Zangeres en edelsmid Renée Sys (33): "Mijn belangrijkste sms’en schrijf ik in een boek"

Strookt jouw smartphone met de persoon die hier voor me zit?

“Mmmm, best wel, ja. Wie mijn telefoon vindt, kan zich een behoorlijk goed beeld van mijn leven vormen.”

Heb je geheimen?

“Je mag mijn telefoon gerust inkijken.”

Bewaar je belangrijke sms’en?

“Ja.”

Wil je er een voorlezen?

“Dat is praktisch nogal moeilijk. In het nachtkastje in de slaapkamer van mijn ouderlijk huis ligt een boekje in de bovenste schuif. Daarin staan die sms’en. Berichtjes uit mijn tienerjaren, van liefjes. Maar ook recente sms’en van mijn man, bijvoorbeeld. Die schrijf ik in dat boek. Het ligt daar veilig.”

Wat staat er in je notities?

“Geen idee. The Big Short, blijkbaar. Die film zal iemand me ooit hebben aangeraden. Of ‘Mmmm Rising Demi Moore’, wat dat ook mag zijn. En ‘huizen’. Ja, ik zoek dus een groter huis. En bij series staat hier Broadchurch: nog nooit gezien. Bij ­boeken staat Rusteloosheid van Ignaas Devisch.”

Ben je rusteloos?

“Neen, niet echt. Ik kan ook gewoon dagdromen.”

Ben jij een chaoot?

“Aan mijn telefoon te zien wel.” (lacht)

Hoe dan?

“Tientallen apps door elkaar, waarvan ik sommige nog nooit heb geopend. Zoals deze hier: ‘Aandelenpagina’. En kijk eens aan: de Bel20 verschijnt.”

Welke apps geven een beeld van je leven?

“De loop-app van Nike. Lopen is belangrijk in mijn leven. Als smid zit ik vaak in mijn atelier en ik zie daar weinig volk. Dus moet ik genoeg buitenkomen, mensen zien, frisse lucht opzoeken. En lopen helpt. Zonder het joggen voel ik me loom, wispelturig, ambetant. Na een looptraining voel ik me opnieuw fris in het hoofd."

“Maar hoe ongestructureerd alles wel lijkt, ik ben neurotisch genoeg om volledig ingepalmd te worden door die app. (lacht) ‘Mijlpaal bereikt!’, zegt die dan. Ik heb al drie keer brons behaald om een of andere reden. Ik houd de trainingen dus bij, kijk naar mijn gemiddelde afstand, gemiddelde snelheid… Gooit het werk mijn agenda overhoop, dan pas ik mijn trainingsschema altijd aan."

“Sport is sowieso belangrijk. Dat was het ook in mijn jongere leven. Ik ben redder geweest op het strand van De Haan. Als tiener ging ik ’s morgens om half zeven één kilometer zwemmen om te slagen in het redders­examen. Dat was een tijdelijk ascetisch leven, maar het is wel gelukt.”

Ik zie ook Kaatjes Tralalaatjes.

“Die moet mijn kinderen bezighouden. Al heb ik op die app ook al de virtuele piano gebruikt om iets uit te proberen.”

Is alles muziek?

“Hier, luister even mee. Dat is het geluid van een 3D-printer. Focus niet op de ruis, maar op die hoge, achterliggende toon. Mooie melodie. Alles kan leiden tot muziek. Ik zoek er ook naar. Ik heb nieuwe dingen nodig, nieuwe apps, prikkels.”

Waar vind je rust?

“In een blokhut in Houffalize, bijvoorbeeld. Deze app toont of er nog vrij zijn.”

Wat is de laatste foto die je nam?

“Ik nam een foto van een kettinkje dat ik maak voor iemands verjaardag. Na die foto vind je een filmpje van mijn zoon. Ik ben moeder van twee, en de jongste lag deze week in het ziekenhuis. Dit is een filmpje vanuit de ziekenkamer van het AZ Jan Palfijn, met zicht op de besneeuwde Watersportbaan.”

Neem je veel foto’s van je ­kinderen?

“Ja.”

Waarom?

“Het maakt mij gelukkig. Ik ben ontzettend graag bezig met mijn kinderen. De foto’s komen soms ook spontaan naar me toe.”

Hoe dan?

“Via Seesaw.”

En dat is?

“Een app waarin de kleuterjuffrouw van mijn zoon foto’s post.”

Je kunt de les haast ­meevolgen?

“Twee keer per week post de school, in casu dus de juffrouw, een foto van de hele klas, of van je kind in het bijzonder. Dat is handig. Je ziet meteen waarmee ze bezig zijn. Het is ook een middel om snel te communiceren. ‘Morgen een schoentje meebrengen voor Sinterklaas’, bijvoorbeeld. Dan weet je meteen wat te doen. Veel mama’s gebruiken de app. Ze steken elkaar aan, aan de schoolpoort: ‘Heb je die app al? Of heb je die foto gezien?’ Anderstalige mama’s nemen ook deel aan Seesaw, want de berichten worden vertaald.”

Streamen lijkt de volgende stap.

“Laten we het maar op foto’s houden. Die laten nog iets aan de verbeelding over.”