Dim Dining in Antwerpen: het beste van twee werelden

Van aan de mooie, matglanzende toog hebben we zicht op de keuken en de gedisciplineerde, rustig werkende ploeg. We zuchten. Zijn wij ooit zo jong, hardwerkend en getalenteerd geweest? Een mooie open ruimte, goudglanzende accenten en bleek hout, een sobere vormgeving. Dit restaurant kon niet méér verschillen van de kleine Dim Dining in de Leeuwenstraat, waar het toen gevestigd was. Ingetogen chic, geen lijn te veel of te ­weinig, niet opdringerig, wel indrukwekkend. Net als de keuken eigenlijk.

We verwennen onszelf met de omakase, de keuze van de chef. Zes gangen (80 euro) lijkt ons meer dan voldoende, maar ook negen (105 euro) en twaalf (135 euro) zijn mogelijk. Bij het glaasje Bollinger-bubbels (18 euro) krijgen we wagyupastrami en sashimi van watermeloen met sesamolie. Verrassend. Er komt nog een tempura van oester waar zelfs mijn tafel­genoot, de oesterpurist, geen slecht woord van kan zeggen. Als proevertjes kan dat tellen. Ik lever me over aan de gastvrouw wat drank betreft, en we starten prima met een glas sake (10 euro) bij een tartaar van coquilles, ­afgewerkt met ponzu en pecannoten en bekroond met een flinke dot ­kaviaar. Ik wil het nooit nog anders eten.

Ik had laten vallen dat ik dol was op zee-egel, dus krijgen we tonijn in dashi met het oranje van de zee-egel bovenop, heerlijk. Het is bon ton om je te verbazen over de leeftijd van chef Dimitri Proost, ergens vooraan in de twintig, en het is ook verbazend dat iemand zo jong al zo volgroeid kan zijn en zo duidelijk kan weten wat hij wil. Zijn octopus is intussen legendarisch. Proost kookt hem dertien keer, laat hem telkens afkoelen en die boterzachte hapjes worden krokant gebakken in tempura en geserveerd met een groenechilisaus. Intussen drinken we een droge witte Italiaanse wijn (8 euro), die heerlijk past bij de gegrilde kreeft. We mmm’en, oehen en ahen dat het een beetje gênant wordt, en voor de crispy schijfjes wagyu op de grill hebben we geen geluid meer over. Dit is het lekkerste vlees ooit. Het dessert is chocoladecrumble, gemaakt met Japanse whisky en olijfolie. Ik sluit af met een dessertsake (8 euro) en tafelgenoot met een espresso (4 euro).

Er zijn restaurants waar je achterover valt van de culinaire hoogstandjes. En er zijn restaurants waar de sfeer zo goed zit dat je er happy van wordt. Dim Dining combineert de twee. We hebben er heerlijk gegeten, om euforisch van te worden, en een mooi moment beleefd. We maken plannen om terug te komen, altijd een goed teken.

DM Magazine betaalt zijn etentjes zelf en brengt dus een eerlijk, onafhankelijk relaas.

Dim Dining: ­Vrijdagmarkt 7, ­Antwerpen, dimdining.be

Dimitri Proost: werkte in de keuken van Johan Segers in ­Antwerpen en bij ­ Yamazato in ­Amsterdam. Segers bleef zo’n beetje zijn mentor en installeerde hem in de eerste Dim Dining in de ­Leeuwenstraat.

Goud: Architect Marnik Heijligen tekende voor het serene, Japans geïnspireerde interieur.

Sushi: Naast de omakase staat er natuurlijk ook sushi op de kaart (tastingmenu 80 euro).