Emir Kir wil slachthuis voor onverdoofd slachten in Sint-Joost-ten-Node: "Doe wat beste is voor burgers"

"Een abattoir? In Sint-Joost? U meent het. En waar zou dat dan moeten komen?" De winkeliers en passanten op de Leuvensesteenweg, hartje Sint-Joost-ten-Node, trekken grote ogen als ze de plannen van hun burgemeester horen. Op de 1,14 vierkante kilometer van hun gemeente, waar de meer dan 27.000 nu al opeengestapeld wonen, ook nog een slachthuis installeren? Ze vinden het stuk voor stuk te gek voor woorden. 

"Maar schrikken doe ik niet", zegt een verkoper in een schoenenwinkel. "De burgemeester heeft wel vaker zotte ideeën." Dat lijkt te kunnen kloppen. Groen ontdekte enkele weken geleden in de begroting van volgend jaar dat de gemeente 200.000 euro heeft uitgetrokken om uit te zoeken waar in Sint-Joost een slachthuis en daarnaast ook een mortuarium zouden kunnen komen. Maar daarmee is PS-burgemeester Emir Kir allerminst aan zijn proefstuk toe. 

Eerder beval hij al een studie naar een Villa Tinto voor Sint-Joost, zoals in Antwerpen, waarin de prostitutie geconcentreerd zou kunnen worden in één woonblok. Een andere keer besliste hij om alle straatmeubilair zelf te maken. "Daarvoor heeft hij zelfs een immens en duur gebouw aangekocht in Evere", zegt Groen-gemeenteraadslid Veerle Vandenabeele. "Dat staat nog altijd leeg."

Maar dat zijn niet de zotte ideeën waar de schoenenverkoper op doelde. Hij loopt naar buiten en wijst bergaf, richting de kerk. De ene winkel naast de andere staat er leeg. Ook de etalage van zijn pand schreeuwt 'Totale uitverkoop'. "Maar dat is gewoon omdat we van deze collectie af willen. We zijn niet failliet. Wij niet." 

Anderhalf jaar geleden moesten de vestigingen van de bekende kledingketen Dod op de Leuvensesteenweg wel dicht. In hun zog moesten ook heel wat andere kleine handelaars de deuren sluiten. En dat wrijven de commerçanten hun burgemeester dus aan.

"Zes jaar is dat hier al miserie", zegt de uitbater van een krantenwinkel. "Het gewest ging hier een voetgangerszone installeren, Kir weigerde. En vervolgens zat de situatie muurvast. Onlangs is de straat weer opengesteld en nu beginnen de werken, eindelijk. Maar voor velen is het te laat." 

De uitbaatster van een andere schoenenwinkel bevestigt dat volmondig. "Voor twintig, vijfentwintig euro heb je bij mij een paar mooie laarsjes. Maar zelfs ik zie amper nog volk. De Leuvensesteenweg moet het hebben van de passage, maar er kwamen jarenlang geen auto's meer door. Met de Dod verdween de grote publiekstrekker. En zeg nu zelf, dit is nu ook niet meteen een straat waar je even komt flaneren, toch?"

De enige winkel waar het wel druk is in deze eindejaarsperiode, is Spullenhulp. Ze beseffen maar al te goed dat zij de grote uitzondering zijn, zegt verkoopster Layla terwijl ze in een rek een blouse herschikt. "Ach, de burgemeester. Iedereen hier is zwaar ontgoocheld. Il fait n'importe quoi."

Kir heeft effectief de reputatie om bijzonder eigengereid te zijn. Is de hele goegemeente tegen de vierdaagse werkweek, dan voert hij ze in voor zijn ambtenaren die ouder zijn dan 55. Zonder loonverlies. Beslist het gewest dat iedere gemeente minstens tien euro moet aanrekenen per parkeervergunning, dan beslist Kir dat zijn inwoners die gratis zullen krijgen. Ook al betaalden ze er voorheen wél vijf euro voor. 

Arme inwoners, rijke gemeente

Het zijn cadeautjes en folies die telkens handen vol geld kosten. Maar Kir kan het zich permitteren. Want hoewel Sint-Joost gemiddeld veruit de armste inwoners heeft van het hele land, de gemeente zit zelf best wel goed in de slappe was. Dat heeft ze te danken aan de hotels en vele bedrijven op haar territorium: die betalen er hoge belastingen. De begroting van 2018 bedraagt ruim 90 miljoen euro. "Slechts" 85 miljoen daarvan heeft ook al een uitgavenpost gekregen.

75.000 euro daarvan is voorzien voor de misnoegde handelaars van de Leuvensesteenweg. "Een prioriteit", noemt de burgemeester dat zelf. "Maar we helpen hen waar we kunnen. Veertig handelaars vroegen en kregen overigens al een renovatiesubsidie van 1.500 euro om hun panden aantrekkelijker te maken. We bekijken wat we nog meer kunnen doen."

Want dat is nu eenmaal hoe Sint-Joost werkt, zegt Kir. "Dat is onze methode: wij lossen problemen op. We trekken ons niks aan van het institutionele, wie voor wat bevoegd is, dat kan me niks schelen. De gemeente is de eerste verantwoordelijke om problemen aan te pakken. Ik doe wat het beste is voor mijn burgers."

Zoals dat slachthuis, dus. "Onze moslimgemeenschap vraagt daar al lang om", zegt Kir simpelweg. "De nood is groot." Iets wat Brussels staatssecretaris voor Dierenwelzijn Bianca Debaets (CD&V) overigens tegenspreekt. "We hebben een slachthuis in Anderlecht, daar kan halal geslacht worden en er is me nog nooit enig capaciteitsprobleem gemeld."

De kritiek glijdt van Kir af. Net zoals zijn bijnamen. "De keizer", "zonnekoning", of "de emir". Kwaadsprekerij, vindt hij dat. Maar hij snapt wel waarvan het komt. "Ik doe inderdaad mijn zin. Maar altijd correct, serieus en in overleg. In alle eerlijkheid, Sint-Joost zou een voorbeeld moeten zijn voor andere gemeenten. Hier gebeurt tenminste iets, de dingen bewegen. Wie ons recept wil, kan het krijgen. Het is simpel. Meer dan liefde, passie en de wil om te werken is er niet nodig."