"Voer gezinshuizen in om jonge kinderen uit jeugdinstellingen te houden"

Vorig jaar woonden zo'n 900 kinderen jonger dan zes jaar in een jeugdinstelling. De meesten wachten op een beschikbaar pleeggezin, want dat is in principe de eerste optie. Maar in de praktijk loopt dat vaak anders. "Geen enkele baby, peuter of kleuter hoort daar thuis", zegt Lorin Van Parys.

"Want op die leeftijd is een veilige hechting noodzakelijk voor de ontwikkeling van de hersenen en dat kan niet in een voorziening waar personeel werkt in een dienstroostersysteem. Daardoor dreigt ontwikkelingsachterstand en psychologische problemen later."

Gezinshuizen zouden hier een oplossing kunnen bieden. Dat bestaat al in Nederland. Het is een kleinschalige vorm van opvang waarbij twee zaken gecombineerd worden: de warmte van een gezin en de professionaliteit van een jeugdhulpverlener.

Eén of twee pleegouders vangen er tot 4 kinderen op. "En dan mikken we vooral op die specifieke groep voor wie het extra moeilijk is om pleegouders te vinden, zoals kinderen met een beperking of broertjes en zusjes die zo kunnen samenwonen."

In het voorstel van Parys krijgt de gezinshuishouder een specifieke opleiding tot professionele pleegouder. Hij/zij krijgt ook een loon als bediende of werkt op zelfstandige basis verbonden aan een jeugdhulpvoorziening.

Dat is een wezenlijk verschil met pleegouders die in Vlaanderen vandaag enkel een onkostenvergoeding krijgen. De bedoeling is dat die gezinshuishouder de 4 kinderen zeer intensief kan begeleiden.

"4 kinderen een jaar lang opvangen in een instelling kost de overheid meer dan 200.000 euro, in een gezinshuis kan dat voor 145.000 euro. Let wel: het gaat hier niet om de besparing, wél omdat we de kinderen een betere start in het leven willen geven", benadrukt Parys.

"Bedoeling is ook om het resterende budget terug in jeugdhulp te investeren, bijvoorbeeld in pedagogische ondersteuning vanuit de jeugdhulpvoorziening."