BK veldrijden: Drie kwartier was het spannend. Drie kwartier langer dan voorspeld

Eén lange successolo, zo zagen Roger De Vlaeminck en Lucien Van Impe het in hun glazen bol. Verpletterende openingsronde en weg, bij gebrek aan concurrentie. Van Aert op een drafje naar zijn derde titel op rij. Maar wat kliefde die Laurens Sweeck vlot door de mulle materie. Scherp, gefocust, technisch perfect en met schijnbaar spelend gemak. Een lust voor het oog. Ook dat van Van Aert. "Nooit eerder iemand zó makkelijk door het zand zien koersen", klonk het bewonderend. Zelf stapelde hij de foutjes op en kreeg hij Sweeck niet uit het wiel. En toen die even na halfkoers een pijlsnel rondje van 6:44 uit zijn benen toverde en Van Aert zwaar onder druk kwam te staan, groeide de droom. Dit was dé kans van zijn leven.

In zo'n moment van lichte euforie is er nog altijd vader Sweeck. Bloednuchter. "Puur technisch ligt Laurens niet onder. Maar zijn krachtenarsenaal kan ik niet inschatten", hield Stefaan zich op de vlakte. Het had een koele ondertoon, daar in de materiaalpost. Maar ultravooruitziend was het zeker. Zijn woorden waren nog niet koud of daar doemden de eerste tekenen van slijtage op bij zoonlief. Te voet op zijn favoriete strook, pikkelend op de Herygers- en Albert-duinen. Plots gaapte een gat van twaalf seconden. En kon de champagne in het kamp-Van Aert worden gekoeld.

De stress verdampte, het slotkwartier werd een formaliteit. Van Aert had nog wat inspiratie over voor een minishow. Fladderen, deed hij bij god. Was het een zeemeeuw? Was het een albatros? Neen, dat was het niet. "Het was een Red Bull-knipoog, die je aan de finish zag. Mijn nieuwe sponsor. Het drankje geeft je vleugels. (lacht) Ik had ze nodig vandaag."

Drie vingers, tot slot. Verwijzend naar evenveel driekleuren. "Dit was een lastige. Met ruime voorsprong de hardst bevochten." Een seizoen dat over drie weken in Valkenburg toch nog extra glans kan krijgen. Om het met Roger en Lucien te zeggen: "Van der Poel is nog geen wereldkampioen." Ook Van Aert wil het, na het kleine blokje dat van zijn schouders is gevallen, heel graag geloven. "Twee jaar al ging Mathieu op het WK als topfavoriet van start. Twee keer heb ik hem verslagen. Waarom zou dat geen derde keer kunnen?"

Je waarschuwde op nieuwjaarsdag, in Baal, al voor het gevaar-Laurens Sweeck.

"Daar was geen kunst aan. Ik ken Laurens, we zijn generatiegenoten. Hij is een klasbak, die heel goed door het zand rijdt. Iemand die ook goed zijn doelen kiest en daar durft in investeren. Zo liet hij het in de eindejaarsperiode af en toe bewust schieten. Op zo'n Belgisch Kampioenschap stijgt hij ook altijd boven zichzelf uit, rijdt hij feller dan in andere crossen. Ik wist op voorhand wie ik in de gaten moest houden."

Heb je gepanikeerd?

"Niet echt. Ik had het zaakje constant onder controle, vond ik. In Koksijde mag je je nooit in de verdediging laten duwen. Anders riskeer je niet meer onder die rol uit te geraken. Daarom wilde ik de koers al vroeg in handen nemen. Maar Laurens reed foutloos rond en bleef knal op mijn achterwiel kleven. 'Oké, dan gaan we zo samen de laatste ronde in', dacht ik op een bepaald moment. Nog één keer stond ik de koppositie af. En... werd er prompt afgereden. Dat was een wake-upcall. In het zand zou het me niet lukken, begreep ik. Tempo hoog houden en Laurens proberen verstikken was de enige oplossing. Het lukte. Die ene razendsnelle ronde, waarin hij even alleen vooruit reed, werd hem uiteindelijk fataal."

Je liet dat kloofje dus niet bewust?

(lachje) "Neen. In alle eerlijkheid: nooit eerder zag ik een renner zó vlot door het zand klieven als Laurens. Hij leek het niet te voelen. Zelf kwam ik er niet onaardig doorheen en toch verloor ik vijf seconden. Maar goed, dit parcours bestaat niet enkel uit zand. Op de andere passages maakte ik het verschil."

Heb jij de grootste motor van allemaal?

"Dat zou ik niet durven stellen. Ook Laurens kan hard met een fiets rijden. Wat telt, is het niveau dat je een uur lang aanhoudt. Het slotkwartier gaf de doorslag. Daarin had ik iets meer overschot."

Zorgt dit succes voor opluchting, vreugde?

"Ik kreeg het toch weer even lastig bij het aanhoren van de Brabançonne. Altijd kippen. De zege van het doorzettingsvermogen, zou ik het noemen. Ik wil er niet blijven over zagen, maar... ik beleef een moeilijk seizoen. Anderzijds: acht overwinningen, een nieuwe Belgische titel, nog steeds op kop in de Superprestige... Zo slecht is het toch allemaal niet. Net als de voorbije twee jaar kan ik nu ontspannen naar het WK toe. Dat stemt me blij."

'Mathieu van der Poel is nog geen wereldkampioen', zweerden Roger De Vlaeminck en Lucien Van Impe in onze weekendkrant. 'De stress die hij voelt zal enorm zijn'. Ben je zelf geneigd om dat te geloven?

(knikt) "Absoluut. Het moet Mathieu toch ook in het hoofd kruipen dat hij voor het derde opeenvolgende jaar onklopbaar wordt geacht maar de wereldtitel, door uiteenlopende omstandigheden, nu al twee keer liet liggen? Dat tij zal toch eens moeten keren. Niet alleen bij mij is het dus 'van moeten'. Ook bij hem. Zeker na een winter waarin hij alles en iedereen overvleugelde. Ik teer op de ervaring en het vertrouwen dat ik hem al twee WK's op rij kon verslaan. (lacht) Soit, tijd zat nog om daar uitvoerig over te 'zeveren'. Ik ga nu eerst met volle teugen genieten van mijn titel."

UITSLAG BK

1.Wout van Aert in 1u02:03

2.Laurens Sweeck op 0:42

3.Daan Soete0:58

4.Toon Aerts1:04

5.Jens Adams1:30