De Hongkongers verkiezen een nieuw "parlement"

Verkiezingen is een groot woord, want van de 70 leden van de LegCo worden er slechts 40 direct verkozen. De andere 30 worden aangeduid door "functionele groepen". Dat zijn grote bedrijven uit diverse sectoren, beroeps- en belangengroepen en dergelijke. Doorgaans zijn die uit op goede relaties met de Volksrepubliek China, van wie Hongkong sinds 1997 officieel deel uitmaakt, zij het als zelfbesturende regio.

Over die andere 40 zetels gaat het dus. Nu is er in Hongkong wel geen communistische partij zoals die elders in de Volksrepubliek de plak zwaait, maar wel de DAB, een partij die als pro-Peking wordt omschreven. De DAB krijgt massaal steun en geld vanuit China en zou naar verluidt ook mensen betalen om naar de meetings te komen. Toch vertegenwoordigt de DAB ook mensen in Hongkong die gewoon vrezen dat het communistische regime in Peking de autonomie van de regio terug zou schroeven als die te ver uit de pas zou lopen.

Traditioneel staan daar de pro-democratische partijen tegenover. Die staan voor het behoud van het zelfbestuur en willen een meer democratisch bestel voor de gewezen Britse kroonkolonie. Zij eisen onder meer dat meer zetels in de LegCo direct worden verkozen en dat dat ook het geval is voor de verkiezing van de "chief executive", de regeringsleider van Hongkong.

Bij de vorige verkiezingen boekten de democratische partijen 27 van de 40 te verkiezen zetels in de LegCo. Als ze meer dan 24 zetels hebben, kunnen ze een veto stellen tegen beslissingen van die vergadering. Op die manier hebben de democraten een forse hefboom om invloed uit te oefenen, ook al hebben ze geen meerderheid. De inzet van de verkiezingen is dus het behoud van minstens 24 zetels. 

Die traditionele politieke strijd tussen pro-Peking en pro-democratische partijen wordt dit keer bemoeilijkt door de opkomst van nieuwe bewegingen. 

Enkele jaren geleden legde een "Umbrella"-revolte van studenten Hongkong plat tot in het zakencentrum in Central toe. De jongeren eisten toen de directe verkiezing van de volgende "chief executive" in 2017, zoals bepaald in de Basic Law, de grondwet van Hongkong. Ze haalden hun slag niet thuis, maar velen onder hen zijn nu kandidaat voor zetels in de LegCo.

Samen daarmee is bij veel Hongkongers de eis naar een onafhankellijkheid van China gegroeid. De meeste inwoners hebben zich nooit echt thuis gevoeld in China en bij de jonge generatie staat Peking symbool voor onderdrukking en inmenging in Hongkong. De voorbije jaren heeft het Chinese regime zich inderdaad meer gemengd met de autonome regio, vooral dan in het schandaal rond de ontvoering van kritische uitgevers die naar China werden gesmokkeld en daar maandenlang werden vastgehouden. Een duidelijke inbreuk op de persvrijheid in Hongkong, ook al ging het dan om roddelpers.

Ironisch genoeg dreigen die nieuwe bewegingen de positie van de traditionele democraten die al sinds 1997 opstaan tegen China te ondermijnen. Het valt dus uit te kijken of de anti-Peking-partijen hun 24 zetels in de LegCo en dus hun vetorecht kunnen behouden. Zoniet dreigt China de autonomie van Hongkong nog verder uit te hollen.