Wereldgezondheids­­organisatie wil gameverslaving erkennen als ziekte

Is excessief gamen een ziekte of niet? De WHO heeft na 10 jaar onderzoek geoordeeld dat het zo is. Volgend jaar zal gameverslaving voor het eerst voorkomen op de internationale lijst van ziektes, de ICD 11.  De criteria die de WHO gebruikt om de ziekte te omschrijven zijn nog niet bekend. Maar uit een ontwerptekst blijkt alvast dat de WHO over een gameverslaving spreekt als gamen het leven van een persoon domineert en gamen een dwang wordt.    

Gameverslaving wordt vooral geassocieerd met jongeren. Uit een onderzoek van de Universiteit van Utrecht blijkt dat 1 op de 10 gamende jongens in de leeftijdscategorie van 12 tot 15 jaar minstens 4 uur per dag gamet.  Daarmee zijn ze nog niet verslaafd, maar die tijdsbesteding is volgens de onderzoekers toch alarmerend.

Over gameverslaving als mogelijke ziekte wordt al wel gesproken in het Handboek voor de Classificatie van Psychische Stoornissen (DSM 5) van de American Psychiatric Association.  Daar wordt gameverslaving een conditie genoemd die verder onderzoek verdient.  DSM 5 vermeldt 9 criteria of verschijnselen die op een gameverslaving kunnen duiden:

• obsessief bezig zijn met games
• terugtrekkingsgedrag vertonen als er niet gegamed wordt
  
• zichzelf almaar meer tijd gunnen om te gamen
  
• mislukte pogingen hebben ondernomen om het gamen af te bouwen (of te stoppen)
  
• geen belangstelling vertonen voor andere activiteiten, zoals hobby's
  
• ondanks besef van gevaren voor de gezondheid excessief blijven gamen
  
• liegen over gamegebruik
  
• gamen als uitlaatklep voor angsten en frustraties
  
• relaties verliezen of verwaarlozen 
  

Hoe de WHO gameverslaving als ziekte definieert, weten we volgend jaar, als de ICD 11 verschijnt. Toch is niet iedereen blij met het feit dat gameverslaving in het standaardwerk wordt opgenomen. Tegenstanders menen dat het verschijnsel nog onvoldoende bestudeerd is en dat enthousiaste gamers wel eens onterecht gestigmatiseerd zouden kunnen worden.