Drie renners getuigen over fietsproblemen bij team van Nick Nuyens: “Het lag niet aan de fietsen, zei Nick. Het lag aan ons”

Bij de start van dit seizoen leek het nieuwe Pro-Continentale team ­Veranda’s Willems - Crelan een ­perfecte puzzel. Een fusie van de cross­ploeg van superster Wout van Aert met de kleine, maar succesvolle wegploeg Veranda’s Willems. Met Nick Nuyens, oud-winnaar van de Ronde van Vlaanderen, leek de best mogelijke manager aan het hoofd te staan.

De wittebroodsweken waren evenwel heel snel voorbij. “Het is mis­gegaan van bij het begin”, zegt Gaetan Bille. “Vanaf het moment dat de fietsen van constructeur Felt arriveerden. Het was meteen duidelijk dat er een probleem was. De fietsen waren niet stijf genoeg. Als je ­rustig fietste, ging het wel, maar bij hoge wattages kreeg je niet de snelheid die je op andere fietsen zou halen. Vooral in bochten was het verschil enorm. Met Kristof De Kegel hebben we een top­wetenschapper in de ploeg. Hij zag ook dat het niet klopte.”

Cordeel en Vergaerde bevestigen dat er onder de renners meteen een ­consensus was dat ze nooit competitief zouden zijn op de nieuwe Felt. “Dat was inderdaad duidelijk van bij het begin”, aldus ­Vergaerde.

Dramatische start

De start van het seizoen was in ieder geval dramatisch voor Veranda’s ­Willems-Crelan. In de Grand Prix la Marseillaise eindigden drie van de acht renners buiten tijd. Sprinter en kopman Timothy Dupont gaf op in de Ster van Bessèges, Stijn Devolder ­finishte buiten tijd in de tijdrit.

“Na Bessèges zijn de problemen met de fiets gesignaleerd aan Nick ­Nuyens”, zegt Bille. “Maar hij wilde er niks van weten. Het lag niet aan de fietsen, het lag aan ons. We mochten ook niet met de journalisten praten over de fietsen. Daar was hij heel ­duidelijk in.

Nick wilde wachten tot Wout van Aert aan zijn wegcampagne zou ­beginnen. Want Wout zou zogezegd wel resultaten halen op de nieuwe fiets. Zo hebben we drie maanden verloren. De Omloop Het Nieuwsblad hebben we met crosskaders gereden, maar crossfietsen op de weg, dat gaat ook niet.”

Van Aert begon uiteindelijk begin mei in de Ronde van Noorwegen aan zijn wegseizoen, maar ook hij kwam er daar niet aan te pas. Toen ging de ploeg wel op zoek naar oplossingen, zegt Bille.

“Voor de Baloise Belgium Tour ­hebben ze voor vier renners een oud Felt-kader gekocht, waar Skil - ­Shimano nog mee gereden had. Timothy Dupont, Wout van Aert, Dries De Bondt en Huub Duijn hebben er toen één gekregen.”

Sander Cordeel vult aan. “Wie er één kreeg en wie niet, hing af van je naam. Je moest ook wat geluk hebben dat ze er net één in je maat hadden gevonden.”

Bille: “Dupont kreeg er één, maar dat was twee maten te groot.”

Verziekte sfeer

Op dat moment was de sfeer tussen renners en management al naar het vriespunt gezakt. Ivan De Schamphelaere, de manager die verantwoordelijk was voor het succesvolle seizoen 2016 van Veranda’s Willems, was ook ­vertrokken bij de ploeg.

“De situatie zorgde voor veel wrevel tussen management, mecaniciens en renners”, zegt Vergaerde. “Sommige renners kregen wel een nieuwe fiets, ­andere niet. Je kan je voorstellen wat dat doet met de sfeer in een ploeg.”

Hoezeer de sfeer was verziekt, ­bewijst dit verhaal van Gaetan Bille.

“Ik zat in mijn laatste contractjaar. Ik moest presteren om een plaats te ­vinden voor 2018. Dus voor het ­Belgisch ­kampioenschap heb ik zelf een nieuwe Felt-fiets gekocht. Die was helemaal uitgerust met materiaal van de sponsors, maar Nuyens reageerde furieus. Ik mocht die fiets niet gebruiken. Ik werd betaald door de ploeg en moest rijden op de fiets die zij mij ­gaven. Vanaf dan ben ik nauwelijks nog opgenomen in ­selecties voor ­wedstrijden. Eén keer om de vijf ­weken, wat blijkbaar het minimum is voor de UCI. En ook toen moest ik op de fiets van de ploeg rijden.”

Vergaerde en Cordeel, ook allebei ­einde contract, kregen wel een nieuwe fiets, maar pas respectievelijk in ­augustus en september.

“Pas in de Brussels Cycling Classic”, zegt Cordeel. “In zo goed als alle ­wedstrijden nadien heb ik nog ­geprobeerd om de vroege vlucht te ­halen, maar het was te laat om me nog te ­tonen aan andere ploegen.”

Ook voor Vergaerde eindigde het ­seizoen in mineur. Na een tegen­vallende Binche - Chimay - Binche kreeg hij in een trieste apotheose van de ploeg te horen dat hij niet meer mocht starten in Parijs - Bourges en Parijs - Tours.

“Ik zou te weinig gemotiveerd ­geweest zijn”, aldus Vergaerde. “Ik hoorde het op hotel in Mechelen. Ik moest met mijn fiets in een zak te voet naar het station van Mechelen. Daar is er emotioneel iets gebroken bij mij.”

Geen nieuw contract

De conclusie is nu voor alle drie de renners dezelfde: ze kregen na dit noodlottige seizoen geen nieuw ­contract bij ­Veranda’s Willems - ­Crelan en zijn profrenner af. Bille doet wel ­verder op ­continentaal niveau, “gewoon voor het plezier”. Cordeel stapt met zijn ­ingenieursdiploma bouwkunde in het burgerleven, “veel vroeger dan verwacht”. Voor Vergaerde kan er binnenkort nog een appel uit de kast vallen, maar het leed is wel geleden.

“Ik zat bij Topsport Vlaanderen toen ik overstapte naar Veranda’s Willems - ­Crelan. Ik moest daar niet weg. Nu heb ik spijt van mijn keuze.”

Bille is kwaad op manager Nuyens. “Alles wat wij hebben meegemaakt, dat kan niet bij een professionele ploeg. Van een oud-renner verwacht je dat hij begrip toont voor zijn ­coureurs, maar dat was niet zo.”

Sander Cordeel is al wat milder. “Ik heb met Nick nooit problemen ­gehad, misschien ook omdat ik wat zachter ben van karakter. Ik begrijp dat ik een werknemer ben van de ploeg en dat hij als manager vasthangt aan ­sponsorcontracten.”

Volgens Bille blijven de fietsen tot ­vandaag een item bij de ploeg- ­Nuyens. “Daarom heb ik mijn verhaal willen doen”, zegt hij. “Het is een situatie die alle renners binnen de ploeg gijzelt. Ik begrijp dat zij zich niet kunnen ­uitspreken zolang ze een contract hebben. Daarom doe ik het in hun plaats. In de hoop dat het iets kan ­veranderen.”