Eboué werd in 2002 van het Ivoriaanse ASEC Mimosas naar België gehaald, waar hij samen met een heleboel van zijn landgenoten (denk aan Yaya Touré, Romaric en Arthur Boka) de dienst ging uitmaken bij SK Beveren. In 2004 haalden ze zelfs de finale van de Beker van België, die met 4-2 werd verloren tegen Club Brugge. In 2005 trok Eboué naar Arsenal, waarmee hij in 2006 de finale van de Champions League speelde (en verloor tegen Barcelona). In 2011 ging het naar Galatasaray maar sinds hij daar twee jaar geleden vertrok, loopt het fout.

Eboué, momenteel onder contract bij de Cypriotische club Türk Ocagi Limasol, zit verwikkeld in een vechtscheiding met zijn Belgische vrouw Aurelie Bertrand. Zij dreigt hun landhuis in Enfield te verwerven en kreeg de voogdij over hun drie kinderen, die de Ivoriaan sinds juni niet meer zag. Op de koop toe overleed onlangs zijn grootvader, die hem opvoedde, en stierf zijn broer bij een ongeval met een moto. Na een mooie voetbalcarrière verbergt Eboué zich nu voor gerechtsdeurwaarders en slaapt hij bij een vriendin op de grond.

“Ik tekende zomaar”

“Ik kan het me niet permitteren om een advocaat te betalen. In mijn carrière ben ik nooit echt op de hoogte geweest van mijn financiële situatie. Ik liet me omringen door de verkeerde mensen en alle bankzaken werden door Aurelie geregeld. Ik vraag me af waarom ik zo naïef ben geweest. Waarom heb ik hier niet vroeger aan gedacht? Het geld dat ik verdiende, stuurde ik naar mijn vrouw voor onze kinderen. Alles wat ze me voorlegde, tekende ik zomaar”, aldus de Ivoriaanse flankverdediger.

Eboué noemt zijn huidige verblijfplaats “de bunker”, verplaatst zich per bus door Londen en wast zijn kleren met de hand bij gebrek aan een wasmachine. “Soms doof ik de lichten zodat iedereen denkt dat ik er niet ben. Elke seconde ben ik bang dat er plots wordt aangebeld. Elke dag was ik mijn spijkerbroek, mijn kleren, alles. Mijn handen zijn hard. Het is alsof ik op een boerderij heb gewerkt. Maar mijn kinderen missen, dat doet me het meeste pijn. Het is heel zwaar om helemaal alleen te zijn.”

Vrienden op tv

“Telkens als ik vrienden op tv zie voetballen, zeg ik tegen mezelf dat ik daar ook nog had moeten rondlopen. Ik schaam me voor mijn eigen situatie”, zegt een aangeslagen Eboué maar opgeven doet hij niet. “Ik blijf God danken, ook al wens ik niemand toe wat ik nu heb moeten meemaken. Maar ik hoop op een dag opnieuw te kunnen werken voor mijn oude liefde: Arsenal. Ik zou overal hulp accepteren, maar als mijn vorige club me wil helpen, dan zou ik heel, heel gelukkig zijn. Misschien kan ik er de jonge spelers wel bijstaan?”