Daarom vrezen de Engelsen hem: Eden Hazard heerst tegen Newcastle met 2 goals

Bij Manchester City, de leider in de Premier League, is een Belg de koning. De meest bezongen en meest geprezen speler heet er Kevin De Bruyne. Op Stamford Bridge, bij de voorlopige nummer twee, is een landgenoot na het vertrek van icoon John Terry meer dan ooit het gezicht. In tijden van zwart-wit, en extreme meningen op sociale media, gaan sommigen nog een stap verder. Chelsea FC is een beetje Eden Hazard FC. De speler met de magische touch. De speler die kleur en entertainment brengt op een koude eerste decemberdag. De attractie op Winter Wonderland in Zuidwest-Londen. Er is een reden waarom sommige Engelsen met het oog op het WK vooral schrik van hem hebben. Belg met het meeste individuele talent, Belg met de meeste stijl en de afgelopen drie jaar de meest succesvolle Belg in de Premier League, met twee titels, een League Cup en een rist individuele prijzen. Klein, maar groots over het Kanaal en de wereld in aanzien.

Dat was deze middag heus niet anders. Chelsea-Newcastle was niet de beste match dit seizoen in de Premier League - verre van. De kampioen startte aarzelend, Newcastle profiteerde. Courtois greep met een goed blok in, maar in de rebound verschalkte Gayle hem (0-1). Een vroege opdoffer, maar in nood kan Antonio Conte altijd op Cesc Fabregas, Antonio Morata of Eden Hazard. Er was nauwelijks een aanval waarin de Rode Duivel geen voet had. Hij geniet van zijn vrijheid als hangende spits in een 3-5-2, naast Morata. Hij krijgt er meer trappen dan op de flank, maar misschien is het wel zijn beste positie. Zwerven, tussen de lijnen lopen, dribbelen, infiltreren, uithalen. Hij maakte er twee tegen Newcastle. Het hadden er drie, vier of vijf kunnen zijn. Darlow hield hem van de vroege gelijkmaker met een handbalreflex - wat een lange bal van Fabregas. Morata claimde, niet geheel onterecht een penalty, maar bij zijn tweede kans twijfelde Hazard niet. Bal netjes met een botsende volley in de verste hoek. Het tongetje ging uit de mond. Zo viert hij tegenwoordig zijn doelpunten. Het rijtje dikt aan: de achtste in alle competities - straks haalt hij Lukaku nog in. Hazard heeft door de enkelbreuk geen voorbereiding in de benen, maar dat hoeft geen nadeel te zijn. Hazard heeft tien jaar aan een stuk zowat alles gespeeld - de teller gaat volgend jaar richting 600 officiële matchen op zijn 27ste en da’s bijzonder veel. De relatieve rust in de zomermaanden heeft hem deugd gedaan. Hazard is hongeriger dan voordien en leeft zich nog meer uit. De positie in de as heeft ook geholpen.

Na de 2-1 van Morata was het wachten op de tweede van Hazard, simpelweg niet af te stoppen. Hij trapte voor het eerst in zijn carrière 9 keer op doel in de Premier League - zes keer in het kader. Vier keer was het net niet. Op aangeven van Moses, bij een schot dat afweek, bij een dribbel waarin hij tussen Mbemba en alleman nog erg lang op de been bleef en toen Drinkwater hem diep stuurde, kon hij zijn linker er net niet goed genoeg tegenzetten. Vanop de de stip maakte hij alsnog zijn brace compleet. Op zijn Hazard: een uitdagende panenka nota bene op de verjaardag van de Tsjech Antonin Panenka, de uitvinder van de geniepige strafschop. Cheeky chappie. “Ik heb dat op training bij de nationale ploeg zeker al bij Thibaut geprobeerd”, grapte hij. Het tongetje ging uit de mond. Een paar minuten later maakte hij onder een staande ovatie zijn uittocht - geen hattrick meer.

Op Stamford Bridge is er na het vertrek van zijn vorige generatie sterren een koning: King Eden. Een met een kampioenenkroon of twee. In Engeland vrezen ze hem. “Wij hebben makkelijke loting”’ knipoogde Hazard. “Maar goed, die match tegen Engeland wordt altijd moeilijk.” Antonio Conte weigerde op zijn persconferentie advies te geven over hoe de Engelsen Hazard straks moeten afstoppen. Rafa Benitez, die enkele maanden met Hazard werkte in 2013 was kort: “In mijn tijd was hij al redelijk goed, maar hij is veel beter geworden. Hij kan elke match beslissen.” Ook op het WK.