Begin van het einde van de Islamitische Republiek Iran?
Kader Abdolah (Iran, 1954) is schrijver van onder meer Spijkerschrift, Het huis van de moskee en Het gordijn.
Een gelukkig nieuwjaar, een jaar vol mooie bijzondere verrassingen voor u, lezer. Ik begon 2018 met een aangename verrassing en met jaloezie dat ik op dit moment niet in het vaderland kan zijn.
In Iran zijn mensen, eigenlijk de gewone mensen van de straat, in opstand gekomen. Ze roepen spontaan leuzen die geen enkele religieuze klanken hebben. Het lijkt alsof 'Allahoe akbar' niet meer bestaat.
Ze riepen bijna: ‘Genoeg, genoeg, Allah genoeg’.
De opstand vond niet alleen plaats in Teheran, maar overal in het land, zelfs in de kleine steden waarvan ik niet wist waar ze lagen.
In Arak zijn mijn stadsgenoten een politiebureau binnengevallen om aan wapens te komen. Ik tril van jaloezie
Het is dus een landelijk volksverzet dat voor het regime erg moeilijk tot zwijgen te brengen is. Zeker nu er nu elke nacht doden vallen. In Abhar of in Ghahdaridjan bijvoorbeeld (God, waar liggen die steden al weer?), of in mijn geboortestad Arak, waar nooit iets interessants gebeurde. Daar zijn mijn stadsgenoten een politiebureau binnengevallen om aan wapens te komen. Ik tril van jaloezie.
Valse Allah
Toch probeer ik rustig te blijven tijdens het schrijven van deze tekst om beter te kunnen zien wat er gaande is in het vaderland.
Niemand weet wat hij moet zeggen, niemand durft een voorspelling te doen.
De grote ayatollah Khamenei was bijna van zijn sokkel gevallen, want wat hij niet verwacht had, was een opstand van gewone mensen. Zij die juist dit regime tot stand hadden gebracht. Het zijn geen intellectuelen, geen oppositiepartijen, geen kunstenaars, geen ingenieurs, maar gewone, wanhopige mensen die een corrupte, valse Allah die de ayatollahs aan het volk verkopen beu zijn. Een Allah die steelt, die liegt, die martelt en die executeert.
Het regime is even zijn evenwicht kwijt. President Rohani zei: "We moeten volgens de wet de mensen de gelegenheid geven om te demonstreren." Maar ze zullen nooit die toestemming geven, want dan zullen er miljoenen mensen in beweging komen waar het regime geen grip op kan krijgen.
Tot nu toe maakten de imams de mensen bang dat ze niet in opstand moesten komen, want anders zou Iran een tweede Syrië worden. Maar het is een leugen. Het zijn juist de ayatollahs die bang moeten zijn, want straks kunnen ze net als Assad van Syrië nergens naartoe vluchten. Daarom zullen ze straks, voordat het te laat is, met buitenproportioneel geweld de landelijke opstand tot zwijgen brengen, voordat de mensen naar de wapens gaan grijpen.
De klokken zijn begonnen om de dood van de Islamitische Republiek van Iran in te luiden
Geen nieuwe lente
Religieuze hervormers als Khatami of Mousavi, of types als Rohani weten niet wat ze met de protesten moeten, want ze hebben gezien en ze hebben gehoord dat de demonstranten het gehele regime, dus ook hen, niet willen hebben. Mensen roepen zelfs: "Reza sjah, roehat shad." Ze groeten Reza sjah Pahlavi, de vader van de laatste sjah van Iran, 74 jaar na zijn dood.
Lezer! Een nieuw jaar is begonnen. Ik hoor nieuwe geluiden, maar het is geen nieuwe lente, vooral geen onervaren Arabische Lente. Het is een opstand gebaseerd op alle ervaringen van de mislukte opstanden van de afgelopen honderd jaar. Wat er ook gebeurt, er heeft nu al iets belangrijks plaatsgevonden. De klokken zijn begonnen om de dood van de Islamitische Republiek van Iran in te luiden. Een vergelijkbaar theocratisch regime zal nooit meer in Iran voet aan de grond krijgen. Het duurt nog even, maar het is afgelopen met de valse, corrupte Allah die met leugens, diefstal en misdaad regeerde.
Lezer! Ik wens u nogmaals een gelukkig nieuwjaar, en een nieuwe tijd voor zij die in opstand zijn gekomen.