"België was lang het enige land zonder wolven, maar is straks het wolvenknooppunt"

Op 2 januari heeft een Duitse wolf, die door wetenschappers werd uitgerust met een halsbandzender, de Belgische grens overgestoken vanuit Nederland. De voorbije dagen verbleef de wolf in Beringen en in de buurt van het militair domein in Leopoldsburg.

En daarmee zijn we voor het eerst 100 procent zeker dat de wilde wolf (voor even) terug is in België. In augustus 2011 was er al een keer een zo goed als zekere waarneming in Gedinne, in de Naamse Ardennen, maar sindsdien kon geen waarneming meer met zekerheid bevestigd worden. Maar dankzij de halsbandzender zijn we nu dus 100 procent zeker en is DNA verzamelen zelfs overbodig. Groot nieuws voor ons land, klinkt het bij vzw Landschap.

In Nederland kijken ze niet meer op van wolven. Daar trok 2 jaar geleden al een Duitse wolf een week lang door de provincies Drenthe en Groningen, om uiteindelijk in het noordelijkste puntje van Nederland terug de Duitse grens over te steken. Deze wolf was bijzonder, want hij schuwde de drukke parking van een grootwarenhuis niet, passeerde rakeling langs de kerk en een plaatselijke school. Kortom: de wolf deed letterlijk alles wat wolven geacht worden niet te doen. Toch was het een echte wilde wolf, en het was al 150 jaar geleden dat er nog een echte wolf op Nederlandse bodem had gelopen.

Na de eerste "Nederlandse" wolf, volgde al snel een tweede, een derde en een vierde. De wolvenwaarnemingen volgen elkaar intussen in hoog tempo op. Telkens komen de wolven uit Duitsland. Tot voor kort doken ze altijd op in het oostelijk deel van Noord- of Midden-Nederland, maar nog niet zuidelijker. Tot nu dus een wolf naar het zuiden afboog, een reeks Nederlandse provincies doorkruiste en naar Vlaanderen liep.

Ook in Frankrijk en Duitsland kijken ze al lang niet meer op van een wolf in de berm van de weg. Beide landen hebben een wolvenpopulatie van enkele honderden dieren. En het Groothertogdom Luxemburg kreeg ten slotte vorige zomer een wolf op bezoek. België bleef dus helemaal alleen achter als enige "wolvenvrije" land van het Europese vasteland. 

Maar aangezien ons land langs alle kanten omsingeld is door landen die wel wolven op hun grondgebied hebben, kon ons land niet lang achterblijven. De eerste wolf is nu gepasseerd en vzw Landschap gaat ervanuit dat België het wolvenknooppunt van Europa wordt, waar zuidelijke wolven van de Italiaans-Franse lijn en oostelijke wolven van de Pools-Duitse lijn elkaar zullen ontmoeten, nadat de ingekrompen populaties eeuwenlang gescheiden waren.

Jongvolwassen wolven ondernemen namelijk lange zwerftochten op zoek naar een partner en een nieuw leefgebied en het is dan ook meer dan waarschijnlijk dat die zwerftochten af en toe ook door ons land zullen voeren. Aan onze noordergrens is dat nu dus al het geval.

Tegelijk leven Duitse wolven in vaste territoria op 150 kilometer van de Belgische grens ter hoogte van de Hoge Venen (en een stuk noordelijker dus al op de Nederlands-Duitse grens). Franse wolven zijn noordelijk opgerukt tot voorbij Reims en Straatsburg, tot op amper 80 kilometer van de Belgische grens. Voor een wolf komt 80 kilometer overeen met één nachtje lopen. Vanuit de noordelijke Vogezen en de Lorraine staat een wolf dus in één dag aan de grens, terwijl Brussel minder dan een week lopen is.

De mens en de wolf kunnen overigens perfect samenleven. De wolf is immers volstrekt ongevaarlijk voor mensen – doorgaans heeft hij zelfs een enorme angst voor ons. Alle informatie over wolven en hoe ermee om te gaan, kunt u terugvinden op de website van Welkom Wolf van vzw Landschap. Daar kunnen ook alle vermoedelijke waarnemingen worden doorgegeven.