Belg in Amerikaanse cel smeekt: "Haal me hier weg"

Rudy Vandenborre zit al bijna 30 jaar in een Amerikaanse cel, nadat hij in 1988 twee mannen doodschoot in Fort Lauderdale - uit wraak voor zijn besmetting met hiv. Hij stapte drie dagen na de feiten zelf naar de politie en bekende alles. De rechter was onverbiddelijk: Vandenborre kreeg levenslang. Sindsdien probeert hij elke zes jaar een overbrenging naar een Belgische gevangenis te krijgen, maar die gunst werd hem tot dusver elke keer geweigerd. De redenen daarvoor zijn niet duidelijk. Deze maand moet de gouverneur van Florida, de Republikein Rick Scott die zijn vorige aanvraag ook al weigerde, opnieuw beslissen over een overbrenging naar België.

"Want verdorie, 28 jaar in deze hel zitten is ook geen leven, hoor", schrijft Vandenborre in zijn meest recente brief naar zijn kennissen in ons land. "Hoeveel hoop kan ik stellen in de beslissing van de gouverneur? Ik heb 165 brieven gestuurd naar politici in België en niet één heeft iets willen doen. Ik schreef ook een brief naar 'den Donald', maar dat is zoals een steen naar de maan gooien en hopen dat je ze raakt."

Justitieminister Geens, bevoegd voor de uitlevering van gevangenen, laat weten dat hij niets kán doen voor Vandenborre. "We komen niet actief tussen om een beslissing af te dwingen. De VS is een soevereine staat", klinkt het. "Er gelden bilaterale akkoorden voor het overbrengen van Belgische gedetineerden om hun straf in eigen land uit te zitten. De wetgeving is op dat vlak duidelijk: als de gedetineerde familiale of sociale banden heeft, is het beter om de straf in eigen omgeving te ondergaan. Maar overbrenging blijft een gunstmaatregel, waarmee het land waar de gedetineerde verblijft akkoord moet gaan. In 2011 verklaarde de Amerikaanse overheid de aanvraag van Rudy Vandenborre al onontvankelijk, en tot op heden hebben we geen aanvraag van de Amerikaanse overheid ontvangen die toestemming geeft tot overbrenging."

"Als het deze keer niet lukt, vrees ik voor Rudy", zegt Savanah Berkovic, die zich vanuit ons land het lot van Vandenborre aantrekt. "Hij zit intussen bijna dertig jaar in de cel, maar dat valt hem steeds zwaarder. Vooral omdat hij intussen opnieuw in het vizier is gekomen van een bende in de gevangenis die hem afperst en bedreigt. De enige manier om zijn veiligheid te garanderen, is vrijwillig in een isolatiecel gaan zitten. Hij wordt stilaan zwaar depressief van de uitzichtloosheid van zijn situatie. Hij werd eerder dit jaar overgebracht naar de gevangenis van Wakulla, waar vooral gevangenen naartoe gaan die hun vrijlating voorbereiden. Daar is in zijn geval geen sprake van, het ging erom te ontsnappen aan de bende die hem in de gevangenis van Hamilton tergde. Maar sinds kort zitten een aantal van die bendeleden óók in Wakulla en is de ellende terug begonnen."

"De laatste 10 jaar was het heel moeilijk", schrijft Vandenborre. "Het is nog niet erg genoeg dat je verwijderd bent van familie, vrienden en de maatschappij en dan komen die bendes er nog bij. Dat is nog het gevaarlijkst, want ze hebben geen respect voor iemands leven. Een drietal weken geleden is het begonnen. Terwijl ik buiten was, is alles uit mijn koffer gestolen. Twee pyjama's, blauwe gymshorts, pulls en een assortiment van winkelgoederen - soep, chips, koekjes... De daaropvolgende dag kwamen een paar bendeleden naar mij met de melding dat ik hen moest betalen, of het zou gevolgen hebben. Het begint altijd met een paar meppen, de volgende keer zijn het harde slagen en daarna een serieuze 'aftroeving'... Weigeren is dus niet de beste optie. Een paar dagen geleden stapten drie gang members op mij af en stopten een briefje in het zakje van mijn uniform. Er stond op wat ze van mij wilden: voor zeker 50 dollar winkelspullen. Ik begin het beu te worden om zo door het leven te moeten gaan - altijd oppassen, altijd over je schouder kijken en niemand kunnen vertrouwen. Maar we zullen eerst de zon nog eens laten opkomen, en dan hopen dat er binnenkort beter nieuws is."