Ontslagen zijn ontslagen. Toch kan men de ontslagen bij Caterpillar niet vergelijken met de ontslagen en afvloeiingen in de financiële sector.

Bij Caterpillar gaat het om de volledige sluiting van de vestiging in Charleroi wegens niet concurrentieel met vestigingen van Caterpillar in andere landen. De vakbonden en de PvdA mogen dan nog beweren dat Caterpillar in Charleroi profiteerde van investeringssteun en onze notionele intrestaftrek. Het feit dat een deel van de productie naar buurland Frankrijk verhuist, geeft aan dat België als productieland nog altijd veel te duur is. De regering-Michel en de regeringen die daarna komen, weten daarmee wat te doen. We hebben het dan over een verdere verlaging van de lasten op arbeid en een verlaging van de vennootschapsbelasting met een klemtoon op de verlaging van die belasting voor kmo’s. Omdat het juist de kmo’s zijn die zorgen voor meer werk en hun productie ook minder gemakkelijk naar het buitenland verhuizen.

De ontslagen bij AXA en de te verwachten ontslagen en niet-vervangingen in de financiële sector zijn een ander verhaal. Ze zijn een gevolg van de lage rente die de solvabiliteit van de financiële sector aantast. En van ons gewijzigde gedrag. Niet eens zo lang geleden moesten we naar een bankkantoor om geld op te vragen of een overschrijving te doen. Nu halen we het geld uit de muur en doen we al onze financiële verrichtingen vanuit onze luie zetel. Logisch dat de banken het met minder personeel moeten doen.

Maar dat hoeft niet meteen te betekenen dat de tewerkstelling in zijn geheel hierdoor vermindert. Het heeft alleen maar gezorgd voor meer werk bij de IT-diensten bij de banken zelf en nog meer bij de dienstverleners aan de banken. Waarmee we alleen maar willen zeggen dat onze economie constant in transitie is en uiteindelijk zorgt voor meer tewerkstelling. Iets wat we niet altijd goed beseffen, omdat ontslagen veelal in groep gebeuren en er daardoor veel aandacht voor is. Terwijl aanwervingen individueel gebeuren en we daar geen aandacht voor hebben.