Dit was het tennisjaar 2017: de ontbolstering van Goffin, de knalprestaties van ons Fed Cup- en Davis Cup-team, én de wederopstanding van twee legendes

Tussen 16 en 29 januari stond de Australian Open op het programma. Verrassing alom toen Novak Djokovic, zesvoudig winnaar in Melbourne, meteen werd uitgeschakeld in de tweede ronde. Hij verloor in vijf sets van de Oezbeek Denis Istomin. De voorbode van een tegenvallend seizoen voor Djokovic. Drie dagen later opnieuw sensatie op de Australian Open, want ook nummer één van de wereld Andy Murray mocht inpakken. De Brit moest in de achtste finales namelijk verrassend plooien voor de Duitser Mischa Zverev, de oudere broer van de hogergeplaatste Alexander.

Terwijl de kleppers het lieten afweten, tenniste David Goffin wél meteen op niveau. De Luikenaar knokte zich knap tot in de kwartfinales in Melbourne, en was daarmee de eerste mannelijke Belg die de laatste acht op de Australian Open haalde. Maar meer zat er niet in. Goffin ging ten onder tegen de Bulgaar Grigor Dimitrov, een tegenstander waar hij het later op het jaar nog meermaals zou tegen opnemen.

De nummers één en twee waren vroeg uitgeschakeld, maar toch kreeg de eerste grandslam van het jaar een droomfinale. Oude rivalen Roger Federer en Rafael Nadal keken elkaar in de ogen. Na een heroïsche vijfsetter en zo’n 3 uur en 40 minuten toptennis, was het de Zwitser die aan het langste eind trok.

Bij de vrouwen zette Serena Williams een 23ste grandslamzege op haar palmares, slechts één minder dan het record van de legendarische Margaret Court. In de finale nam Serena de scalp van zus Venus: 6-4 en 6-4. Nadien kwam de laureate niet meer in actie, aangezien ze in verwachting was. “Ik kijk ernaar uit om in 2018 terug te keren”, klonk het.

14 februari 2017. Slechts nieuws voor onze Fed Cup-vrouwen. Na de onverhoopte zege tegen Roemenië kregen de dames van kapitein Dominique Monami namelijk met Rusland de slechtst mogelijke affiche voor de barrages voor Wereldgroep I, waarin de acht beste landen ter wereld zijn verzameld.

Eind april was het dan zover. Alison Van Uytvanck opende tegen Elena Vesnina, maar zonder succes. De Russische was met 6-3 en 6-4 te sterk. Geen verrassing. Daarna was Elise Mertens aan de beurt. Onze landgenote bracht België langszij na winst tegen de hoger gerangschikte Anastasia Pavlyuchenkova. De nummer zestien van de wereld droop na één uur af: 6-4, 6-0.

En diezelfde Mertens – stilaan Miss Fed Cup - deed haar stunt van tegen Pavlyuchenkova een dag later nog eens dunnetjes over. Ook Elena Vesnina moest haar meerdere erkennen in onze landgenote: 6-4, 1-6 en 6-2. Nadien namen Maryna Zanevska en Daria Kasatkina het tegen elkaar op. Zanevska bleek niet onder de indruk en won de spannende eerste set met 7-5. Maar vervolgens krikte Kasatkina haar niveau op en stond er geen maat op de Russische: 6-1 en 6-0.

2-2 gelijk en dus moet het dubbelspel de doorslag geven. In de Small Sports Arena ‘Luzhniki’ in Moskou stonden An-Sophie Mestach en Elise Mertens voor een moeilijke opdracht tegen Jelena Vesnina en Daria Kasatkina, respectievelijk het nummer 15 en 29 van de wereld.

Ondanks hun rol van underdog begonnen de Belgen sterk aan de partij. Mestach en Mertens liepen al snel uit tot 3-0. De Russische dames maakten te veel fouten en konden hun achterstand niet meer wegwerken. Integendeel, ze gaven zelfs nog een opslagspelletje prijs. Vooral Kasatkina haalde haar niveau niet, al had ze net daarvoor nog een wedstrijd van twee uur tegen Zanevska gespeeld. Het Belgische duo won de eerste set overtuigend met 6-1.

Mertens en Mestach gingen in het tweede bedrijf verder op hun elan. Ze versierden al snel een breakpunt, maar dat werd weggeserveerd door Vesnina. Het duo van Fed Cup-kapitein Dominique Monami bleef echter knokken en ging tweemaal op rij door de opslag van de Russinnen. Elise Mertens mocht zo serveren voor de winst, maar de Belgen lieten twee matchballen liggen.

Het einde van set twee werd een regelrechte thriller. Onze landgenoten stonden onder druk, maar werkten wel een setpunt weg. Een tiebreak moest voor de beslissing zorgen. Daarin toonden Mertens en Mestach zich sterker. De Belgische dames kregen bij een 6-2-voorsprong vier wedstrijdballen, de eerste daarvan was meteen de goede. Een fantastische stunt: 6-1 en 7-6. De Belgische Fed Cup-ploeg maakt zo voor het eerst sinds 2012 deel uit van Wereldgroep I. 

David Goffin begon vol vertrouwen aan Roland Garros. Op een drafje plaatste onze landgenoot zich voor de derde ronde. De tegenstand was gewaarschuwd, maar het mocht niet baten. Goffin stevende tegen Horacio Zeballos af op setwinst in de eerste set, tot de Luikenaar plots over een doek struikelde. Een opgave en een enkelblessure als gevolg.

Niet het toernooi van Goffin, wel dat van Rafael Nadal. De meedogenloze gravelkoning verloor geen enkele set en maakte in de finale ook nog eens brandhout van Stan Wawrinka: 6-2, 6-3 en 6-1. Zijn tiende (!) overwinning in Parijs, én zijn eerste grandslamzege in drie jaar.

De 20-jarige Jelena Ostapenko verbaasde dan weer vriend en vijand op Roland Garros. De Letse had nog nooit een WTA-toernooi gewonnen en bereikte prompt de finale. Underdog tegen Simona Halep, maar toch moest die laatste haar meerdere erkennen in de verrassende Ostapenko, die met gedurfd tennis geschiedenis schreef. Ze was namelijk de eerste Letse die een grandslam won. “Het is een droom die werkelijkheid wordt.”

Geen David Goffin op Wimbledon, die door zijn enkelblessure nog niet klaar was voor het prestigieuze grandslamtoernooi. Roger Federer was duidelijk wél in orde, en flikte wat Rafael Nadal op Roland Garros deed: geen enkele set prijsgeven. Straf. De Zwitser was in de finale duidelijk te sterk voor Marin Cilic, en veroverde zo zijn achtste Wimbledon-titel. Daarmee verbeterde hij het record van Pete Sampras, die het toernooi zeven keer won.

Novak Djokovic gaf in de kwartfinale van Wimbledon op, omdat hij de Tsjech Tomas Berdych wegens een elleboogblessure onvoldoende partij kon bieden. Na afloop van het duel bekende de twaalfvoudige grandslamwinnaar al anderhalf jaar met het probleem te sukkelen en daardoor zijn tennisseizoen vroegtijdig beëindigde. De Servische ex-nummer één van de wereld wilde de tijd nemen om helemaal te herstellen. Hij zou uiteindelijk zelfs terugvallen naar de 12de plek op de ATP-ranking. Ook Andy Murray kampte met blessures. De Schot mocht op Wimbledon in de kwartfinale zijn valiezen pakken en kwam door problemen aan de heup later amper nog in actie. Murray zakte zo terug naar de zestiende plaats op de mondiale tennisladder. Straf.

Net zoals op de Australian Open stond Venus Williams in de finale. Wederom met dezelfde afloop: verlies in twee sets. De 37-jarige Amerikaanse moest het hoofd buigen voor de Spaanse Garbiñe Muguruza. Die laatste won zo na Roland Garros 2016 haar tweede grandslamtoernooi.

Winnaar Australian Open? Roger Federer. Winnaar Roland Garros? Rafael Nadal. Winnaar Wimbledon? Roger Federer. 2-1 dus in het voordeel van de Zwitser bij aanvang van de US Open. En weer waren de ‘oudjes’ daar opnieuw. Vooral Nadal haalde zijn beste tennis naar boven, wat hem een plek in de finale tegen de verrassende Zuid-Afrikaan Kevin Anderson opleverde. De Spanjaard won uiteindelijk in drie sets: 6-3, 6-3, 6-4. Goffin en Federer sneuvelden respectievelijk in de vierde ronde en kwartfinale.

Geen Serena Williams, en toch staken de Amerikaanse dames er bovenuit. Voor het eerst sinds 1981 stonden er namelijk vier Amerikaanse tennissters - Madison Keys, Coco Vandeweghe, Venus Williams en Sloane Stephens in de halve finales van de US Open. Uiteindelijk was de zege een prooi voor Stephens, die haar landgenote en vriendin Keys na een uurtje en twee korte sets versloeg: 6-3, 6-0.

David Goffin behaalde titels op de ATP-toernooien van Tokio en Shenzhen, speelde finales in Rotterdam en Sofie en bereikte daarnaast de kwartfinale van de Australian Open. Door die prestaties hees de Luikenaar zich stevig in de top tien van het mannentennis, én versierde hij een ticket voor de Masters, het officieuze wereldkampioenschap. Het begin van een sprookje.

Goffin sloeg de tenniswereld meteen met verstomming door in zijn allereerste, officiële Masters-wedstrijd ooit Rafael Nadal met 7-6, 6-7, 6-4 te verslaan. Goffin werd daarmee de eerste mannelijke Belg die de nummer een van de wereld wist te kloppen. De Luikenaar kon echter geen vervolg breien aan zijn stuntzege. In de tweede groepswedstrijd ging Goffin met de billen bloot tegen Grigor Dimitrov: 6-0 en 6-2.

En toch was het verhaal van Goffin op de Masters nog niet geschreven. Integendeel. Onze landgenoot was duidelijk bekomen van de pandoering tegen Dimitrov en rekende vervolgens na nauwelijks één uur en tien minuten af met boezemvriend Dominic Thiem: 6-4 en 6-1. De ticket voor de halve finale was een feit. Tegenstander: idool Roger Federer.

In de onderlinge confrontaties stond Goffin vooraf met 6-0 in het krijt tegen de Zwitser. “Ik heb nog niet gevonden hoe ik de code van Federer moet kraken. Mijn laatste wedstrijd tegen hem in Bazel was ontzettend moeilijk (Goffin verloor kansloos met 6-1 en 6-2, red.). Zelfs als ik de ballen goed raak, lukt het mij niet om hem uit verband te spelen. Ik weet niet goed wat ik moet doen om hem te verslaan. Ik ga iets anders moeten proberen, iets dat ik in het verleden nog nooit heb gedaan.” Veelbelovende woorden, maar in de eerste set leek alle hoop verdwenen. Na nog geen halfuurtje sleepte ‘King Roger’ het eerste bedrijf in de wacht: 2-6.

Maar dan. ‘La Goff’ begon steeds beter te spelen en kreeg alsmaar meer vertrouwen. Federer wist niet wat er gebeurde en had plots geen antwoord op het agressieve spel van de Luikenaar. Dan toch een stunt in de maak? Eén break volstond voor Goffin om de tweede set binnen te halen: 6-3. Het publiek begon naar elkaar te kijken. Set drie. Als een koele kikker ging onze landgenoot door de opslag van Federer. Die laatste begon er vermoeid uit te zien. Goffin stond onder druk, maar klaarde zowaar de klus: 6-4. Game, set, match. Na Rafael Nadal reeg Goffin een nieuwe tennisgod aan zijn degen. De eerste Belg ooit in de Masters-finale - ons land in rep en roer.

Op zoek naar een memorabel einde van een sprookje. Zo begon Goffin zijn finale tegen –alweer- Grigor Dimitrov, de man die ‘La Goff’ nog op een pandoering trakteerde in de poulefase. In tegenstelling tot de vorige confrontatie op de Masters tussen de twee, werd het dit keer wél een zenuwslopende match. Beide heren begonnen nerveus aan de historische finale en moesten elk hun eerste drie opslagspelletjes inleveren. Bij 5-6 ging Dimitrov andermaal door de opslag van onze landgenoot en trok zo set één naar zich toe: 5-7. Maar Goffin krabbelde recht in het tweede bedrijf. De mentale weerbaarheid van onze landgenoot stak opnieuw de kop op. Een break in het belangrijke zevende spel was uiteindelijk voldoende voor 6-4-setwinst. Alles te herdoen in de Londense O2 Arena.

Zo moest een allesbeslissende derde set uitsluitsel brengen. Daarin bleek Dimitrov nét dat tikkeltje sterker. Goffin werkte bij een 2-5-achterstand eerst nog drie matchballen weg, maar in het daaropvolgende spel serveerde de Bulgaar zich naar toernooiwinst: 3-6. Nét niet voor ‘La Goff’. 

Midden september deed Steve Darcis zijn bijnaam alle eer aan. ‘Mister Davis Cup’ won de beslissende partij van Jordan Thompson (6-4, 7-5 en 6-2) en loodste België zo -na een sprankelende driedaagse- naar de Davis Cup-finale tegen Frankrijk.

“Of ik uitkijk naar de Davis Cup-finale? We hebben nu een paar dagen rust en dan zal ik klaar zijn. Het is een hele eer om mijn land te vertegenwoordigen en om opnieuw in de finale te staan. Dat wordt heel speciaal. Ik zal in elk geval mijn uiterste best doen”, aldus Goffin na de verloren Masters-finale tegen Dimitrov.

In de eerste partij kreeg Lucas Pouille voor eigen publiek een pak voor de broek: 7-5, 6-3 en 6-1. Een pletwals luisterend naar de naam David Goffin. “Ik heb al vaak tegen Goffin gespeeld en getraind, maar ik heb hem zelden zo goed gezien”, klonk het bij Pouille. “Hij was simpelweg beter dan mij. Hij heeft vrijwel een perfecte match gespeeld. Sinds de halve finale van de Davis Cup dit jaar is zijn niveau steeds beter geworden.”

Een dik halfuur nadat Goffin afrekende met Pouille mocht Steve Darcis de baan op. Tegenstander: de op papier sterkere Jo-Wilfried Tsonga. Beide spelers hielden elkaar lange tijd in evenwicht tot de Luikenaar bij een 4-3-stand zijn service moest inleveren. De nummer 15 van de wereld gaf die voorsprong niet meer uit handen en haalde de eerste set binnen: 6-3.

Een heel ander verhaal in het tweede bedrijf. Tsonga ging namelijk meteen door de opslag van Darcis. Een break die ‘Shark’ niet meer te boven kwam. Integendeel. Goffin zag vanop de tribune hoe ‘Mister Davis Cup’ plots overrompeld werd. Tsonga profiteerde stoomde eenvoudig door naar winst. Het werd 6-1 in de laatste set.

1-1 en zo stond op dag twee het superbelangrijke dubbelspel op het programma. Ruben Bemelmans en Joris De Loore werden in de eerste set helemaal overklast door Pierre-Hugues Herbert en Richard Gasquet. Toch waren de Belgen niet van slag. Bemelmans en De Loore schakelden een versnelling hoger en wonnen het tweede bedrijf met 6-3.

Nadien stoven onze landgenoten in de derde set met een break bij 4-3 richting setwinst, maar een mindere opslagbeurt van Bemelmans zorgde ervoor dat het niet 6-4 werd. Het stond opnieuw 5-5. Herbert en Gasquet roken ineens bloed en met de steun van het thuispubliek pakten ze de derde set na een tiebreak. De Belgen kwamen die mokerslag niet meer te boven. Op de belangrijke momenten sloeg het duo Herbert-Gasquet genadeloos toe: 4-6 in de laatste set. Frankrijk op 2-1.

In een wedstrijd die absoluut gewonnen moest worden, gaf een indrukwekkende Goffin geen krimp. Hij klopte Jo-Wilfried Tsonga in twee uur en 44 minuten met een droge 3-0 (7-6 (7/5), 6-3 en 6-2). Na vier partijen hielden België en Frankrijk elkaar in evenwicht. Het vijfde duel moest de beslissing brengen.

Alle hoop op de schouders van Steve Darcis. ‘Mister Davis Cup’ keek Lucas Pouille in de ogen, die twee dagen eerder een rammeling kreeg van Goffin. Darcis verloor nog nooit een beslissend Davis Cup-duel, maar moest nu toch meteen zijn eerste opslagspelletje prijsgeven. Pouille gaf die voorsprong niet meer uit handen en serveerde na een halfuur de eerste set uit: 6-3.

Neen, het werd niet de dag van Darcis. Onze landgenoot kon in de tweede set zijn eigen service slechts één keer vasthouden: 6-1. De derde en laatste set maakte de anticlimax alleen maar groter. Een duidelijk zoekende Darcis kon geen enkele game meer winnen en mocht met 6-0 afdruipen. Pouille triomfeerde en bezorgde Frankrijk een tiende Davis Cup.