Anderlecht-Standard: een klassieker in het Belgisch bekervoetbal

De eerste beker voor Anderlecht en ook hun eerst dubbel. Bij 2-2 greep Anderlecht-doelman Jean Trappeniers naast een hoekschop. Standard-aanvaller Claessen zag de bal over de lijn, maar de ref niet. Daardoor ontstond er een discussie tussen Claessen en de scheidsrechter, met een rode kaart én 6 maanden schorsing tot gevolg.

In de vijf ronden voorafgaand aan de finale had Anderlecht 39 keer gescoord en geen enkel doelpunt tegen gekregen. Het doelpunt van Standard-speler Dewalque was het enige tegendoelpunt in de hele campagne, maar wel voldoende om Paarswit van een tweede dubbel op rij te houden.

Het duel tussen Anderlecht en Standard was de enige kwartfinale tussen twee eersteklassers dat seizoen. Vier dagen na de wedstrijd speelden 5 Standard-spelers en 3 Anderlecht-spelers samen in een kwalificatiematch tegen Portugal, die ze met 3-0 wonnen. In de halve finale werd Anderlecht uitgeschakeld door Beerschot, de latere bekerwinnaar.

Aangezien Anderlecht al kampioen was, waren de Rouches al zeker van kwalificatie voor de Beker der Bekerwinnaars. Met het EK '72 dat enkele dagen later zou beginnen in België, lieten beide ploegen verschillende internationals aan de kant. Daardoor werd het een saaie finale, waarin Paul Van Himst de winning goal maakte. Nochtans trok die finale voor het eerst meer dan 50.000 toeschouwers. Dat record werd pas in 1977 verbroken toen Club Brugge Paarswit versloeg met 4-3. 

De finale was de eerste match van de Hongaarse aanvaller Attila Ladinsky, die net overgekomen was van Feyenoord. Ladinsky scoorde meteen twee doelpunten. Die match was eveneens de laatste van Georges Heylens, die zich na drie minuten ernstig blesseerde aan de knie en daarna nooit meer in actie kwam. Daarna had Heylens nog een rijkgevulde trainerscarrière. In 1972 pakte Georg Kessler met Anderlecht zijn eerste prijs, of beter prijzen. Na de dubben werd hij weggestuurd vanwege zijn autoritair gedrag.

In de heenwedstrijd scoorde Gilles Van Binst zijn laatste doelpunt voor Anderlecht. Standard hield dankzij de zege in de terugmatch Anderlecht van een zesde opeenvolgende beker (Beker van België in 1974-1975, Beker van België en Europacup II in 1975-1976, Europese Supercup in 1976-1977, Europacup II in 1977-1978 en de Europese Supercup in 1978-1979). Het was zelfs het eerste seizoen sinds 1970-1971 zonder trofee voor Anderlecht. Daarna won Anderlecht immers de dubbel in '71-'72, de beker in '72-'73 en het kampioenschap in '73-'74.

Na vier gefaalde penaltyreeksen waren de strafschoppen in de achtste finale de eerste succesvolle in de Paarswitte bekergeschiedenis. Nochtans had Standard-doelman Gilbert Bodart de kwalificatie voor de Rouches kunnen veilig stellen, maar hij miste zijn penalty bij 3-3. Vercauteren scoorde wel en door de misser van Jelikic ging Anderlecht door.

Op weg naar de finale moest Standard geen enkele club uit eerste klasse uitschakelen. De eerste confrontatie met een eersteklasser verloor het dus. De finale werd voor het eerst sinds 1977 live uitgezonden op televisie.

Scheidsrechter Alex Ponnet floot zijn laatste wedstrijd, maar onthield Standard-aanvaller een flagrante strafschop. Voor Anderlecht-spits Krncevic, die de score opende na twaalf minuten, was het de vierde finale in vijf jaar, waarvan twee met Cercle. Daarvan won hij er drie. Het was eveneens de laatste triomf van trainer Raymond Goethals met Anderlecht.

Huidig Standard-coach Sá Pinto speelde het laatste kwartier van de terugwedstrijd en lokte een strafschopfout uit. Milan Jovanovic trapte Standard naar de finale, die de Rouches verloren van Club Brugge.