“Ik heb heel mijn leven opgeofferd voor deze katten en heb nooit problemen gehad”, zegt Maria Lepoutre. Niet één keer in de vijftien jaar dat ze asiel Unco-Jerry runt. Tot haar buurman Karel Rens het beu was dat er kattenstront op zijn gazon lag. “Hij beweert dat dat allemaal van onze katten is, maar het kan toch ook van andere katten in de buurt zijn? Mijn katten blijven meestal hier in ons tuintje. Maar elke dag worden hier zoveel poezen gedumpt dat ze wel eens uit hun doos geraken.” Maria en haar vrijwilligers ruimden na een klacht van hun buurman de kattenstront in zijn tuin op en dat ging goed.

Toch blijven de katten komen. “Ook ’s nachts doen ze hun behoefte in onze tuin en op ons terras. Dat stinkt enorm”, zegt Karel. Daarom besloot hij om naar de vrederechter te stappen, die een voorstel tot verzoening deed. “Dat is niet gelukt”, zegt Maria. “De buurman bleef maar brullen, ik kreeg er geen speld tussen.”

Niet alleen geeft Maria haar asielkatten te eten, ze probeert ook te zorgen voor zwerfkatten. De vrederechter stelde voor om de eetbakjes op straat te verwijderen en om een hoge omheining te plaatsen. “Dat gaan we ook doen”, zegt ze. “Maar ik hoop dat de zwerfkatten toch nog bij ons binnen komen, want als asiel kun je toch moeilijk katten weigeren? Als je het hart op de juiste plaats hebt, dan doe je zoiets niet.”