Kobe en Wannes, de twee kinderen, sliepen al een tijdje. Joost, de liefde van haar leven, was in een andere ruimte toen het gebeurde. Rond 22.30 uur stapte Lies Lefever naar de keuken. Ze gleed uit en viel hard neer op de grond. Haar man trof haar kermend van de pijn aan op de keukenvloer. Volgens onze informatie kampte ze met hevige ademhalingsproblemen.

“Haar man heeft meteen de hulpdiensten gealarmeerd”, zegt Sabine Lievens van het parket Halle-Vilvoorde. Die waren bijzonder snel ter plaatse. Bij hun aankomst bleek Lies Lefever buiten bewustzijn. Ze werd nog een uur lang tevergeefs gereanimeerd. Om iets voor middernacht werd ze dood verklaard. Ze zou volgende maand 38 jaar zijn geworden. Haar familie werd gisteren opgevangen door Slachtofferhulp.

Hoewel niets wees op een crimineel feit, werd toch een autopsie uitgevoerd op haar lichaam. Een standaardprocedure in dergelijke gevallen. “Een definitieve doodsoorzaak kon niet bepaald worden”, zegt Lievens. Het gerecht gaat uit van een noodlottig ongeval. “Zeker is dat kwaad opzet, tussenkomst van een derde of een wanhoopsdaad voor honderd procent uit te sluiten zijn.”

Alles voor man en kinderen

In een recent interview vertelde Lies Lefever nog hoe blij ze was met haar leven. “Ik hoop nog lang te mogen leven. Liefst wel niet te lang. Tachtig of zo”, zei ze toen.

Toch heeft Lefever moeilijke jaren achter de rug. Altijd moest ze blijven vechten tegen haar trauma, doordat haar moeder in Rwanda haar als baby achterliet in een beerput. Enkele maanden geleden stopte ze als comédienne. Ze was er even mee klaar, zei ze, met het leven in de schijnwerpers.

Haar familie gaf gisteren een reactie vrij bij monde van haar manager Johnny Quide. “Lies’ dood is zo onverwacht. Haar man Joost en de twee kinderen hopen de ware reden van haar plotse overlijden te achterhalen.”

Quide omschrijft Lies Lefever als een bijzonder moedige vrouw, die mensen vrolijk maakte met haar optredens. “En toch was stoppen een bewuste keuze”, zegt Quide. “Ze koos voor haar man en twee kindjes. Want ik zie hen toch zo graag, zei ze altijd.”