Wim De Vilder in "Die huis": "Uitgesloten worden is nog altijd een van mijn grootste angsten"
Gisteravond was Wim De Vilder te gast in "Die huis" op Eén. Het anker van "Het Journaal" van de VRT vertelde onder meer over zijn jeugd, zijn geaardheid en de passie voor zijn job. "Ik zou mijn 18-jarige zelf willen zeggen dat alles goed komt."
"Ik ben een beetje nerveus want ik ben een controlefreak, maar ik zal proberen alles los te laten." Met die woorden neemt Wim De Vilder vanavond zijn intrek in "Die huis", het programma op Eén waarin Eric Goens naar de diepste zielenroerselen van bekende Vlamingen peilt.
De Vilder heeft zijn privéleven altijd afgeschermd. Zo bleef zijn huwelijk met zijn man Stefaan Fagot in 2013 grotendeels onder de radar. "Het gebeurt niet echt bewust", zegt hij. "Misschien valt gewoon niet zoveel over mij te weten?"
Journalist en anker zijn, is intussen een deel van mijn identiteit geworden
Volgend jaar is De Vilder een kwarteeuw in dienst bij de openbare omroep. Het toegangsexamen van de VRT noemt hij vanavond een van de mooiste dagen van zijn leven. "Ik had er enorm naar verlangd en ik had er hard voor gewerkt en gestudeerd. Ik had echt geblokt. Ik wou het heel graag doen."
"Journalist en anker zijn, is intussen een deel van mijn identiteit geworden. Ik ben nu 18 jaar anker. Het is een stuk van mij. Als ze nu tegen mij zouden zeggen dat het gedaan is, dan zou dat toch niet zo simpel zijn."
Andere jongens waren rebels, ik deed net het omgekeerde
De Vilder wist al vroeg dat hij homo was. "Voor zover ik het mij herinner is het eigenlijk altijd duidelijk geweest." Dat besef heeft zijn persoonlijkheid grondig beïnvloed, zegt hij. "Het waren de jaren 70 en 80. Mensen beschouwden homoseksualiteit als een afwijking, net in de periode waarin ik opgroeide en mijn persoonlijkheid zich ontwikkelde."
"Ik ging netjes binnen de lijnen lopen, vooral om er bij te horen, niet uit de boot te vallen en niet te worden afgewezen. Andere jongens waren rebels en braken uit, ik deed net het omgekeerde. "Als ze mij maar niet uitsluiten." Dat is denk ik nog altijd een van mijn grootste angsten: uitgesloten worden."
Tevreden zijn met een 7 op 10, ik zet het op mijn lijstje met leerpuntjes
Op 20 augustus 1999 presenteerde De Vilder voor het eerst "Het Journaal". "Het was een droom die in vervulling ging." Die droom begon in 1993 toen hij bij de VRT aan de slag ging. "Ik had al een contract getekend voor een halftijdse baan als assistent bij de UGent toen ik de kans kreeg om halftijds als radioreporter bij de VRT te beginnen. Mijn professor wou niet dat ik de twee combineerde. Toen zei ik: "Ok, dankjewel universiteit. Ik ga naar de VRT"."
De Vilder geeft zichzelf een 7 op 10 voor zijn debuut als anker. "Dat is geen fantastische score. Waarom niet gaan voor een 8 of een 9 als het kan? Tevreden zijn met een 7, ik zet het op mijn lijstje met leerpuntjes. Toch slaag ik er steeds beter in met een 7 tevreden te zijn."
Het was niet echt liefde op het eerste zicht, het is gestaag blijven groeien
Zijn man Stefaan kwam via zijn broer in het leven van De Vilder. "Hij was een vriend van mijn broer. Op een bepaald moment vertelde hij hem dat hij op jongens viel. Mijn broer zei: "Zo ken ik nog iemand!". Toen is een afspraakje op touw gezet. Het was niet echt liefde op het eerste zicht, het is gestaag blijven groeien."
"Ik heb me heel lang de vraag gesteld hoe ik kon weten of iemand de juiste partner voor me is." Onlangs vond De Vilder het antwoord, zegt hij. "Als er bij om het even wat ik meemaak, iets frustrerends, iets moois, iets stresserends, iets droevigs, steeds 1 man is met wie ik het wil delen, aan wie ik het als eerste wil vertellen. Als dat je partner is, dan zit je goed. Bij Stefaan is dat het geval."
Ik heb mijn identiteit opgebouwd rond het feit dat ik nooit kinderen zal hebben
Zelf zullen De Vilder en zijn man nooit kinderen hebben. "Vroeger mocht het niet, nu kan het wel, maar ik vind het voor mezelf te laat. Ik heb mijn identiteit voor een groot stuk opgebouwd rond het feit dat ik nooit kinderen zal hebben. Het is niet evident om dat te veranderen."
Toch woog het aanvankelijk zwaar voor De Vilder. "Toen ik ontdekte dat ik op mannen viel, was het feit dat ik nooit kinderen zou hebben de grootste hindernis waar ik over moest. 20, 30 jaar geleden was dat zo. Het straffe is dat daar waar ik me vroeger moest verantwoorden waarom ik niet als iedereen ben, ik me nu moet verantwoorden waarom ik zelf geen kinderen heb."
(Lees voort onder foto)
Op zijn 48e toont De Vilder zich een tevreden man. "Nu zou ik mijn 18-jarige zelf graag tegenkomen. Ik weet niet meer met welke vragen ik toen zat. Ik wil hem vragen waarmee hij in zijn hoofd zit, wat hij wil weten en wat zijn twijfels zijn. Vooral zou ik hem moeten zeggen: "Het komt wel goed. Maak je niet te veel zorgen. Het komt wel ok"."