Leen Dendievel: "Er wordt omhooggepoept, ja. Als die vrouwen dat graag doen, so what?"

"Vóór #MeToo losbarstte, heb ik weleens gedacht: 'We zijn er'. Ik voelde zelfs al mededogen: 'Straks raken de mannen nog in de verdrukking!' (lacht) Mijn lief (zanger Udo, red.) moest onlangs optreden op een missverkiezing. Toen hij klaarstond om het podium te beklimmen, kwamen de meisjes naar beneden en trokken ze ongegeneerd hun kleren uit ­ hopla, tetten bloot! Hij voelde zich enorm ongemakkelijk, maar durfde niks te zeggen: anders zouden ze misschien denken dat hij zijn ogen de kost had gegeven."

Over seksuele intimidatie in de filmwereld kan ze niet meespreken. "Erg, hè? (hilariteit) Pas op, ik wil het probleem helemaal niet relativeren. In mijn job gaan we heel lijfelijk en lacherig met elkaar om: ik kijk niet raar op als een regisseur of diens assistent mij begroet met een knuffel. Maar ik kan me voorstellen dat anderen daar wel moeite mee hebben. En als ik dubieuze sms'en krijg, denk ik: 'Tja, 't is een man.' En stuur ik 'Nee' terug. Maar mocht ik een nare ervaring hebben, dan zou ik zeker stappen durven te ondernemen." Ze ziet er niet meteen graten in. "Van mij mag een man vragen wat hij wil. Ook als hij je baas is. Hoeveel mooie koppels zijn daar niet uit voortgevloeid? Machtsrelatie of niet: ze blijven een man en een vrouw."

Ook het omgekeerde fenomeen, waarbij vrouwen zich een weg naar de top slapen, erkent ze. "Er wordt omhooggepoept, ja. Als die vrouwen dat graag doen: so what? Maar zelf zou ik nog liever werkloos zijn. Het gebeurt overigens ook bij mannen, alleen wordt er minder over gepraat."