Vaderschap maakt Stan Van Samang nog emotioneler: "Lenny's eerste crèchedag, daar lig ik nu al wakker van"

Slapeloze nachten, het is iets waar Stan momenteel veel mee af te rekenen krijgt. Zoontje Lenny, die eind juni z'n leven binnenstapte, heeft veel last van reflux en is een slechte slaper. "En da's geen lachertje", zucht Stan. "Bijna elke nacht moeten Barbara en ik opstaan om met Lenny rond te wandelen. Een hele opoffering, maar als je ziet dat je kindje pijn heeft, doe je dat gewoon. Maar 't is heftig, die verstoorde nachten. Een paar uurtjes bijslapen in de voormiddag is leuk, maar vaak niet voldoende. Barbara en ik wisselen elkaar af, maar je voelt dat de vermoeidheid begint door te wegen. Niet dat we op de tippen van onze tenen lopen, maar ons lontje is misschien wel wat korter. Af en toe slapen Barbara en ik ook apart, zodat we er niet allebei als een wrak bij lopen. We verdelen de taken: de ene nacht zit ik beneden met Lenny, de volgende keer is het Barbara's beurt."

Stan is intussen bijna zes maanden papa en die rol bleek hem van dag één op het lijf geschreven. "Het papagevoel was er meteen", klinkt het. "Ik werd echt overvallen door een gigantische golf van liefde die ik nooit eerder gevoeld had. Het besef 'dit is mijn kind en voor de rest van mijn en zijn leven zijn we er voor elkaar' is best heftig. Soms zeg ik luidop tegen mezelf: "Miljaar Stan, je hebt gewoon een zoon." Ik ben zó trots. Maar tegelijk ben ik ook kwetsbaarder geworden. Als Lenny weent, sta ik meteen bij hem. En als hij naar me kijkt, schiet mijn gemoed soms vol en begin ik te janken. Al zal dat ook met de vermoeidheid te maken hebben, hoor. Barbara en ik zijn stikkapot. Mocht ik Lenny niet zo graag zien, dan had ik hem al lang aan een haakje gehangen. (lacht) Maar bon, als hij naar me lacht en besef ik: dit is het mooiste wat er is. Ons zoontje wordt gigantisch verwend, maar naar het schijnt is dat best oké op deze leeftijd."

Hoe graag hij ook bij z'n zoontje is, af en toe roept de plicht en moet Stan gaan optreden. "Lenny achterlaten is het eerste uur geen enkel probleem, maar nadien begint het te kriebelen", zegt Stan. "Ook al wéét ik dat hij in goede handen is bij Barbara, Lenny spookt voortdurend door mijn hoofd. Tijdens de opnames van 'Belgium’s Got Talent' was ik voor het eerst sinds Lenny geboorte iets langer van huis weg. Weet je dat ik toen mijn handen waste met babyzeep om Lenny af en toe te ruiken? Het was zelfs An Lemmens opgevallen dat ik heel de tijd aan mijn handen zat te ruiken. Heel gênant. (lacht) Het toeval wil wel dat het sinds Lenny's komst vrij rustig is en ik geen opnames heb. Als ik moet werken, is het ’s avonds, dus overdag kan ik voor m'n zoontje zorgen. En volgende zomer heb ik al een week vakantie geblokkeerd in mijn agenda. Dat gebeurt niet vaak, hoor."

Fulltime papa worden, is niet meteen het plan, daarvoor zingt en acteert Stan veel te graag. "Maar ik wil ook niet zo'n papa zijn die altijd weg is en veel dingen mist", aldus Stan. "Natuurlijk komt er een dag waarop ik Lenny minder zal zien omdat hij naar de crèche is. Hopelijk zegt hij dan niet net voor het eerst ‘papa’. Dat missen zou ik erg vinden. Ja, de eerste crèchedag: 't is nog niet voor morgen, maar ik kan daar 's nachts al van wakker liggen. Ik ben altijd al een emotioneel mens geweest en het vaderschap heeft dat nog verscherpt. Ik ben ook verantwoordelijker geworden. Ik ben nu voorzichtiger op de baan en blijf niet meer plakken na een optreden. Of er nog een tweede kindje komt? Daar wordt over gesproken, maar momenteel hebben we geen concrete plannen. Voorlopig is het plaatje compleet. Laat ons daar maar volop van genieten." (knipoogt)

Meer lezen? Lees het interview in Dag Allemaal of in HLN+, exclusief voor abonnees. Proef nu vier weken gratis!