Actiecomité na 20 jaar strijd: “Bruine kiekendief is hier beter beschermd dan de duizend inwoners”

© guy Van Vliet

Met een beetje goede wil kan Doel binnen vijf jaar een aangename residentiële buurt zijn, een oase van menselijkheid binnen de industrie van de haven. Zo kijkt Doel 2020 bij zijn twintigste verjaardag vol vertrouwen naar de toekomst.

Guy Van Vliet

Uitgerekend nu, exact twintig jaar na de beslissing dat Doel moest verdwijnen, moet de Vlaamse Regering een nieuwe knoop doorhakken. Dat er nog opties zijn, is te danken aan Doel 2020, dat zijn strijd al twee decennia volhoudt.

“We begonnen vanuit de overtuiging dat een dorp, een gemeenschap van mensen, een historisch landschap en waardevol erfgoed niet zomaar kunnen opzijgeschoven worden voor economische opportuniteiten van het moment. Vanuit die overtuiging wisten we een uniek bondgenootschap te smeden met een standvastige kern van bewoners uit Doel en de polder, een handvol boeren. Inspirator en leider van Doel 2020 was van bij het begin tot aan zijn dood Ferdinand De Bondt. Er zijn vandaag geen Ferdinands meer in de politiek”, blikt Jan Creve van Doel 2020 terug.

“Het was duidelijk dat onze actie maar weinig impact zou hebben als we de plannen om Doel en de polder te vernietigen ook niet op juridisch vlak zouden aanvechten. Het enthousiasme van Matthias Storme gaf vleugels. De erkentelijkheid voor hem en zijn collega's is groot. Sedert anderhalf jaar zitten we aan tafel met de mensen die deze streek naar de verdommenis wilden helpen. Er is een enorme ommekeer gekomen. De Antwerpse havenschepen Van Peel mag nog zo hard schreeuwen voor een Saeftinghedok, zijn boodschap dateert uit een ander tijdvak. De haven kan nog ruim groeien binnen de huidige grenzen. Voor het eerst in twintig jaar is er de mogelijkheid om te komen tot een afgewogen en realistische oplossing. We blijven opkomen voor mens en gemeenschap, voor Doel en de polder”, verzekert Jan Creve.

Rechtszekerheid

Voor Matthias Storme was het stilleggen van de werken aan het Deurganckdok indertijd het eerste moment waarop duidelijk werd dat regels moesten worden gerespecteerd. “De triestige paradox is wel dat de bruine kiekendief beter beschermd is dan duizend inwoners. Als een aantal plannen niet doorgingen, was dat voor de bruine kiekendief, niet voor die bewoners. Wij geloofden in het samengaan van mens en natuur. Dat is iets anders dan deze kunstmatige natuur. Maar is er niet veel nodig. Mits rechtszekerheid is Doel binnen de vijf jaar een gegeerde residentiële buurt”, maakt Matthias Storme zich sterk.

Nelly Maes vecht al lang mee met Doel 2020. “Voor mij begon de strijd al met de komst van de kerncentrale. De leegloop en verloedering van dit dorp waren niet nodig. We moeten doorgaan, want er zijn alternatieven waardoor Doel niet opgeofferd moet worden. Het kan een oase van ontmoeting en menselijkheid worden”, meent Nelly Maes.

Aangeboden door onze partners

Hoofdpunten

Aangeboden door onze partners

Beste van Plus

Lees meer

Meest Gelezen