Christine Keeler, de bekendste Britse callgirl die als enige zonder eerherstel uit Profumo-affaire kwam

Wereldberoemd is de naaktfoto van Christine Keeler, die met opgetrokken armen, schrijlings en achterstevoren op een stoel zit. Een bijzondere beauty, en dat vond ook de Londense high society in de jaren 60. Keeler bleef de rest van haar leven onlosmakelijk verbonden met die bewuste foto én met de affaire die de 46-jarige minister van Defensie, John Profumo, in 1961 kortstondig met haar had. Ze was toen zelf amper 19. Een zoveelste verhouding, tot bleek dat Keeler ook de lakens had gedeeld met de vermeende Russische spion Yevgeny Ivanov. Er ontstond paniek in de Britse regering. Profumo ontkende in 1963 eerst zijn relatie met Keeler, gaf ze enkele weken later dan toch toe en diende zijn ontslag in. Ook premier Harold Macmillan trad eind 1963 af. Het jaar daarop verloren de Conservatieven de verkiezingen.

Christine Keeler was van arme komaf en leek zich door haar schoonheid een weg uit die armoede te kunnen banen. Maar het draaide uiteindelijk anders uit. Ze kende geen gelukkige jeugd. Haar echte vader liet haar in de steek, haar stiefvader betastte haar toen ze amper twaalf was en wilde met haar wegvluchten van haar moeder. Die man sloeg haar moeder ook en verzoop puppy's. Op haar vijftiende verliet Keeler de schoolbanken. Ze ging dansen in een topless bar in Soho, een bekende wijk in Londen. Toen ze 17 was, wilde ze zichzelf met een pen aborteren. Dat mislukte, het kindje werd geboren, maar stierf al na zes dagen.

Ze ontmoette in Londen dokter Stephen Ward, osteopaat van enkele beroemdheden. Hij had geen seksuele interesse in haar, maar gebruikte haar om tot bij machtige heerschappen te geraken. Door Ward kwam Keeler, nogal naïef, eind jaren 50 terecht in een wereld van orgieën, waaraan Britse prominenten zoals politici gretig deelnamen. Onder hen: John Profumo, getrouwd en minister van Defensie. Profumo begon een verhouding met Keeler. Zelf schreef ze daar later over dat ze "ervan genoot, omdat hij achteraf zacht en lief voor haar was". Het bleef niet duren.

Ze viel daarna op gangsters, onder wie Aloysius 'Lucky' Gordon, die haar ontvoerde en verkrachtte. Ze trok haar beschuldiging tegen hem in en bleef hem zien. Ze werd zelf veroordeeld voor meineed.

John Profumo zorgde na zijn ontslag als minister zelf voor enig eerherstel. Hij legde zich de rest van zijn leven toe op vrijwilligerswerk, als boetedoening. Het leverde hem in 1975 een benoeming tot Commandeur in de Orde van het Britse Rijk op. In 2006 stierf hij op 91-jarige leeftijd.

Stephen Ward moest na het Profumo-schandaal voor de rechter verschijnen voor pooierschap. Hij pleegde zelfmoord tijdens dat proces, toen hij al schuldig was bevonden. Ook hij kreeg jaren later eerherstel, in het boek van Geoffrey Robertson uit 2013, 'Stephen Ward Was Innocent, OK'. Andrew Lloyd Webber vereerde Ward met een musical over hem.

Maar Christine Keeler werd nooit gerehabiliteerd, alleen de schaamte bleef, schrijft Tanya Gold in The Guardian. Haar huwelijken liepen stuk, haar geld verdween. Ze probeerde het als gewone bediende, maar werd ontslagen toen ze erachter kwamen wie ze was. Ze werd belachelijk gemaakt omdat haar onwaarschijnlijke jeugdige schoonheid heel erg vergankelijk bleek. En ook omdat ze munt wou slaan uit haar verleden. Tanya Gold besluit: "Als mannen mogen profiteren van haar verhaal, waarom dan zij zelf niet? Het eeuwige antwoord is eenvoudig. Zij was de vrouw, en de vrouw draagt de schuld."