Het West-Vlaamse dorpje met 1.600 inwoners dat na 40 jaar “bedelen” eindelijk een eigen bushalte krijgt
© Simon Mouton
De aanhouder wint. Dat bewijst het kleine West-Vlaamse dorpje Roksem, met amper 1.600 inwoners. Veertig jaar lang bedelden ze er om een lijnbus die hen naar de stad Oudenburg kan brengen, en gisteren kregen ze eindelijk hun zin: voor het eerst stopte er eentje aan de kerk. Geen afkooksel genaamd belbus, wel een lijnbus met veertig zitjes die er dagelijks maar liefst veertien keer zal stoppen. “Eerlijk, na al die jaren hadden we er niet meer op gehoopt.”
Mocht Rik De Saedeleer nog geleefd hebben, dan had hij zonder twijfel de legendarische woorden “Daar is em, daaaaaaaar is em” geroepen toen de bus gistermorgen arriveerde aan de halte in Roksem. Een hokje staat er nog niet, dat is besteld. En hij was ook enkele minuten te laat, met dank aan de sneeuw. Maar laat dat geen domper op de feestvreugde zijn in Roksem. Ze krijgen een nieuwe bus, in tijden dat De Lijn er vooral schrapt. Het schepencollege reed dan ook trots mee en organiseerde daarna een koffietafel met boterkoeken in het dorpscafé, om de komst van hun bus te vieren.
45.000 euro per jaar
“Veertig jaar lang vroeg het gemeentebestuur aan De Lijn om die bus”, zegt CD&V-burgemeester Ignace Dereeper (71) die al 42 jaar in het college zit. “Telkens weer maakten ze een berekening met hetzelfde resultaat: Te weinig publiek voor en te duur. Maar elke keer dat ik in Roksem kwam, mocht ik het wel horen: Waar blijft ie? Dus bleven we aandringen. En zie, nu er enkele nieuwe wijken in de maak zijn en wij ook financieel over de brug komen, hebben we De Lijn over de streep kunnen trekken.”
45.000 euro per jaar telt het gemeentebestuur ervoor neer. “We hadden nog wat overschot in het budget dat we met graagte hiervoor vrijmaken”, zegt schepen van Mobiliteit en Financiën Myriam Maes (SP.A). Goed gemikt zo net voor de verkiezingen, zou je met een kwatong kunnen zeggen. “Terwijl het nochtans een gelukkig toeval is”, zegt de burgemeester. “Net zo goed was de bus er pas na de verkiezingen gekomen. Of nooit.”
(lees verder onder de foto)
© Simon Mouton
Alleen een bakker
Hoe dan ook, de inwoners van Roksem zijn blij. “Na al die jaren hadden we de hoop eigenlijk al opgegeven”, vertelt Wilfried Tavernier (76), die aan de toog van Café Centrum zit. “Al 53 jaar woon ik hier, mijn vrouw en ik waren het tweede koppel dat ooit in de nieuwe kerk trouwde. En al die tijd heb ik nooit anders geweten dan dat iedereen vragende partij was.”
© Inge Kinnet
“Omdat veel oude mensen die bus hard nodig hebben”, zegt Willy Fiers (87), voormalig gemeenteraadslid en één van de bijters die 40 jaar lang om een bus vroeg. “Een bakkerij, meer is hier niet. Wie om boodschappen moet of iets wil regelen in het stadhuis, die moet in zijn wagen stappen. Heb je er geen of ben je te oud om nog te rijden, dan moest je het maar zien op te lossen.”
Maar zo groot het geluk is in Roksem, zo klein de opkomst aan de halte. Gistermorgen stond er alvast niemand. Willy verheft zijn stem wat wanneer hij het hoort. “Nu moeten we die natuurlijk wel gebruiken, hé. We hebben er zo lang om gevraagd. Ik zal het goeie voorbeeld geven. Volgend jaar moet ik om een nieuwe identiteitskaart naar het stadhuis. Ik zal daarvoor zeker de bus pakken.”
