De stad wordt slim. Nu de bestuurders nog
Mark Coenen is adviseur en opleidingshoofd van de Hasseltse hogeschool PXL, en columnist van De Morgen.
Ik heb een nieuwe gsm.
Tot groot jolijt van de kinderen, die er elke dag weer nieuwe fantastische interactieve snufjes van-heb-ik-jou-daar op ontdekken. Tot grommend ongenoegen van mijzelf, want ik moet alles en zijn oude moedertje overzetten op een ander systeem waardoor ik al weken mijn mails niet meer kan lezen.
Gisteren meldde dat nieuwe digitale wonder mij, omstreeks de klok van tienen: ‘We merken dat u geregeld om tien uur gaat slapen. Slaapwel!’
Alles weten die Japanners van u.
Ik ben daar, om het met Kris Peeters te zeggen, onverkort voorstander van.
Ik droom van de tijd waarin ik mij volledig kan laten leiden door een machine met meer geheugen dan ik.
Dat is in uw geval niet moeilijk, zegt mijn vrouw dan, maar toch.
Dan rij ik blindelings naar de stad, naar de dichtsbijzijnde parking die mijn telefoonbolide op voorhand gereserveerd en betaald heeft.
In navolging van Bill Gates en Google neemt bij ons Antwerpen het voortouw. De stad wordt slim. Nu de bestuurders nog
Hij weet dat ik cadeautjes ga kopen voor de verjaardag van mijn aanminnige, dus heeft hij ook haar gsm uitgekamd op zoek naar verlanglijstjes.
Dat doet hij discreet: geen melding van haar frequente afspraken met de man van de HUBO op zoek naar een nieuw zaagje, geen transcriptie van haar sms’en naar de tuinman ‘dat er dringend weer eens gesnoeid moet worden’.
Wat dat ook moge betekenen.
Hij leidt mij blindelings naar de favoriete winkels van mijn betere ik, waar ook al met de digitale wondertelefoon betaald kan worden. Factuur wordt gemaild.
Later word ik thuis als een held ontvangen.
“O schatteke, ge kent mij zo goed!”
Laten we blijven dromen van de ideale wereld.
De evolutie gaat razendsnel, zeker in de grote steden.
De stad wordt een digitaal laboratorium waarin wordt samengewerkt met iedereen die dat wil.
Dat klinkt altijd beter in het Engels: men streeft er naar open & smart government, digital workplace, omnichannel citizen engagement, open data, open services, edge analytics, digital government platforms, internet of everything, web-scale IT, hybrid cloud and IT. Daar kan een weldenkend mens niet tegen zijn. Denk ik.
De muren hadden vroeger oren, nu hebben ze sensoren: elke beweging wordt geregistreerd, gestockeerd en – wie zal het zeggen – misschien wel gemanipuleerd.
En geen idee of dat allemaal in lijn is met de privacywetgeving.
Ook hangjongeren, al dan niet van goede wil, hebben rechten.
Het is big business, alvast: Google en de stad Toronto investeren een miljard dollar in een nieuwe smartcitywijk. Bill Gates investeert 80 miljoen dollar om een eigen smartcity in Arizona te bouwen. Bij ons neemt de stad Antwerpen het voortouw.
De stad wordt slim. Nu de bestuurders nog.
Na de recente lokale strapatsen weten we dat daar nog wat werk aan is.
Maar we gaan niet aan reductio ad Cola Zerium doen.
In de nasleep van de Land Invest-saga was de reactie van de terecht veelbestookte Tom Meeuws opvallend. Hij gaf toe dat hij fout was.
Geen j’accuse, maar je m’excuse.
Dat zijn we van de politiek, levend in hun veilige bubbel vol morele illusies, niet gewoon.
Je excuseren is een machtig wapen dat veel te weinig gebruikt wordt.
Een glimp van bescheidenheid in een wereld die vergaat van de onbescheidenheid en de irritante zelflof: verfrissend.
Je excuseren is een machtig wapen dat veel te weinig gebruikt wordt
We gaan ervan uit dat we allemaal heel consistent en rationeel handelen.
Zogenaamd verlichte geesten, die vroeger met een encyclopedie, nu met Google onder de arm, heel overwogen beslissingen nemen.
Niet dus.
Dat iemand dat eens toegeeft is veel sterker dan een krampachtig oratio pro domo, al dan niet in keukenlatijn van den Aldi.
Voor reacties op deze column kan u mij steeds bereiken.
Want ik heb een nieuwe gsm.