Lees hier ons weekendinterview met Wouter Beke.

“We laten onze identiteit niet bedreigen van buitenaf, door mensen die onze manier van leven in vraag stellen. Maar ook niet van binnenuit.” Dat zei CD&V-voorzitter Beke in zijn toespraak. De partij kondigde aan één miljoen huisbezoeken te zullen afleggen in de aanloop naar de gemeenteraadsverkiezingen. Kris Peeters belooft zijn deel te doen in Antwerpen.

“Wie in Vlaanderen woont, spreekt Nederlands en respecteert onze cultuur”, maakte Wouter Beke duidelijk op het evenement in de AED-studios. “Wie in Vlaanderen naar school gaat, doet dat in het Nederlands”, vervolgde hij in een verwijzing naar het idee van het gemeenschapsonderwijs om ook andere talen toe te laten op de speelplaats.

“Maar we laten onze identiteit ook niet bedreigen van binnenuit. Vlaming zijn, dat is de vrijheid hebben om jezelf te zijn op straat, gelovig of niet. Vlaming zijn, dat is mannen én vrouwen respectvol behandelen.”

“Menselijkheid bewaren”

Het grootste applaus oogstte de voorzitter met zijn analyse van de asielcrisis. “Terreur en criminaliteit bestrijden we keihard. En wie geen asiel krijgt of geen asiel vraagt, kan niet blijven. Maar wij zullen altijd onze menselijkheid bewaren.” Op de receptie heerste tevredenheid met de recente vaststelling dat er ook bij staatssecretaris voor Asiel Theo Francken een verschil is tussen de harde communicatie en de statistieken.

In de aanloop naar de gemeenteraadsverkiezingen van komend najaar kondigde Wouter Beke één miljoen huisbezoeken aan. “Eén miljoen keer voor een Vlaanderen waar niet de splijtzwammen en de haatzaaiers heersen, maar de redelijkheid en het fatsoen.”

Vicepremier Kris Peeters belooft in Antwerpen zijn steentje bij te dragen. De armoede, de veiligheid en de mobiliteitsproblemen in de stad zijn de drie thema’s die hij daarbij naar voor wil schuiven. Peeters durft ook zeggen dat zijn woning in Puurs nog niet verkocht is en dat hij in Antwerpen een appartement huurt. “Huren is nu eenmaal een realiteit in de stad”, aldus de CD&V’er. “Maar we kijken uit naar iets om te kopen.”

Lees hier de integrale speech van de CD&V-voorzitter:

Wat heeft u uw geliefden toegewenst in 2018?

Een goeie gezondheid, waarschijnlijk. En hopen geluk. Wat meer tijd voor henzelf, of een lange vakantie. Eindelijk een kleinkind, of een goed lief.

Wat uw wens ook was, het was vast iets dat hun leven waardevol maakt. Allemaal aspecten van een goede levenskwaliteit. We wensen ze toe aan de mensen die we graag zien. Ik wens ze vandaag aan ieder van jullie

Economische groei en sociale vooruitgang. Dat was onze belofte aan de kiezer. Die belofte lossen we in!

De economische groei trekt aan.

Het aantal jobs schiet de hoogte in.

Ook deze maand zal u, net als vorig jaar, meer nettoloon overhouden.

De sociale uitgaven stijgen op 5 jaar met 16 miljard terwijl het overheidstekort daalt. We realiseren meer dan wat we beloofd hebben aan de kiezer!

Meer jobs dan in ons eigen plan wordt er gerealiseerd, meer koopkracht en meer sociale uitgaven!

Een nooit geziene hervorming van justitie: minder procedures en meer rechtvaardigheid. Een Vlaamse sociale bescherming, een hervorming van het onderwijs, een nieuwe kinderbijslag. Meer publiek toegankelijke bossen. Meer export. De strijd tegen sociale dumping. Cynici zeggen dat je in de politiek de helft van uw beloften moet inslikken. Wij komen onze beloften voor meer dan 100 % na! En daar ben ik ten aanzien van al onze ministers die dit realiseren ontzettend fier op!

Maar dat wil niet zeggen dat het voor iedereen rozengeur en maneschijn is. In deze zaal zijn zeker mensen die het voorbije jaar een burn-out opliepen. Die zich zorgen maken over hun veiligheid.

Die hun kinderen doodgraag zien, maar amper tijd hebben voor zichzelf.

Mensen die een nieuwe job zoeken, gewoon omdat ze de files beu zijn.

Mensen die oplossingen willen voor wat hen wakker houdt.

Het is niet omdat er meer robots opduiken in onze economie dat mensen zelf in robots moeten veranderen.

Het is niet omdat sommigen het moeilijk hebben dat we ineens met een zelfdodingspil op de markt moeten komen.

Het is niet omdat een vrouw een vrouw is, dat men haar als een lustobject kan behandelen.

Het is niet omdat iemand open staat voor een bepaald geloof, dat er andere deuren dicht moeten gaan.

Het is niet omdat er vandaag kerncentrales zijn, dat dit voor de toekomst de beste optie is.

Het is niet omdat iets vandaag zo is, dat we dit ook morgen moeten willen!

Ik las een kritisch artikel over mijn stijl. ‘Ik ben rationeel’. Stel u voor, een rationele politicus. Ik loop inderdaad niet voortdurend zenuwachtig te Twitteren. ‘Ik ben niet polariserend’. Dat klopt ook. Ik denk dat je door samenwerking verder geraakt dan door tegenwerking. En tenslotte las ik dat mijn stijl, die er één zou zijn van waardigheid, respect en fatsoen, niet past in dit tijdgewricht.

Wel beste mensen. Mijn stijl, dat is jullie stijl. Dat is onze stijl om aan politiek te doen. En als het dan echt moet, dan staan wij niet in maar tegenover dit tijdgewricht!

Kiezen voor oplossingen in plaats van voor zondebokken. Kiezen voor verbondenheid in plaats van verdeeldheid. Kiezen voor daadkracht èn draagkracht. En dat zal altijd onze stijl zijn. Of anderen dat nu graag hebben of niet!

Een tijdje geleden sprak een jonge dertiger me aan. Hij sprak over de problemen in zijn gemeente. En de oplossingen die hij voor ogen had. Waarop ik hem zei: ‘doe toch zelf mee met de gemeenteraadsverkiezingen’. En hij vroeg me: ‘hoe kan ik daar het verschil nog maken?’

Ik zag hem denken: de wereld ligt aan mijn voeten. Waarom zou ik energie steken in mijn gemeente?

Mijn antwoord op die vraag is simpel. Omdat grote veranderingen klein beginnen. Lokale politiek gaat over concrete problemen en personen.

Lokaal zijn oorlogsvluchtelingen geen cijfers in een krant, maar families van vlees en bloed. Armoede en werkloosheid zijn geen statistieken, maar problemen die een concreet gezicht krijgen.

Daar gaat het over uw buurman die sinds zijn ontslag maar niet aan een nieuwe job geraakt. Over uw buurvrouw die geen anonieme moslima, is maar een vrouw van vlees en bloed die er alleen voor staat. Of de bakker die wil uitbreiden en moeite heeft om personeel te vinden.

Lokaal komen burger en politiek tot elkaar.

Politiek lééft waar mensen komen meedenken over de nieuwe naam van hun fusiegemeente.

Politiek lééft als een buurt een nieuw fietspad krijgt na een petitie.

Politiek leeft waar ze concreet wordt. Het is lokaal waar we van inwoners burgers worden. Het is in de gemeente waar we onze gemeenschap uitbouwen.

Op 1 juni vorig jaar kondigde Donald Trump aan dat zijn land zich terugtrekt uit het klimaatakkoord van Parijs. ‘Ik ben verkozen om de burgers van Pittsburgh te vertegenwoordigen, niet die van Parijs’, zei hij.

Waarop de burgemeester van Pittsburgh reageerde: ‘Ik kan u verzekeren dat wij in Pittsburgh de richtlijnen van het klimaatakkoord van Parijs blijven volgen. Voor onze bevolking, voor de economie en voor de toekomst’.

Als de nationale politiek of internationale leiders het niet doen, dan neemt de lokale politiek het over!

De burgemeester van Pittsburgh wilde niet, zoals Trump, zijn stad afschermen met hoge muren. Beschermen, dat doe je niet door je volledig af te schermen. Je land beschermen doe je niet, door terug te plooien op jezelf.

CD&V kiest voor beschermen zónder af te schermen!

Ja, we beschermen onze veiligheid. Terreur en criminaliteit bestrijden we keihard. En wie geen asiel krijgt of geen asiel vraagt, kan niet blijven.

Maar wij zullen altijd onze menselijkheid bewaren.

En ja, we beschermen onze identiteit. We laten haar niet bedreigen van buitenaf, door mensen die onze manier van leven in vraag stellen. Wie in Vlaanderen woont spreekt Nederlands en respecteert onze cultuur. Wie in Vlaanderen naar school gaat, doet dat in het Nederlands. Door onze taal te spreken versterkt men zijn eigen kansen.

Maar we laten onze identiteit ook niet bedreigen van binnenuit.

Vlaming zijn, dat is kunnen kiezen waar je kinderen naar school gaan, zonder rekening te moeten houden met je portemonnee.

Vlaming zijn, dat is de vrijheid hebben om jezelf te zijn op straat, gelovig of niet.

Vlaming zijn, dat is genieten van een uitstekende gezondheidszorg, en niet je huis moet verkopen omdat je kanker krijgt.

Vlaming zijn, dat is mannen én vrouwen respectvol behandelen.

En Vlaming zijn, dat is de vrijheid om te ondernemen, maar ook de zekerheid dat je niet in de steek gelaten wordt als het mis gaat.

Ook dàt, beste vrienden, is de Vlaamse identiteit. Die moeten we beschermen, langs buiten én langs binnen!

We beschermen onze Vlaamse identiteit, maar zonder ons af te schermen van de wereld.

In een stad of gemeente kan je je niet afschermen. Steden en gemeenten zijn gedwongen tot samenwerken. Stel je voor dat een burgemeester vandaag zou voorstellen om, zoals in de middeleeuwen, dikke muren rond zijn stad te bouwen. Mensen zouden denken dat hij gek is geworden. Omdat het onzin is.

‘Lokaal’ en ‘open’ spreken elkaar niet tegen. Hoe sterker mensen zich verbonden voelen met het thuisfront, hoe meer open ze in de wereld staan. Mensen zijn concrete personen die verbonden zijn met elkaar. En die verbondenheid begint lokaal.

Het lokale is waar ons leven begint en eindigt.

Het is de straat waar je huis staat, waar je in bed wil kruipen als je je ziek voelt.

Het is de buurt waar je ’s ochtends de kinderen naar school brengt.

Misschien ben je er geboren, of woon je er nog maar pas, en misschien zit je er sinds kort in een sportclub of ben je er al jaar en dag vrijwilliger.

Maar het is voor ieder van ons de plek waar onze thuis is, waar we zekerheid en nestwarmte vinden.

Eind vorig jaar organiseerde een krant een onderzoek naar de best bestuurde gemeenten van Vlaanderen. En wie denk je dat er als winnaar uit kwam? De drie beste burgemeesters waren drie CD&V’ers: Jan De Keyser van Oostkamp, Luc De Boeck van Bornem en Lukas Jacobs van Kalmthout. Samen met 134 burgemeesters tonen ze wat lokaal leiderschap betekent.

Zij zitten ook op sociale media. Maar vinden een echt gezicht toch nog altijd belangrijker dan een virtuele like. Ja, ze hebben Facebookvrienden. Maar ze vinden dat er niets boven echte vriendschap gaat. Waar buren elkaar kennen in ruil voor een compliment of een simpele goedendag.

Dat wij de beste burgemeesters hebben valt niet te verbazen. Dat onze burgemeesters de beste bestuurders zijn evenmin. Wie anders heeft die ervaring? Wie anders heeft dat talent in huis? Wie heeft daarvoor de juiste stijl? Wie anders heeft daarvoor de visie:

Niet links, niet rechts maar DE WEG VOORUIT!

De weg vooruit,

Dat is de weg naar zorgen voor jezelf én elkaar.

Naar veilige buurten waar mensen elkaar kennen.

Onze weg vooruit, loopt langs respect, gezond verstand én de zotste dromen.

Die weg vooruit daar kiezen we voor.

Om 1001 redenen, maar vooral omdat het de weg vooruit is naar een samenleving waar iedereen mee is.

Ik vertelde u daarstraks over de jonge dertiger die me aansprak. ‘CD&V, de enige weg vooruit!’. Dat was mijn antwoord. Engageer u zoals in oktober duizenden mensen zich engageren. Want jawel, u kan het verschil maken. Ieder van u. Wij gaan voor 1 miljoen huisbezoeken met deze partij. De weg vooruit begint bij de voordeur!

Dus daarom deze oproep. Stap mee. 1 miljoen keer.

Stap met ons mee,

1 miljoen keer voor een Vlaanderen waar niet de splijtzwammen en de haatzaaiers heersen, maar de redelijkheid en het fatsoen,

Stap met ons mee,

1 miljoen keer voor een Vlaanderen waar de mensen elkaar niet de loef afsteken, maar terug respectvol samenleven,

Stap met ons mee,

1 miljoen keer voor een Vlaanderen waar niet de wet van de sterkste geldt, maar de wet van het evenwicht,

Stap met ons mee,

1 miljoen keer voor een Vlaanderen waar we hard werken maar vooral levenskwaliteit ons hoogste goed is!

Dit is de weg, het is de derde weg, de weg van het centrum, de weg van overleg en gezond verstand.

De weg vooruit.