Truienaar is zelf verloskundige als vrouw plots in badkamer bevalt

“Vanaf nu ga ik toch twee keer nadenken voor ik iemand een vlotte bevalling toewens”, lacht Ellen Ghysens. Bij haar ging het vrijdag immers een beetje té vlot. “Ik was pas uitgerekend voor 29 januari, en er leek aanvankelijk nog niets aan de hand”, zegt Ellen. “Donderdag ben ik zelfs nog alleen de stad in geweest. Stel je voor, voor hetzelfde geld was ik daar in een winkel bevallen.”

Toen papa Kevin vrijdagochtend zoontje Warre naar school bracht, ging het plots razendsnel. “Ik had net een douche genomen, toen de weeën ineens heel erg begonnen”, zegt Ellen. “Ik heb me nog op het toilet kunnen zetten, en het bleken meteen persweeën te zijn.” Op dat moment kwam Kevin net weer thuis. “Ik hoorde Ellen roepen, ben naar boven gehold en heb dadelijk 112 gebeld. Toen we beseften dat de ambulance er niet op tijd zou zijn, heeft Ellen zich op de grond gelegd en is ze beginnen persen.”

Kevin zette zijn gsm op luidspreker, en volgde de instructies van de noodcentrale. De operator vertelde hem daarop haarfijn wat hij moest doen om zijn zoontje veilig en gezond ter wereld te brengen. “Ik herinner me nog dat de man zei dat ik vrij snel het hoofdje zou zien, en dat ik dat moest vastnemen. Daarna zou ik dan zijn schoudertjes zien, en ik denk dat ik hem na de derde of vierde pers al in mijn handen had. Net nadat ik ons pasgeboren zoontje op Ellens borst gelegd had, kwamen de hulpdiensten aan. ‘Sorry mannen, maar jullie zijn te laat’, heb ik hen gezegd”, lacht Kevin. “We hebben dat schoon onder ons tweetjes gedaan”, zegt Ellen. “Kevin kreeg dan wel instructies, maar er was eigenlijk niemand die tegen mij zei wat ik moest doen. Ik moest vertrouwen op mijn oerinstinct. Het bleek een goed instinct te zijn.”

Placenta

Ellen en Kevin blikken er een kleine week later op terug als een mooie, maar ook bijzondere ervaring. “Het is toch gek als de ambulanciers binnenkomen en je daar in vol ornaat op de badkamervloer ligt”, lacht Ellen. “Voor de nazorg heb ik hen dan ook moeten wijzen waar bijvoorbeeld de handdoeken lagen, of waar ze een zakje konden vinden voor de placenta. Ik ben wel heel blij dat Warre op dat moment in de school was. Ik vrees dat hij er anders een trauma aan overgehouden had (lacht). Kevin heeft wel thuis de navelstreng nog mogen doorknippen. Een speciaal moment.”

Ter controle werden Ellen en Noud nog mee naar het ziekenhuis genomen. Daar bleek de pasgeborene in blakende gezondheid. “Hij is ook heel erg rustig, en heeft helemaal geen last van geboortestress”, zegt mama Ellen. “Het is wel al ons tweede kindje, dan gaat het meestal wel wat vlotter. Bij onze Warre ben ik om half 9 ’s ochtends naar het ziekenhuis gegaan, en hij is uiteindelijk om 18.30u pas geboren. Volgens de gynaecoloog is het puur de natuur die daarover beslist, en is er geen bijzondere verklaring. Maar zó snel als nu bij Noudje is blijkbaar wel heel uitzonderlijk. Op de kraamafdeling waren we ook meteen beroemd als ‘de mensen van de geboorte in de badkamer’”, lacht Ellen.

Geluidsbestand

De dolgelukkige ouders hebben echter nog één wens. “Alles is voor ons in een waas gebeurd, en het is moeilijk om alles te reconstrueren. Toen ze ons vroegen hoe laat Noud geboren was, hadden we daar eerst zelfs geen idee van. Daarom zouden we graag het geluidsbestand van de telefonische oproep hebben. Puur voor onszelf, als een mooie herinnering, en omdat we toch willen weten hoe alles precies gegaan is.”

Volgens Thomas Biebauw van de FOD Binnenlandse Zaken mogen die opgenomen oproepen echter enkel in het kader van een gerechtelijk onderzoek gedeeld worden. “Maar we hebben wel begrip voor hun wens. Daarom heb ik met hen al contact opgenomen, om hen uit te nodigen in de Limburgse noodcentrale. Daar zullen we dan trachten al hun vragen te verduidelijken.”