minuten moet hij enkel Alexis Sánchez (4,1) en Richarlison (3,4) voor laten gaan, nog zo twee moeilijk af te stoppen spelers.

Hazards spelstijl nodigt er ook een beetje toe uit. Plots versnellen, dan weer afremmen, dan weer wegdraaien, maar zelden zul je hem, ook na een gemene overtreding, de ref om een gele kaart zien vragen. Daar is hij te eerlijk voor. Tot voor dit seizoen nam hij de stampen er altijd bij, als deel van zijn spel, maar de enkelbreuk heeft een en ander veranderd.  En plein public lachte hij alles van zich af, maar in besloten kring durft hij wel eens mopperen. Meer bescherming graag. Er is een reden waarom hij tegenwoordig meteen zijn rechterbeen checkt - de enkelbreuk indachtig. "Mij hoor je niet klagen hoor", zei hij zaterdag. "Ik doe er alles aan om mijn lichaam zo goed en zo kwaad mogelijk voor te bereiden op training. Ik weet dat ik stevig op mijn benen sta en daar werk ik ook aan. Ik heb het geluk dat ik gezond ben. Wanneer ik op het veld sta, incasseer ik inderdaad veel trappen. Maar dat hoort er nu eemaal bij. Na elke match heb ik bloeduitstortingen of blauwe plekken en soms heb ik er last van. Ik onderga veel fouten. Vooral mijn enkel wordt geviseerd. Daarom dat ik op training niet altijd voluit ga. Wanneer we rondo's doen, vliegen sommigen er als gekken in. Maar ik wil niet aangetrapt worden op training. Ik probeer daar wat te recupereren, zodat ik in de matchen wel alles kan geven."