“Laat je nooit afschrijven door je situatie”: Hayley (45) was voor het eerst zwanger op haar 14de en heeft acht kinderen. En ze geeft les aan universiteit

Hayley – uit Bury St Edmunds, vlakbij Cambridge – had nochtans geen makkelijke start in het leven. Ze kwam uit een arbeidersgezin en haar ouders gingen uit elkaar toen ze een jaar was. “Mijn moeder vertrok en liet me achter bij mijn vader”, vertelt ze. “Toen mama hertrouwde met een Amerikaanse militair van de luchtmacht, kreeg ze het hoederecht over me. Toen ik 7 was, verhuisden we naar de Verenigde Staten en woonden we op een aantal militaire basissen verspreid over het land. Tijdens de zomervakantie keerde ik elke keer terug naar mijn vader in Engeland.”

Toen ze 13 jaar was, leerde Hayley een jongen kennen die zes jaar ouder was. Ze begonnen een relatie. “Ik maakte mijn moeder wijs dat hij jonger was”, vertelt ze. “Op dat moment dacht ik dat ik slim was. Maar omdat hij ouder was, had hij ook bepaalde verwachtingen. Hij slaagde erin me te overhalen om seks met hem te hebben, een maand na mijn 14de verjaardag. Het voelde niet goed. Kort erop gingen we uit elkaar. De teddybeer die hij voor me gekocht had, vloog de vuilnisbak in. Maar ik bleek zwanger.” (lees hieronder verder)

Ze was te bang om het aan haar ouders te vertellen en hing het verhaal op dat ze gewoon wat zwaarder aan het worden was. “Alleen aan mijn ex biechtte ik het op. Hij stuurde me 200 dollar voor een abortus. Maar die wilde ik niet. Ik hield mijn zwangerschap verder geheim tot ik 36 weken ver was en ik weer naar Engeland vloog om de zomer bij mijn vader door te brengen”, aldus de vrouw.

Twee weken na haar aankomst werd ze wakker met buikpijn. Toen die steeds erger werd, belde haar vader zijn zus op en die had meteen door wat er aan de hand was. Hayley bekende alles en werd naar het ziekenhuis gebracht. Twee uur later werd Andrew (nu 30) geboren. “Papa was geweldig”, vertelt ze. “Hij zei gewoon dat hij voor 100 procent achter mij stond, wat er ook gebeurde. Ik bleef bij hem wonen en keerde nooit meer terug naar mijn moeder in de VS.” (lees hieronder verder)

Ondanks de positieve houding van haar vader, kreeg Hayley flink wat scheve blikken van anderen. “Mensen staken soms zelfs de straat over om me te mijden als ze me zagen”, vertelt ze daarover. “Ik kon het hen zien denken: ‘uit wat voor een familie komt zij?’”

Ze besloot weer naar school te gaan en deed Andrew in de crèche, maar op haar 16de haakte ze af. Zonder diploma. Ze ging aan de slag in de retail en werkte daarna als tandartsassistente.

Toen ze 18 jaar was, ontmoette ze een jongen bij het uitgaan. Uit de korte relatie die daarop volgde, werd haar tweede kind Theo (nu 26) geboren. In 1994 blies ze een oude relatie nieuw leven en ze trouwde voor het eerst. Uit dat huwelijk kwamen Eliza (nu 24), Oscar (nu 20) en Ruby (nu 18) voort. Zes jaar later was haar huwelijk voorbij en ging ze als receptioniste aan de slag in een fitnesszaak. Daar ontmoette ze in 2001 haar huidige man, Jason (nu 45), een ingenieur. Ze werden samen de ouders van nog eens drie kinderen: Ethan (14), Jensen (13) en Mila (11). (lees hieronder verder)

Ondanks het moederschap, bleef ze werken. Eerst als borstvoedingsconsulente, daarna bij de overheid op een dienst die jonge moeders ondersteunt. Ze had er als kind altijd van gedroomd om dokter te worden en besloot haar school af te maken en een studie tot vroedvrouw te beginnen. “Ik schakelde uiteindelijk over naar een studie volksgezondheid aan de University of East London (UEL)”, zegt ze. “Dat was een heerlijke tijd. Niemand veroordeelde me daar. Ik had voor het eerst in jaren het gevoel dat ik aanvaard en naar waarde geschat werd door andere mensen dan alleen mijn familie.” (lees hieronder verder)

“Het was niet makkelijk om mijn gezin te combineren met een voltijdse studie. Maar ik werkte hard en kreeg de onvoorwaardelijke steun van mijn man en mijn vader, die bijsprongen voor de kinderen. In 2015 studeerde ik af met de hoogste graad en de universiteit bood me een lesopdracht aan. Ik werk nu ook aan een doctoraat op de Canterbury Christ Church Univerity”, vertelt ze nog.

“Ik had het materieel niet breed als kind en heb elke stap vooruit moeten bevechten, een dag per keer. Maar dankzij mijn liefhebbende familie en enkele geweldige mentors, ben ik ver geraakt. Ik heb me kapotgewerkt en schreef soms nachten door aan essays, terwijl ik overdag voor de kinderen zorgde. Ik wil mijn verhaal vertellen om andere vrouwen te tonen dat je je niet hoeft te laten afschrijven om je situatie in het leven. Je leven is niet voorbij als je een kind krijgt op jonge leeftijd. Je kan een toekomst opbouwen als je wil. Ik doe dit ook om een goed voorbeeld te zijn voor mijn kinderen.”

Ook zij maken iets van hun leven. Andrew werkt als dakdekker, Theo – die intussen ook een zoon heeft: Ollie (5) – studeert aan de universiteit, Eliza geeft les en Oscar werkt deeltijds zodat er ook tijd is voor muziek en schrijven. De andere kinderen wonen nog thuis.